Znalezionych wyników: 45

Dziękuję Wam wszystkim za wsparcie. Dzisiaj mija trzeci dzień od śmierci mamy, jesteśmy w kaplicy kilka razy dziennie i może dlatego czuje się dziś już jakoś tak podejrzanie dobrze- w końcu co dzień ją widzę. Jutro niestety to się skończy, bo pochowamy ją o 11. Ale jakoś to musi być, mama tak ładnie wygląda- na jej twarzy w ogóle nie widać tego całego cierpienia, które przechodziła w ostatnich dniach.

Mamusia odeszła dziś o 7 rano. Nie zdążyłam się z nią dziś zobaczyć. Nie dociera to do mnie chyba. Mam żal do siebie, bo wczoraj byłam u niej od rana i jakoś po 17 pojechałam do domu, zamiast zostać z nią jak najdłużej. Chyba chciałam wierzyć, ze to jeszcze nie koniec.

Jednak nie chcą mi dac mamy do domu..lekarz mówi, że nie wiadomo czy w ogóle mama stąd wyjdzie.

Trochę czasu minęło odkąd tu pisałam. Było stabilnie, wiecie? Mama ani razu nie wstała na własne nogi, ale co dzień taki był zamiar, mieliśmy nadzieję, że w końcu będzie jakiś lepszy dzień, jakiś progres, że nie będzie taka śpiąca. No i ostatnio nawet się zdarzyło! Mama była taka pobudzona, nawet chciała wreszcie spróbować usiąść na wózek, niestety sama nie dałam rady jej podnieść i na nim posadzić, ale ważne, że w końcu miała chęci. Potem niestety pogłębiał się taki brak kontaktu- pewnie następstwo tego przerzutu w głowie. Dużo bredziła, mieszały jej się dni, takie gadanie od rzeczy, ale to też nie było najgorsze.

W środę ją jeszcze całą umyłam z jej pomocą, tzn. sama siedziała, sama się przewracała z boku na bok, żeby mi ułatwić, wszystko ok. W czwartek dostała takich bóli brzucha, że Tramal nie pomagał, nie dała się dotknąć nawet. Zadzwoniłam po karetkę i ją zabrali- z uSG wynika, że kolejne przerzuty na jelicie się pojawiły. Poszła w ruch morfina, kroplówki, a mama bredzi bardziej niż zwykle. Myśli, że jest w domu, plącze jej się czas, wraca do dzieciństwa, wspomina zmarłych znajomych czy rodzinę tak, jakby jeszcze żyli i takie to przykre strasznie. A dzisiaj się popłakała i wykrzyczała, że ona chce do domu i koniec. Mam rozmawiać z lekarzami w poniedziałek i ją zabiorę, jak pozwolą. Myślicie, że jest możliwość, żeby pielęgniarka przyjeżdżała dawać kroplówę i zastrzyki? Bo sama przecież nie będę mogła. Radziłam sobie do tej pory z opieką nad mamą w 100%, ale teraz zaczynam mieć wątpliwości czy dam radę, bo jednak teraz się pogorszyło. Teraz ona nawet nie będzie sama siedziała przy myciu, bo tak to sposób już miałyśmy wypracowany na wszystko, heh.

Komentarz dodany przez Moderatora: JustynaS1975: 2015-04-29, 08:07

Mama wróciła do domu, ale jest słabiutka. Nie zbili jej cukru w hospicjum i ciągle się utrzymuje na poziomie >200..mama jest taka zmęczona, ciągle chce spać, mało z nami rozmawia i dużo zapomina. Pojawiają się też wymioty..niedość, że mało je, to jeszcze przeważnie po obiedzie zwraca. Oczywiście przeciwwymiotne leki bierze, więc nie wiem jak jeszcze mogę jej pomóc..

Ja też! Dziękuję Wam bardzo

Rozmawiałam z lekarzem i teraz od wczoraj podają jej dożylnie Dexaven, więc musi parę dni poleżeć, żeby zobaczyć czy to da większe efekty. Wytłumaczyłam mamie, że musi te parę dni po to właśnie polezeć i jak skończą podawać sterydy dożylnie, to wtedy wypuszczą ją do domu i niech się nie martwi, że jeszcze trochę musi tam zostać, zwłaszcza, że przyjeżdżamy co dzień. Mam nadzieję, że da radę! Musi.

NIE WIEM CO ROBIĆ!!

Mama od paru dni już mówiła, że chce wyjść do domu, ale jak rozmawiałam z lekarzem w środę, to powiedział, że jego zdaniem powinna jeszcze trochę zostać, skoro na razie nie wstaje z łóżka. Powiedział też, że albo może się jeszcze polepszy, albo już w ogóle nie wstanie- skąd wiadomo..
Dzisiaj z nią rano rozmawiam, a ona w ogóle do mnie czy ja już wracam z pracy (zawsze kończę o 17..), no i tak się zaplątała..to było straszne, bo teraz zdaję sobie sprawę z tego, że ten guz sprawia, że ona niejasno myśli..Ale jedno powiedziała stanowczo- że ona chce wrócić dzisiaj do domu, mówiła wprost "ja już nie chcę tutaj leżeć, chcę wrócić z wami dzisiaj do domu" (bo jedziemy dzisiaj z tatą do niej), no i nie wiem co robić. Zadzwonię za chwilę do lekarza, no ale on mi pewnie powie to co ostatnio, czyli, że on nikogo siłą nie zatrzyma. Z jednej strony chcę być w porządku wobec mamy i uszanować jej wolę, a z drugiej może ona faktycznie powinna tam zostać dłużej? Chociaż jeśli się nie poprawia aż tak super i nie poprawi, to równie dobrze my w domu się nią możemy zająć..

Kilka tygodni? Jezu..ja myślałam, że kilka dni..Moja mama jak jeszcze była bardziej zwawa, to nie chciała tam trafić. Dzisiaj jak jej pytałam, to mówiła, że jak trzeba to trzeba, ale wiadomo, że w domu najlepiej. Niech zaradza coś na wymioty, bóle głowy i ta senność cukrzycowa i będzie progres.

Kolejny ciężki dzień..dzisiaj mama dużo wymiotowala, nawet w gabinecie onkologa..jego sugestia trochę mnie podlamala, powiedział, że mama powinna parę dni poleżeć w hospicjum, żeby podali tam leki, m.in. Mannitol? Coś takiego. Mówił, że widocznie obrzęk w mózgu się powiększa. Jak wróciliśmy do domu to mama zaslabla w drodze z auta do drzwi, to było dziwne, bo takie dziwne odgłosy wydawała i oko jej się tak wywinelo, nie daliśmy rady jej utrzymać i tak siedziała chwilę na ziemi i nagle taka zdziwiona, że co my jej robimy - okazało się, że w ogóle tego nie kojarzy. Chciałam od razu dzwonić na pogotowie, ale ona chciała najpierw trochę pospac, więc siedzę i obserwuje, ale za godzinę czy dwie zadzwonię, żeby ja wygodnie przewiezli i pojedziemy. Mam nadzieję, że w tym hospicjum podadzą jej leki odpowiednie i po paru dniach wróci do nas, do domu- to tak działa, prawda? Bo szczerze mówiąc przeraża mnie to hospicjum jak diabli.