Znalezionych wyników: 20

Pozdrawiam Romko, trzymam kciuki za wszystkie Twoje sprawy, aby rozwiązania były tylko po Twojej myśli!

Trzymam kciuki, aby wszystko się pozytywnie porozwiązywało!

To że nadal trzymam kciuki to wiesz, o cierpliwości nie muszę Ci pisać- bo sama wiesz najlepiej jak to jest!
Pozdrawiam i ściskam i wierzę, że będzie dobrze!

Jutro od rana trzymam kciuki. Pamiętaj- MUSI być dobrze i będzie :-D

Romko- pamiętam i trzymam kciuki!

Romko! Trzymam kciuki, aby jak najszybciej wszystko wróciło do normy!

Romko- wiem, że to trudne, ale do 6.06 trzeba doczekać, aż będą wyniki. Trzymam kciuki!

Ja też trzymam kciuki! Musi być dobrze i już!

Co do syna- będzie dobrze, to znaczy musi być i już!
Działanie, zajmowanie myśli realizacją planów, zamierzeń, to pierwszy krok do lepszych dni.
Pomnik- zadbać o tych, co już o nic co ziemskie zadbać nie mogą, to przecież nasz obowiązek. Trudna chwila- wybór pomnika, ale ważne, że to już za Tobą.
Pozdrawiam, trzymam kciuki za pomyślne rozwiązania, życzę czerpania z życia garściami, kiedy już nadejdzie ten czas, wszak uważam również i to za Nasz obowiązek!

Takie moje małe przemyślenie - uważam, że kiedy na raka odchodzą nasi Bliscy, to Oni przecież nie przegrali, przegrała medycyna, Oni w wielkich trudach, często w wielkim cierpieniu przeżyli swoje życie do końca, wyrywając chorobie dni, tygodnie, miesiące, lata...Dlatego przed walczącymi chylę nieustannie czoło, to jak walczą zapiera mi często oddech z wrażenia. Dlatego Oni nie przegrywają- Oni po prostu odchodzą!
Pozdrawiam Romko i razem z Tobą czekam na lepsze dni, które na pewno wkrótce nadejdą.

za to, że TWARDA z Ciebie "kobitka"

Romko, żyj "tu i teraz" a Twój Zbyszek bez względu na sytuację, już zawsze będzie przy Tobie. Obserwuję mojego brata, jak pomimo braku dzieci jakoś z dnia na dzień jest Mu może nie lżej, ale łatwiej zacząć kolejny dzień- jestem pewna, że i z Tobą tak będzie. Znajdziesz w sobie w końcu tą siłę, którą miałaś dotychczas! Pewnie Twój Mąż patrząc z góry na Ciebie jest dumny, że walczysz, że się nie poddajesz, bo przecież nawet w najtrudniejszych walczyłaś do końca!
Trzymaj się! Pozdrawiam całą Twoją Rodzinę!

Romko- u Nas też było podobnie, żal z każdym dniem się zwiększał, ale teraz z perspektywy prawie 7 miesięcy od śmierci Magdy wszystko powoli się układa. Każdego dnia uczymy się żyć bez Madzi towarzystwa fizycznego, ale w każdym dniu staramy się przywołać jakieś ciepłe wspomnienia, Jaj grób stał się dla Nas miejscem kontaktu z Nią. Staramy się pamiętać o tym co lubiła, jakie kwiaty i przynajmniej tyle dla Niej robimy tu na ziemi. Myślę, że żal i smutek tak do końca nie przejdą. Myślę, że te uczucia po starcie tak naprawdę potrzebne są nam chyba po to, aby w tym zwariowanym życiu nie zapominać o tych, co przed nami odejść musieli, ani o tym, co tak naprawdę w życiu ważne jest.
Romko bądź cierpliwa, czasami musi być bardzo źle, aby mogło być trochę lepiej. Jeśli tak czujesz to płacz, jeśli wolisz być sama to bądź, ale pamiętaj też o dzieciach, dla których właśnie teraz jesteś najważniejsza, mają już tylko Ciebie! Dla nich to przecież ogromna strata!
Może to co napisałam trochę nieuczesane jest, ale tak wiele chce się napisać, a jakoś ułożyć w głowie nic się spójnie nie chce.
Pozdrawiam Ciebie i Twoje dzieci, trzymam kciuki i razem z Wami czekać będę na lepsze dni.

[ Dodano: 2014-04-26, 22:08 ]
Uważam, podobnie jak Magda, że jeśli czujesz, że Twoje uczucia wymykają się spod kontroli to nie wahaj się i skorzystaj z pomocy lekarza, to pomaga zdecydowanie przejść najgorszy czas.

Romko wiem- :cry:

, ale trzeba żyć, choćby dlatego, że Ci nasi bliscy, tak bardzo chcieli żyć, ale nie mogli i odeszli, dlatego obowiązkiem tych, co zostają jest żyć, aby nie uronić żadnej chwili, bo kto wie ile jeszcze tych chwil przed nami!
Pozdrawiam i ściskam! :-D