Znalezionych wyników: 18

Mama dzisiaj po 15:00 zasnęła w hospicjum. Odchodziła wśród bliskich, przy modlitwie, śpiewie i dźwiękach gitary. Dziękuję wszystkim za pomoc w tej krótkiej i nierównej walce z chorobą.

Aga.s, przeczytałam Twoją wypowiedź w temacie o odchodzeniu, dużo objawów się pokrywa. U mojej mamy zaobserwowałam:

- brak zdolności kontaktu, wypowiadania się (czasami budzi się jakby z letargu i odpowiada "tak" lub "nie", choć bywają też lepsze, bardziej świadome momenty),
- pobudzenie w obrębie łóżka tj. ciągłe siadanie, kładzenie się, wiercenie się, odkrywanie (w zeszłym tygodniu ustąpiło, teraz jest znowu),
- brak siły fizycznej, niezdolność ustania na nogach, przekręcenia się na łóżku, trzymania widelca itp.
- drżenie rąk, zginanie dłoni w nienaturalny łuk lub ich przeprost,
- zazwyczaj brak apetytu,
- senność, ale i ostatnio zwiększona czujność podczas spania,
- nieobecne i półprzymknięte oczy (czasami również podczas snu),
- opuchliznę prawej nogi,
- uwrażliwienie na dotyk (zabiera rękę jakby się bała, że zaboli),
- ciągłą żółtaczkę,
- czasami brązowy mocz,
- brak koordynacji (po udarze?).

Jednak od ponad tygodnia nie ma drastycznych zmian w objawach choroby takich jak np. zwiększenie dolegliwości bólowych, powiększenie opuchlizny nogi... Mama na oko przesypia większość część dnia, ale tak też było wcześniej. A męczące wymioty w zeszłym tygodniu ustały. Czy mam się niepokoić, czy też przyjąć, że stan mamy się w miarę ustabilizował?

Problem w tym, że lekarz kardiolog rozkłada ręce i mówi, że przyczyn może być wiele :-(

Jutro jadę na konsultację do onkologa.

[ Dodano: 2013-08-13, 17:36 ]
Aga.s, dziękuję za odpowiedź. Utwierdza mnie to w przekonaniu, że to jest rozwój nowotworu, a nie jakieś poboczne choroby, które można zaleczyć...

Lucy37, przed protezowaniem moja mama prawie zapadła w śpiączkę wątrobową i ta encefalopatia objawiała się zupełnie inaczej. A teraz ma te objawy, które opisałam i chce spacerować. Objawy przechodzą po jakimś czasie albo po środkach uspokajających (nasennych?), lecz po jakimś czasie znowu wracają. Czy jesteś pewna, że encefalopatia u Twojego wujka również przejawiała się w ten sposób tj. pobudzeniem?

Mama w ramach wizyty ambulatoryjnej w szpitalu onkologicznym dostała sól fizjologiczną oraz metoclopramid dożylnie. Po przewiezieniu do domu wystąpiły dziwne objawy: wysoki puls, ciśnienie, arytmia, napady duszności i gorąca, pobudzenie, bezcelowe i nieracjonalne zachowania (zakładanie i zdejmowanie ubrań, chęć wyjścia z domu bez ubrania), opuchlizna prawej nogi, czerwone wybroczyny na nogach (głównie w okolicy kolan), ciągłe chodzenie po domu (a wcześniej była leżąca).

Przyjechała karetka i bardzo młodziutka pani ratownik raczyła zapytać czy nikt nas nie poinformował jak wygląda umieranie na raka (!). Stwierdziła, że nie ma sensu jej zabierać do szpitala bo mama i tak może umrzeć dzisiaj, czy jutro, ale nie ma wyboru, bo pacjent jest po udarze i nie może wydać samowolnej decyzji o pozostaniu w domu. Więc wezmą pacjentkę do szpitala, gdzie po zbadaniu na izbie przyjęć lekarz ją pewnie wyśle do domu.

Jednak lekarz po wykonaniu badań zostawił wczoraj mamę na intensywnej terapii kardiologicznej z rozpoznaniem zatorowości płucnej. Dzisiaj rozmawiałam z lekarzem prowadzącym, który powiedział, że to pewnie zatrucie bilirubiną, bo zakrzep jest niewielki i nie stanowi on problemu (ale ja nie słyszałam żeby bilirubina pobudzała, wręcz przeciwnie). Stwierdził, że jako kardiolog nie ma tu nic do roboty.

