Znalezionych wyników: 25

Czkawuniu

Bardzo Ci życzę byś znalazła choć troszkę ukojenia i wytchnienia.... Ból tęsknoty jest olbrzymi:(

Nic mądrego nie napiszę - przytulam Cię mocno i ściskam...
Być może jakaś rozmowa z psychologiem/terapeutą troszkę doda Ci sił?

Czkawuniu Kochana

Tak mi smutno, jak czytam Twoje słowa o tęsknocie...:(
Mamuniu Czkawki przyśnij się, proszę. Utul naszą Czkawunię. Niech choć troszkę łzy obeschną...

ściskam Cię mocno

Czkawuniu
Tak, święta to ciężki czas dla tych, których Bliscy odeszli, szczególnie niedawno:(

Wiem, że będzie Ci bardzo smutno, przykro, bo ból w sercu nie zniknął przecież, ale życzę Ci Czkawuniu - z całych sił - ukojenia i wytchnienia.
Niech ten ból i cierpienie złagodnieje troszkę, niech Ci się Mamunia przyśni i niech to będzie najpiękniejszy SEN!

ściskam mocno

Czkawuniu
A mamunia przyśniła Ci się już?
Wiem, że to bardzo pomaga, kiedy ukochana Osoba przyśni sie i powie, żeby sie nie martwić, ze Jej tam dobrze, żeby nie płakać, bo Ona czuwa stamtąd...

Też mi to pomogło, gdy mój Ukochany Przyjaciel przyśnił mi się i tak powiedział.
Słowa - "Kasieńko, nie płacz więcej, bo mi smutno jak płaczesz, a mi jest tu tak dobrze..." - będe miała do końca życia w pamięci... Ulga ogromna, że JEST. W innym wymiarze, ale JEST.

Czkawuniu, jeśli Mamunia jeszcze nie dała znaku, zyczę Ci bardzo, z całego serca, żeby Ci sie przyśniła i potwierdziła, że Jej tam dobrze i masz sie nie zamartwiać...

To troszkę ukoi Twoją ogromną tęsknotę.
Ściskam mocno:)

Ja też dołączam do ściskania...

I przytulania...
:tull:

Nie słuchaj Czkawko ludzi.
Posłuchaj swojego serca...

Ludzie nie mają wyobraźni. Na rozkaz masz sie otrząsnąć? miesiąc, rok to mało...
Bo nigdy człowiek sie z tego nie otrząśnie. Tak naprawde żal, ból i tęsknota pozostanie, tylko troszkę zmaleje i przybierze innego charakteru... ale pustka po stracie ukochanej Osoby bedzie w sercu zawsze...

Czkawko, masz prawo do żalu, rozpaczy, żałoby. inni niech się zamkną.
To Twoja żałoba, Twoja strata... Twój ból.

ściskam mocno

... ale inne Czkawuniu, bo nie ma Twojej Ukochanej Bliskiej twojemu sercu Osoby... Ukochanej Mamy..

a życie biegnie dalej...
Czkawuniu, jest ciężko, ale dasz radę. Wierzę w to.

ściskam:)

Czkawuniu
Jesteś Wielka i Kochana:)
Przesyłam buziaki

czytam, choć nie mam czasu ostatnio by pisać:(
ściskam mocno, naprawdę!

Czkaweczko KOchana

Ciężko się z tym wszystkim pogodzić....

Rozumiem poniekąd oczywieście Twoje odczucia... też wchodząc na forum dołuję się, bo w każdym watku trwa ostra walka:( a wątków z dnia na dzien przybywa... rak zbiera potworne żniwo... nie wiem czy nikt nie zdaje sobie sprawy, że to już ep

idemia???
Jeszcze 20 lat temu, kiedy umierali rodzice mojej Mamy na raka, choroba ta nie była tak powszechna i dotyczyła głównie ludzi starszcyh. W tej chwili potrafie podać kilkanaście przykladów osób z mojego otoczenia, które chorują, albo odeszły już przez raczysko:(
Najmniej jest chyba osób starszych. Chorują dzieci, młodzi, ludzie w sile wieku...

Strach sie bać:(:(:(

Czkaweczko, nie zawsze odpisuje, ale zawsze czytam Twój wątek i mam nadzieję, że niebawem znajdziesz choć troszkę ukojenia...
przytulam deo serducha

Czkawuniu
Piszesz, że nie możesz płakać. Zgadza się. Wiele osób w żałobie nie może płakać chociaz chce. To taki rodzaj szoku, odretwienia, traumy, wielomiesięcznego stresu i pewnego wypieraania przez Twoją podświadomość tego co się stało.
Ale i Ty "pękniesz" czkaweczo i tem nadejdzie ten moment, że bedziesz mogła płakać. To byłoby lepsze, bo wtedy organizm jednak w jakis sposób oczyszcza się z tych wszystkich emocji, które teraz - nawet nie do końca świadomie - dusisz w sobie.
Martwię się, żeby potem twój organizm po tej traumie nie zaszwankował - dużo ludzi taki długi stres i odejście Bliskiej Osoby okupuje potem różnymi dolegliwościami, najczęściej nerwicowymi:(

Czkawuniu, przytulam Cię do serduszka....
I cały czas podziwiam...

Czkawuniu
Ech, nawet nie wiem jak Cię pocieszyć... bo i słowa pocieszenia przecież niewiele pomogą...
Niestety, ten koszmarny czas bólu, rozłaki, tęsknoty każdy musiał, musi lub bedzie musiał przejść. Są ponoć różne etapy po smierci Ukochanej Bliskiej Osoby: buntu, złości na los, ogromnej, rozdzierającej tęsknoty, nierzadko depresji po stracie...
Czas faktycznie leczy rany, ale niestety nie od razu... u niektórych trwa to pół roku, u innych dwa lata, jeszcze u innych dłużej. Zanim jednak zacznie byc lepiej, zanim na samo wspomnienie Mamy przestana leciec ciurkiem łzy, zanim to nastapi bedzie gorzej, bo tęsknota bedzie coraz większa...

Straciłam kiedyś (8 lat temu) ukochanego Przyjaciela. Umarł na raka nerki w młodym wieku:( Przez pierwsze trzy miesiące nie potrafiłam pójść na Jego grób:( nie byłam w stanie... silny, namacalny ból rozłaki trwał rok..potem, kiedy dostałam znak stamtąd od Niego... pozbierałam się. Minęło 8 lat i tęsknię, ale to już inny rodzaj tęsknoty. Teraz dziekuję Bogu, że znałam tak szlachetnego człowieka.

Czkaweczko...
Ukojenia życzę...
I niech Mamunia bedzie takim Twoim Aniołem Stróżem i niech da Ci jakiś znak stamtąd..
Będzie Ci o wiele lżej...

ściskam mocno

Czkawuniu
Tak mi przykro ogromnie:(
łza sie w oku kręci jak czytam Twoje - pełne bólu i cierpienia - posty...:(
I jak tu życ dalej? Ciężko, bo bez Mamusi, ale musisz...

ściskam z całego serca

Czkawuniu
Bardzo mi przykro, że przez to przechodzisz:(
niezależnie ile mamy lat zawsze rodzice to rodzice i dla nich jesteśmy dziećmi

Niedobrze, że nie możesz się wypłakać...to pomaga...
czyli Twoje emocje są teraz zablokowane i to jeszcze gorzej, bo kumulujesz stres w sobie:(

taka trauma może się bardzo odbić na człowieku...
Tylko co zrobić by jakos "przeżyc" tak wielka, ogromną stratę???

ściskam Cię mocno Czkawuniu