Znalezionych wyników: 13

Życzę Ci siły w dochodzeniu do siebie. Przykro mi z powodu Twojej straty, choć wiem, że częściowo odczuwasz ulgę. To dobre uczucie. Dość cierpienia. Teraz czas na prostą - wychodź.

Pisze do Ciebie i piszę i nie wiem co tu umieścić. Może tylko tyle: Rób tylko to, na co sama sobie możesz pozwolić. Nie każdy musi sobie radzić ze wszystkim. Zwłaszcza teraz, gdy jest najciężej. Jeśli serce i umysł Ci pozwolą, znajdź czas dla siebie. Córki. Jej też jest potrzebne wyjaśnienie sytuacji, zapewnienie o miłości i o tym, ze życie toczy się dalej. Bo tak jest. "Bądź wierny.Idź."

To dobrze, jest spokojna. niech odejdzie we śnie - tego Ci życzę.

Wiesz, że pisząc tu i oczekując pomocy - sama pomagasz? Przygotowujesz mnie na to, co niebawem nastąpi i u nas. Może inaczej, bardziej, bądź mniej spektakularnie, ale wiem czego oczekiwać. Dziękuję. I myślę o Tobie i o Waszych Aniołach (zazdroszczę wiary).
Po burzy wychodzi słońce - zawsze, wszędzie, takie prawidła życia. Dużo czytałam o odchodzeniu i bardzo utkwiło mi w głowie, ze głaskanie odchodzącego może być dla chorego nieprzyjemne. Ściskam Cię, podziwiam. I gdybym mogła Ci jakoś pomóc- moje ramiona zostają otwarte.

Ten moment, gdy Twoja mama zaśnie, równoznaczny będzie z zakończeniem cierpienia. Też się go boję, ale on nadejdzie i wbrew pozorom da wytchnienie. Tak to sobie układam w głowie. Musisz jednak skupić się na dziecku-to co dla dorosłego jest trudne, może być nie do zniesienia dla młodego człowieka. Uważam, że powinnaś poprosić o wsparcie psychologa/pedagoga szkolnego, który doraźnie otoczy córką opieką. Będą Wam potrzebne długie i poważne rozmowy, nie daj jej wrzucić do podświadomości tego, co teraz się u Was dzieje, bo będzie ją to dręczyło do końca dni. Napiszę okrutnie i wprost - gdy umrze Twoja mama musisz być silna dla córki, możesz płakać, ale tłumacz, bądź blisko, ciągle blisko, daj poczucie wspólnoty, naucz, jak żegnać najbliższych- to najtrudniejsza lekcja. Strach Twojej córki musi znaleźć ukojenie w Twoich ramionach. Myślę, że Twoja córka wie dużo, nie wszystko rozumie, bardzo się boi - także o Ciebie. Daj jej poczucie, że śmierć jest częścią życia, które toczy się dalej. Będzie inaczej, nie wszyscy tak właśnie odchodzą. W tej sytuacji (drgawki) podczas żałoby nie możesz się odizolowac od dziecka - musisz ją uspokoić.

Dla nas śmierć to też wybawienie. Mam w sobie tyle sprzecznych uczuć, tyle łez, które się nie kończą. Nałkowska pisała, parafrazując, że są granice po przekroczeniu których człowiek przestaje być sobà. To granica szeroko pojetego bólu. Każda, absolutnie každa Twoja reakcja na tę sytuację jest właściwa. Umysł musi okiełznać największą niesprawiedliwość i tajemnicę, może więc płatać figle. Byle do przodu.

Tormentiol forte na tyłek, u młodych działał rewelacyjnie.

[ Dodano: 2015-09-14, 22:48 ]
Czekajmy na Madzię70 _littleflower_

, to jest Mistrzunio w kwestiach wszelakich. Pewnie coś doradzi, a ja spiszę na wszelki wypadek.

Wiesz co, siedzę i wyję, bo już mi się nie chce pisać w moim wątku - bo to niemerytoryczne by było. Pewnie to, co piszę Tobie przyda się i mi niebawem. Generalnie mam dość, nigdy nie sądziłam, że życie (śmierć) może być tak okrutne. Jeśli choć odrobinę Ci pomogłam, to bardzo, bardzo się cieszę. W moim wątku była też taka mieszanka lecznicza na rany popromienne,a z tego co wyczytałam odleżyny i właśnie poparzenia leczy się podobnie:
"Na pęknięcie można nakładać okłady : panthenol + Alantan + Solcoseryl + wit A+E = wszystko zmieszać i jakby tym specyfikiem posmarować kompres/gazę i tak przyłożyć na 15-20 minut - po 3/4 razy dziennie , nadmiar nie spłukiwać zostawić do wchłonięcia"/anna.j.g1 - cytowana niczym poeta/ Działaj, próbuj i daj znać, co najlepsze. Ściskam Cię.

I wiesz co, kup to: https://www.doz.pl/apteka...olfa_Rzesz_20_g
Nam solcoseryl ratował tyłek niejednokrotnie, daję sobie obciąć dwie ręce, że zadziała. Choć fakt, ze pochodzi z krwi cieląt mnie nieco... dystansuje. Kupiłabym.

Czytałam, że można podkładać koło do pływania (albo takie z gorczycy) - doświadczenia nie mam, przygotowuję się do kolejnego etapu. BIAFINE emulsion - francuska maść na odleżyny - poczytaj tu: http://www.bezrp.pl/?do=n...um=7.3.&id=674, drogą dedukcji kupiłabym wPolsce Radioprotect - stosowaliśmy przy radioterapii, poczytaj, a tu znalaząłm całą listę produktów: http://aptekajakmarzenie....?page=4&sort=2a

Na zaparcia bisacodyl w czopkach (na receptę). Gazda mi polecił, działa jak ta lala.

Załatw dla taty jakieś antydepresanty, jest Wam teraz potrzebny, musi się pozbierać. Właściwie moja mama jest tak nerwowa, że tym swoim stresem zabija wszystkie pozytywne chwile, ale to już inna historia. I uparta taka, ze nie chce sobie dać pomóc. Wzięłam dziś tatę na krótki spacer - i mam odpoczęła i tacie się bardzo podobało. Może weź go gdzieś na osobność i porozmawiajcie, może tata potrzebuje zapewnienia, ze mu pomożecie, że może na Was liczyć...

Nie, nie, nie. Spokojnie. Miłość do osoby chorej właśnie na tym polega, na likwidacji uczucia dyskomfortu osoby cierpiącej. Dajesz mamie życie bez bólu. Bez strachu. W poczuciu bliskości, braku lęku, bez świadomości umierania (niektórzy tego nie przyjmują, np.mój tata - ciągle daję mu złudzenie- i o dziwo - daje mu to kopa, siłę, walczy i to bardzo dzielnie). Kłamstwo nie zawsze jest złe. Jeśli daje Twojej mamie spokój - zaakceptuj to. Ma się biedna szarpać i martwić? Co to zmieni? Sprawa najważniejsza, która jest NAJWAŻNIEJSZA - spokój i poczucie bezpieczeństwa mamy. On musi dać Ci wewnętrzny spokój.Metody - nieważne.