Znaleziono 1 wynik

Witajcie,
dawno mnie tu nie było.
Moja kochana mama zmarła 17 sierpnia, dzień przed moim urodzinami.
Minęły prawie dwa miesiące, aż trudno uwierzyć, że od dwóch miesięcy nie widzę osoby, którą widywałam codziennie.
Jest mi bardzo ciężko, są chwile lepsze i gorsze...w tym momencie jak się domyślacie jest ten gorszy moment. Strasznie tęsknie za mamą i cierpie na samą myśl że będę za nią tęsknić do końca życia.
Moja mama bardzo cierpiała na 2 tygodnie przed śmiercią. Ja i mój tata staraliśmy się jak mogliśmy żeby ten ból uśmierzyć, ale nie ma chyba gorszego uczucia niż niemoc i rozpacz jaką się odczuwa, gdy patrzysz na najukochańszą osobę w Twoim życiu, ona cierpi, a Ty nie możesz nic zrobić.
Dużo znajomych na wieść o śmierci mojej mamy odpowiadało: "Przecież wiedziałaś, że to nastąpi". Nic, zupełnie nic nie jest w stanie nas przygotować na odejście kogoś kogo kochamy.
Co prawda byłam z mamą przez cały ten czas, opiekowałam się nią, rozmawiałam, ale wciąż uważam, że to wszystko nastąpiło za szybko.
W przyszłym miesiącu moja mama obchodziłaby 61 urodziny.

Dla tych wszystkich których bliscy chorują...Naprawdę bądźcie przy nich. Oczywiście dla nich, ale też dla samych siebie. Wiem, że ten czas jest trudny i pewnie najgorszy w życiu, ale musicie być silni dla nich...dla osób które już opadają z sił i potrzebują waszego wsparcia, mimo że czasem nie potrafią tego okazać lub wręcz Was odrzucają. Przemawia przez nich choroba. Bo przecież jak bardzo człowiek musi być rozgoryczony i sfrustrowany wiedząc, że Jego czas dobiega końca.