Znalezionych wyników: 2

Kiedy człowiek umiera, kończy się jego cierpienie, przynajmniej tutaj - na tym doczesnym świecie. Jednak najbliżsi pozostają, muszą stawić czoła olbrzymiemu bólowi, który niejednokrotnie poraża i paraliżuje, oraz innym niezwykle burzliwym emocjom.

Moje Drogie,
izowita i ewelina.wis obie zdecydowałyście o odejściu z naszego Forum i skoro to Wasza ostateczna decyzja,
to mam dla Was stronę z forum pt.: - Pomoc po stracie.
Może skorzystacie lub nie ale warto do niej zajrzeć...

Założycielka strony napisała we wstępie:

Cytat:

Nazywam się Dorota Ciesielka.

W lutym 2007 roku straciłam całą trójkę Rodzeństwa i Rodziców w wypadku. Wraz z nimi utraciłam plany, marzenia, nadzieje, wiarę, miłość zatraciłam sens życia. Od tamtego czasu przeszłam bardzo trudną i bolesną drogę. Nie raz upadałam i myślałam, że już więcej się nie podniosę, że już dłużej nie wytrzymam tego bólu, tej tęsknoty, że ten krzyż jest zbyt ciężki, jak na moje wątłe barki.

Jednak dzięki wsparciu Przyjaciół, pomocy jakiejś Siły Wyższej okazało się, że można przez to przejść, że można spróbować żyć mimo wszystko: mimo bólu, tęsknoty i miłości do Zmarłych. Co więcej, zaczęłam po jakimś czasie (dla każdego ten czas jest inny) na nowo odnajdywać nadzieję, wiarę, odczuwać radość w różnych sytuacjach, mieć cele i marzenia, gdzie wcześniej wydawało się to być niemożliwe, nie do osiągnięcia. A jednak!

Cytat:

Mam nadzieję, że każdy, kto przeżywa ból po stracie bliskiej osoby, znajdzie tu coś dla siebie.

Oceńcie same....

Oto link:
link

Pozdrawiam Was serdecznie...