Czy ktoś się spotkał z takimi objawami? Jak to opanować i z czego może to wynikać? Czy to skutek zażycia metoclopramidu, który ma dużo skutków ubocznych?

Dzisiaj był lekarz z hospicjum i powiedział, że wymioty są od grzybicy, która powstała w ustach w wyniku małej ilości spożywania pokarmów. Przepisał Nystatynę do płukania jamy ustnej. Parę godzin później przyszła pani pielęgniarka z hospicjum i była świadkiem ostrych i długotrwałych odruchów wymiotnych. Zadzwoniła do innego lekarza, który ekspresowo pojawił się u mojej mamy i przepisał lek Atossa (który wcześniej mama zażywała po chemii). Zaproponowałam mu Metoclopramid zgodnie z Waszą sugestią, jednak powiedział, że obawia się nasilenia dolegliwości bólowych po tym leku i woli zostać przy Atossie.

Jak zauważyłam, żaden lekarz nie jest w stanie stwierdzić co jest bezpośrednią przyczyną odruchów wymiotnych, a to jest teraz naszym największym problemem :-(

Dziękuję Wam za pomoc.

Męczy mnie jeszcze jedno, skąd u mojej mamy odruch wymiotny po każdym posiłku, a przede wszystkim po napojach? Wystarczy łyk i już wymiotuje, przez to boi się pić. I nie jest to skutek chemioterapii, bo ostatnią dawkę miała 2 tygodnie temu. Czym można to zahamować?

Ankita, bardzo mi przykro z powodu Twojej mamy.

W związku z żółtaczką mechaniczną (prawie że przerodziło się to w śpiączkę) moja mama miała wykonane protezowanie dróg żółciowych. Lekarz poinformował jednak, że dalsze leczenie endoskopowe dróg żółciowych nie przyniesie korzyści i do rozważenia jest operacyjne wytworzenie zespolenia omijającego zwężenia dwunastnicy.

Nie mam pojęcia jak w tej chwili zaopiekować się mamą. Nie sądzę, żeby było z nią na tyle źle że konieczne byłoby korzystanie z hospicjum stacjonarnego. Trochę chwieje się na nogach (ale daje radę dojść do łazienki), trzeba jej przygotować jedzenie i podać leki (rano i wieczorem). Co w takim przypadku? Mam 3 wyjścia:
- brać urlopy (ale to nie na dłuższą metę),
- zapisać mamę do hospicjum domowego (ale pielęgniarka z pobliskiego hospicjum przychodzi tylko 2 x w tygodniu, lekarz 1 x w miesiącu),
- czy też prywatnie wynająć opiekunkę (choć to drogo kosztuje).
Może ktoś będzie w stanie w tej kwestii coś mi podpowiedzieć np. z własnego doświadczenia.

Czy ktoś wie czy można być zapisanym do hospicjum i jednocześnie kontynuować chemioterapię paliatywną? I jakiego rodzaju pomoc może zaoferować pielęgniarka z hospicjum? Nakarmienie, umycie również?

Ankita, serdecznie dziękuję za odpowiedź, takich informacji potrzebowałam. Muszę się tylko rozejrzeć za sposobami zapobiegania żółtaczki. Myślałam, że jest tylko możliwe protezowanie i drenaż, a od Ciebie się dowiedziałam, że istnieje coś takiego jak zespolenie.

jo_a, dzięki za informację, warunki przyjęcia do hospicjum są jasne. Jednak zastanawiam się nad hospicjum z życiowego punktu widzenia tj. kiedy jest już ten moment, że człowiek chory potrzebuje pomocy pielęgniarki z hospicjum żeby funkcjonować.

W związku z powyższymi objawami mama została przyjęta do szpitala na oddział neurologiczny z podejrzeniem udaru. Wykonano tomografię komputerową, która jednak nic nie wykazała oprócz jakiś dwóch starych zmian (tak to określił lekarz) oraz małego miejsca, w którym mogłaby gromadzić się krew, ale raczej bez związku z udarem. Ma być wykonany rezonans w celu dodiagnozowania choroby. Inny lekarz sugeruje, że te dwie zmiany wyglądające na stare mogą być po prostu przerzutami. Moje pytanie:

1) Czy jest możliwe tak szybkie wystąpienie przerzutów do mózgu, które skutkowały by aż takimi objawami? Badanie PET w dniu 04.07.13 nie wykazało nic w tym rejonie.

