[ktabak]

Dzień dobry,
chciałbym prosić Państwa o pomoc.

Moja Mama (45 lat) ma zdiagnozowanego złośliwego raka jelita grubego z przerzutami do kręgosłupa i szpiku. Ze względu na brak płytek krwi (ok. 3000) nie jest możliwa kolonoskopia i operacja. Centrum Onkologii na Ursynowie ze względu na zbyt wysokie ryzyko nie zdecydowało się na podjęcie leczenia.
Mamy pełną diagnostykę biochemiczną na podstawie trepanobiopsii kości oraz badania obrazowe.
Proszę Państwa o wszelkie pomysły na walkę z rakiem, kontakt do onkologów, czy klinik, którzy mogliby podjąć się leczenia. Jeśli nie w Polsce, to może granicą są podejmowane takie przypadki? Jak w ogóle mamy szukać potencjalnych klinik?
Chcielibyśmy walczyć o życie.

Z góry dziękuję za wszelką pomoc,
Krzysztof (syn)

[marzena66]

ktabak,
Wstaw proszę wyniki mamy, będzie łatwiej pomóc.
Tutaj jak to zrobić http://www.forum-onkologi...rum/faq.php#35.

pozdrawiam i witam na forum.

[ktabak]

Dziękuję za szybką odpowiedź.
Oczywiście wstawiam badania.

[missy]

ktabak,
Bardzo trudno będzie Ci odpowiedzieć... Ja tylko spróbuję coś nakreślić.
COI w Warszawie to bardzo doświadczony ośrodek. Na ich opinii naprawdę można się oprzeć. Nowotwór u Twojej Mamy jest nie tylko bardzo rozsiany, ale poczynił już ogromne spustoszenie w organiźmie, poprzestawiał wiele jego funkcji, powoduje niebezpieczne dla życia komplikacje.
Operacja jest niemożliwa nie jedynie z powodu małopłytkowości, ale przede wszystkim z powodu zaawansowania choroby nowotworowej - wycięcie guza z jelita przy jednoczesnym zajęciu szpiku oraz płuc nie zatrzyma rozwoju raka.
W epikryzie ze szpitala jest zdanie o zdyskwalifikowaniu chorej od leczenia - w tym wypadku chodzi o dyskwalifikację od leczenia paliatywnego. O innym niestety nie może być mowy.
Wiem, że chcecie walczyć - ale istotą problemu jest teraz świadome i realistyczne określenie tego, o co warto walczyć. Lekarz napisał najuczciwiej - próba leczenia paliatwnego ( poprzez chemioterapię) oznacza zdecydowane zwiększenie ryzyka przyspieszonej śmierci. Organizm Mamy nie radzi sobie z wieloma funkcjami, chemioterapia spowoduje nasilenie problemów. Poprawa w zakresie DIC mogłaby oznaczać chwilowe ustabilizowanie w tym jednym obszarze ( układ krzepnięcia) - niemniej postęp choroby i tak jest nieunikniony.
Wiem, że nie to chcesz przeczytać - ja powtarzam to, co napisał i powiedział Wam lekarz.
Mama umiera i należy sie jej jak najlepsza opieka - nie chemia w szpitalu i problemy z wkłuwaniem się do żył, żeby podłączyć wlewy cytostatyczne, ale spokój i możliwość przebywania z Wami w domu. W domu pod opieką hospicjum domowego.
Zacytuję Madzię70 ( wypowiedź z innego wątku).

Cytat:

Twardy argument numer 1. Mama umrze - niezależnie od tego, czy jest pod opieką HD, czy nie. Twardy argument numer 2. Umieranie może być spokojne i godne, a może nie być. Twardy argument numer 3. Tylko od Was zależy, jakie umieranie Mamie zapewnicie. Twardy argument numer 4. W sytuacji Mamy - jak chcielibyście umierać? Spokojnie i godnie, w domu, w otoczeniu kochających ludzi, bez bólu i lęku, czy w przypadkowym szpitalu lub w karetce, zabrani przez siódmy kolejny wezwany zespół pogotowia, który się wreszcie zlitował - "bo normalnie to nowotworowych nie zabieramy"? Twardy argument numer 5. Właściwie prowadzona opieka hospicyjna może (nie musi) trwać miesiące i lata. I są to dobre (bo przeżyte normalnie) miesiące i lata - nigdy nie spotkałam się z inną opinią moich pacjentów i ich rodzin.

Ogromnie mi przykro, że spotyka Was takie cierpienie... Jeżeli jest coś co możemy jeszcze wyjaśnić, to pisz koniecznie.