Znalezionych wyników: 4

patrycja7, wcale Cię nie namawiam na hospicjum stacjonarne. Po prostu chciałam Ci uświadomić iż to, że zastanawiasz się nad hospicjum stacjonarnym, wcale nie dyskwalifikuje Cię jako Wspaniałą Córkę.

patrycja7, mój Tato umarł w hospicjum stacjonarnym. I uważam, że bardzo dobrze się stało, że trafił tam, bo dzięki temu jestem pewna, że ani przez chwilę nie cierpiał. A wcześniej cierpiał strasznie, nie tyle bólowo, co psychicznie - Tato miał liczne przerzuty do mózgu i w Jego głowie działy się straszne rzeczy - omamy, lęki, dezorientacja... Do tego doszły straszne duszności...
I mało tego - z pełną świadomością powiedziałam Rodzinie, że jeżeli mnie będzie zjadał rak, nawet jeżeli nie będę już świadoma przez przerzuty do mózgu, to chcę umierać w hospicjum stacjonarnym. Bo nie chcę cierpieć. Bo chcę być całkowicie wyciszona i żeby nie bolało.
I mam nadzieję, że będzie to takie wspaniałe hospicjum jak to Nasze, Ursynowskie, obok CO w Warszawie.

patrycja7, zdecydowanie powiedz: thiocodin nie pomaga, Tatę kaszel meczy w nocy, kiedy państwo nie widzą, proszę o silniejszy lek.

Mam nadzieję, że to pomoże.

Trzymam kciuki i pozdrawiam.

[ Dodano: 2016-02-11, 19:19 ]
Dlaczego mówisz: nie powinnam tak mówić, to egoistyczne? Nieprawda. To naturalne i ludzkie. I bardzo logiczne. Proszę, nie obwiniaj się, jesteś wspaniałą, troskliwą Córką

Pozdrawiam Cię serdecznie.

Ps - też jestem Mamą i chciałabym, aby moje Córki kiedyś w przyszłości były takie kochane jak Ty

patrycja7, nie wolno Ci się obwiniać w ten sposób. Rak to nie kara za to, że się wyprowadziłaś wbrew woli Taty. I nie ma Twojej winy w tym, że nie podejrzewałaś raka.
My, współcześni ludzie zachodniego świata jesteśmy wychowywani tak, jakby smierci i poważnej choroby nie było, jakby Nas samych i Naszych Bliskich nie mogła ona dotknąć. Ludzie mają być piękni i młodzi, żyć wiecznie i osiągać sukcesy. Tego wymaga od Nas współcześnie akceptowany tryb życia. Z dziećmi nie rozmawia się o "niedoskonałościach istnienia" jako o normalności, nie mówi się o ciężkich chorobach jako normalnych przejawach życia, o cierpieniu, które jest częścią życia, o śmierci, która jest nieuchronnością. Dlatego tak ciężko Nam się pogodzić, gdy przychodzi ciężka choroba, nie możemy zaakceptować śmierci, nie umiemy sobie poradzić z własną bezsilnością, z odchodzeniem bliskich, z ich cierpieniem, jak dzieci obwiniamy się, że nie możemy nic zrobić, że wcześniej nie zrobiliśmy czegoś.
To błąd.
Tak po prostu jest - choroba, cierpienie i odchodzenie jest elementem życia.
Wiem co mówię - umierałam z moim Tatą przez cztery miesiące. A po następnych czterech miesiącach umarła moja Matka.

Wtedy cierpiałam tak jak Ty. Przed i po Jego oraz Jej śmierci. A potem... dorosłam.
Zrozumiałam, ile się dało, że na tym niestety polega życie. Że to źle, że żyjemy w takim amoku i kulcie piękna, zdrowia, młodości i nieśmiertelności. Że nie oswajamy się już w dzieciństwie z nieuchronnością i cierpieniem, że nie oswajamy z tym Naszych dzieci, chcąc je chronić. Że przez to one nie dorastają i my nie dorastamy i - jak dzieci - nie umiemy sobie poradzić z chorobą i odchodzeniem bliskich.

Wiem, że to straszne i bolesne, ale Ty właśnie... dorastasz. Dlatego, że stanęłaś twarzą twarz z tym, co nieuniknione, bolesne, brutalne, ale bardzo, bardzo prawdziwe i niestety naturalne.

Poradzisz sobie z tym, Kochana. Tak jak My wszyscy.

Tylko pamiętaj - NIE JESTEŚ NICZEMU WINNA.

Pozdrawiam Cię serdecznie

[ Dodano: 2016-02-11, 18:23 ]
A tak konkretnie, merytorycznie. Powtarzaj cały czas lekarzowi, że kaszel męczy chorego i że chory bardzo cierpi. Do skutku. Pewnie prócz typowego kaszlu nasilają się duszności - o tym też trzeba mówić do skutku... Mój Tato na duszności przyjmował również leki wziewne w formie inhalatorów - przepraszam, nie pamiętam ich nazwy, ale na pewno Nasza Ukochana i Nieoceniona Madzia przypomni ich nazwę. Madziu Kochana, bardzo proszę

Chory powinien mieć wysoko poduszki. Dużo pić.

Gdy duszności się bardzo, bardzo nasilą, trzeba będzie wprowadzić morfinę, która działa przeciwbólowo, uspokaja i wycisza uczucie duszności.

W razie gdybyś zauważyła, że Tata jest splątany, mówi nielogicznie - trzeba natychmiast powiedzieć lekarzowi, bo to może świadczyć o przerzutach do mózgu. Wówczas trzeba będzie wprowadzić leki przeciwobrzękowe (steryd) i moczopędne. Plus lek chroniący żołądek.

Spokojnie, Moja Droga. Poradzisz sobie ze wszystkim. My jesteśmy obok i w razie potrzeby zawsze służymy radą. Współczujemy Wam bardzo i trzymamy kciuki za to, abyście mieli dużo siły, cierpliwości i abyście jak najmniej cierpieli.

[ Komentarz dodany przez Moderatora: Madzia70: 2016-05-10, 05:53 ]
Wspomniane inhalatory, to pewnie Atrovent lub Berodual, Berotec.