W szpitalu mama dostała bóli kręgosłupa (ma zakaz wstawania z łóżka). Lekarze nie podali mamie Tramudinu (przepisanego przez panią doktor z Poradni Leczenia Bólu), który jak na razie nas nie zawiódł, tylko zaaplikowali Doltard. Wg. mnie jest on dużo silniejszym lekiem. Po nim mama potrafi przysnąć na pół minuty w trakcie rozmowy, bywa, że ma zamętnione spojrzenie. Czasami pyta się o to samo kilkukrotnie, ale trudno stwierdzić co może być tego przyczyną. Mama ma również zażółcone oczy i wiotką skórę, więc mamy podejrzenie żółtaczki, ale lekarze nie przywiązują do tego zbytniej wagi.

2) Czy lekarze nie poszli na łatwiznę podając lek o silniejszym działaniu, mimo że nie było takiej potrzeby? I czy nie spowoduje to przyzwyczajenia w takim stopniu, że w razie silnego bólu w późniejszym czasie będzie on niewystarczający?

3) Jak ważne jest protezowanie dróg żółciowych i jaki wpływ ma na jakość życia? Czego można się spodziewać, jeżeli drogi żółciowe nie zostaną odbarczone lub stanie się to z opóźnieniem? Jaki lekarz może skierować na zabieg (onkolog, czy też naciskać na to lekarza z oddziału neurologicznego)? Przy jakim poziomie bilirubiny nie można przyjąć chemii?

4) Czy leki na stany depresyjne może przepisać onkolog? Czy tylko psychiatra? Czy też lekarz z Poradni Leczenia Bólu?

5) Jaki jest dobry moment na skorzystanie z pomocy hospicjum domowego? Czy należy to zrobić wtedy kiedy pacjent jest leżący i już nie daje rady zupełnie sam funkcjonować?

Potrzebuję pomocy. Moja mama nie pamięta słów i dużo słabiej słyszy. Wczoraj jeszcze można było się z nią normalnie porozumieć, dziś już nie. W ciągu kilku dni kilkukrotnie zauważyłam dezorientację, jednak było to chwilowe i nie wzbudziło mojego niepokoju. Czy to skutek zażywania Tramundinu?

Niestety nie wiem co mama dostała, ale jak sama powiedziała - nawet nie zauważyła w którym momencie przeszedł ból podczas brania kroplówki. Dostała też skierowanie do Poradni Leczenia Bólu. Miejmy na dzieję, że ustawią jej odpowiednią dawkę odpowiednich leków.

Czy ten ból otrzewnej jest normalny przy raku trzustki? Czy też może jest związany z jakimś zapaleniem lub oznacza rozwój choroby i kolejne przerzuty?

Mama nie przyjmowała leków, ból pojawił się nagle, w przeciągu tygodnia między jedną a drugą wizytą. Dzisiaj po ciężkiej nocy była u lekarza na konsultacji, który powiedział, że jest to ból otrzewnej (nie wiem co to oznacza dla chorego).

Dostała kroplówkę z lekiem przeciwbólowym, a następnie pierwszą dawkę chemii na oddziale dziennym. Obecnie czuje się dobrze, nic ją nie boli, a po chemii dostała jakby zastrzyk energii (słyszałam, że jednak później przychodzi osłabienie). Lekarz przepisał Tramundin. Lek jest do odbioru jutro ok. 9:00, mam nadzieję, że do tego czasu dzisiejsza kroplówka wystarczy.

absenteeism, pozwoliłam sobie przeczytać Twoją historię i jestem pod wrażeniem, że po takich przejściach masz siłę zagłębiać się w ludzkie problemy i nieść pomoc innym. Musisz być dobrym człowiekiem.

Czy jest możliwe całkowite zneutralizowanie bólu, zwłaszcza w końcowym stadium choroby? Moja mama jest dobrym człowiekiem, boli mnie serce, gdy widzę jak cierpi. A jest to dopiero początek walki, jeszcze przed chemioterapią. Czytałam historie, gdzie chorzy bardzo cierpieli - czy to był efekt źle dobranej terapii przeciwbólowej? Czy też muszę się przygotować na to, że żadne leki nie przyniosą ulgi?

Miała być gemcytabina i jeżeli funkcja nerek się nie pogorszy dodatkowo cisplatyna. W obecnej sytuacji zapewne lekarz zmieni zaplanowane leki na konsultacji przed chemioterapią.