Znalezionych wyników: 5

Marzena... teraz dopiero doczytałam... wybacz :( współczuję :(

Marzenko przeczytałam Twój wpis o tym ze nie możesz płakac... kazdy przeżywa wszystko na sój sposób. Nie obwiniaj się. Ja miałam masakre, byłam dość długo na antydepresantach, relanium itp itd... uciekalam w prace, a nawet z domu, patrzenie na moje dzieci a szczególnie na Karolinę sprawiało mi ból. Wzmagało zal, bo przecież mama tak bardzo jej pragnęła. Skończyło się tak ze prosto z pracy szłam do znajomych, zadko widywałam dzieci , dom... Aż w końcu sie obudziłam. Do dnia dzisiejszego mam tak, ze nie raz (np dostanie mieszkania naprawdę okazjonalny wynajme) chciałam zadzwonić "mamo nie uwierzysz, trafiło się super mieszkanko" ... Dzieciaki coś nabroją a ja łapię za telefon zebys ię z mamą z tego posmiać...
Mnie do tej pory nie jest latwo... musze powiedzieć ze jest coraz gorej, a teraz ten przeklęty wrzesień. 10 września Kasia... 25 września równiutko półtorej roku życia Karoliny, tak strasznie wyczekiwanej wnuczki... moja mama. Dwie moje ukochane przyjaciółki...
Marzenko, przeżyj swój ból tak jak Ty tego potrzebujesz, i w nosie miej co kto o Tobie myśłi... Ja się zmieniłam od smierci mamy :( bardzo...
Jestem z Tobą i odezwij się na PW z nr-em gg bo mi sie wsysł :(

:*

Marzena- cały czas z całych sił trzymam kciuki za Twoją mamę :cmok:

...
ja nadal czkema na wyniki :roll:

cały czas trzymam. My już po TK, czekamy na wyniki... ech :( Oby u Was było dobrze!!!!!!!!!!