[Bblondi]

>> Komentarze dotyczą tego wątku <<

---

kasiutka72 nie zamartwiaj się na zapas- trzeba poczekać na wyniki badań jak napisała absenteeism i wtedy zastanowić się co dalej. Myślę, że to naturalne, że na razie jesteś przerażona. W pełni Cię rozumiem. Tu wielu z nas to przeżywa. Ja też i chociaż wiem dużo więcej o tej chorobie niż na początku to nadal jestem przestraszona. Ale potrafię teraz z tym strachem funkcjonować i działać. Tym tylko się różnimy. Pozdrawiam Cię serdecznie.

[Anelia]

kasiutka72, Tak jak koleżanki wyżej pisały,musisz cierpliwie poczekać za wszystkimi wynikami. To,że się tak niepokoisz jest zupełnie normalną reakcją , ehhh te czekanie pamiętam jak to było u Nas. Martwiłam się, płakałam .... to wszystko było dla mnie tak szybko,szok, zadawałam sobie wiele pytań,które z resztą w dalszym ciągu krążą mi po głowie ale musisz uzbroić się w cierpliwość i mieć mimo wszystko nadzieję ! Trzymaj się i pisz co tam u Was!

[Madzia_b78]

Czeka Was trudny czas , ale dobrze, że Twój tato ma tak wspaniałą córkę, która troszczy się o niego ...

Ściskam Cię ciepło i dużo siły życzę

[kasiutka72]

Dziękuję że pomimo własnych zmartwień znajdujecie czas na wsparcie i dobre słowo.Cieplutko pozdrawiam.