Znalezionych wyników: 9

źródło: Zasady postępowania w ostatnich dniach życia - Nowa Medycyna (Czytelnia Medyczna przeznaczona dla lekarzy, farmaceutów i studentów uniwersytetów medycznych).

źródło:
Postępowanie lekarza rodzinnego wobec chorego w ostatnich dniach jego życia
M.Krajnik, A.Adamczyk, K.Buczkowski

Swojego czasu na forum dyskusja a propos dożylnego nawadniania terminalnie chorych toczyła się » tutaj «

Przypuszczalnie część lekarzy wciąż nawadnia swych umierających pacjentów z niewiedzy (szczególnie ci, którzy nie mają specjalizacji czy też praktyki w dziedzinie medycyny paliatywnej). Pozostali jednak mogą to czynić ze względu na brak w Polsce jasnych uregulowań prawnych zwalniających w takiej sytuacji lekarza z odpowiedzialności za zaniechanie "ratowania życia" - podczas, gdy aktualny stan wiedzy medycznej sprawia, że taką praktykę można raczej zaliczyć do prowadzenia tzw. uporczywej terapii, której powinno się w odpowiednim momencie zaniechać. Ze względu na dobro chorego.
O powyższym problemie na przykład » tutaj «

Z mojego doświadczenia wynika jednak, że jest już wielu lekarzy, którzy uporczywego nawadniania nie stosują. Często w tej sytuacji muszą się 'gimnastykować' by jakoś to wytłumaczyć rodzinie umierającego, która zazwyczaj o tzw. "kroplówkę" pyta lub wręcz zabiega.

Patii,
ile mg/ml jest napisane na opakowaniu leku? Bez tego nie dowiemy się co oznacza owo 2 ml.

Właściwy efekt p/bólowy może być osiągnięty dopiero po podaniu kolejnych dawek (a nie po pierwszej czy drugiej z kolei) - czy obecnie nadal dostrzegasz, że ból nie jest odpowiednio opanowany?
Czy są jakieś inne objawy, np. nudności lub wymioty?

Można zwiększać dawki morfiny.
Praktykowane dawkowanie w leczeniu bólu nowotworowego:

morfina (roztwór wodny)

10, 20, 30, 40, 60, 80, 100

lub więcej mg co 4 godz.

Morphini Sulfas mamy w dawkach: 1 mg/ml, 10 mg/ml oraz 20 mg/ml (opakowanie: 10 amp. 1 lub 2 ml).
Jaką dawkę przyjmuje obecnie tata?

Patii, pozwól Mu odejść ..
Jego ziemska wędrówka praktycznie dobiegła już końca

To, czego może tu jeszcze doświadczyć to tyko cierpienie. T a m odpocznie..
Nie zatrzymuj go myślami; opłakuj - tak, ale nie błagaj losu by to dalej trwało..

Jestem z Tobą myślami i jeśli jest jakaś 'siła wyższa', to proszę j ą z całego serca by pomogła Ci to przetrwać .

Na pewno rozpozna je lekarz z hospicjum, który winien przynajmniej raz w tygodniu do taty zajrzeć (zapisz tatę koniecznie!). Samemu nieco trudniej, jednakże jeśli ma się do czynienia ze szczupłym chorym - najbardziej rzuca się w oczy powiększający się obwód brzucha, który staje się nienaturalnie "wzdęty", jednak w sposób "rozlany". Towarzyszyć temu może złe samopoczucie i duszność spoczynkowa - a więc narastająca w pozycji leżącej.

Patii,
wzmożone pragnienie może towarzyszyć tworzeniu się wodobrzusza. To ostatnie natomiast może być wynikiem niewydolności wątroby i/lub rozsiewu do otrzewnej.

Podtrzymuję swoje zdanie w kwestii rokowania (tj. długości czasu przeżycia), które kiedyś w tym wątku już zapisałam.
Bardzo, bardzo mi przykro.. Uważam też, że pani dr nie była z Wami szczera. Taką postawę prezentowała również onkolog prowadząca tatę naszej Moderator - jusi - tak długo zwlekała z chemioterapią II linii czekając na 'wyraźną progresję' aż pacjent zmarł [__]

.

W tym wypadku jednakże sądzę, że chemioterapia II linii nie zdałaby już egzaminu. Udowodniono, że nie przynosi ona żadnych korzyści chorym na DRP w złym stanie ogólnym. Nie myślcie więc o tym - to co się dzieje nie wynika z braku jakiejkolwiek terapii tylko z powodu wyjątkowo agresywnej choroby. I nie ma obecnie na tym etapie sposobu by tę chorobę powstrzymać.. Najważniejsze jest to by chory nie cierpiał.
Ważniejsze od czegokolwiek innego.

Patii, tata umiera. Nie wiem ile to potrwa - mogą być to dni, mogą być tygodnie. Miesiące nie.
Ściskam Cię bardzo mocno, odwagi kochanie..

Z terapii p/nowotworowej jedyne co jeszcze może przychodzić na myśl to -> topotekan <- który przekracza barierę krew-mózg (a więc ma również zdolność leczenia przerzutów do mózgu) i jest znacznie mniej obciążający niż wielolekowe schematy oparte na pochodnych platyny. Jednak trudno powiedzieć jak zaopiniowałby tę opcję kardiolog.
Poza tym obawiam się, że i tak nie można by było zbyt wiele sobie po tej terapii obiecywać zważywszy na nabytą chemiooporność nowotworu - patrząc na daty i wydarzenia wnioskuję bowiem, że progresja zmian w mózgu musiała nastąpić jeszcze de facto podczas trwania chemioterapii I linii.
Droga Patii, sytuacja jest bardzo, bardzo zła

Czasu pozostaje bardzo niewiele - może miesiąc, może dwa. Przynajmniej tak to wygląda zazwyczaj w podobnych sytuacjach. Strasznie mi przykro..