Znalezionych wyników: 4

Przyczyny występowania białka w moczu mogą być bardzo różne, także nie związane bezpośrednio z chorobą nowotworową
(porównaj np. informacje podane w tej prezentacji od str. 23).

Wynik wskazuje na obecność raka urotelialnego (przejściowonabłonkowego) pęcherza moczowego,
o histopatologicznie (p) stwierdzonym wysokim stopniu złośliwości (G3)
i wczesnym (powierzchownym) zaawansowaniu guza pierwotnego (T1).
Biorąc pod uwagę niskie prawdopodobieństwo obecności przerzutów lokalnych/odległych
(Zalecenia (2013 r.), str. 364, tab. 18)
można z dużym prawdopodobieństwem (~ 90 %) założyć wczesne stadium zaawansowania do stopnia I.

Wobec stwierdzenia cechy G3 rekomendowane postępowanie terapeutyczne wygląda następująco (j.w., str. 363):

Cytat:

Guzy T1G3
W przypadku nowotworu w stopniu T1G3 występuje duże ryzyko progresji — część ekspertów uważa, że dla wydłużenia czasu przeżycia wskazane jest wykonanie wczesnej cystektomii.
Wydaje się jednak, że konieczność wczesnego wycięcia radykalnego pęcherza w przypadku stwierdzenia cech T1 oraz G3 nie jest zdecydowanie określona i 50% chorych ma szansę zachować pęcherz dzięki dopęcherzowemu leczeniu z zastosowaniem BCG lub CTH.
Czynnikami wpływającymi na decyzję o podjęciu doszczętnej resekcji są: lity charakter guza, wieloogniskowość, duża częstość nawrotów oraz współistnienie Tis.
Radykalne wycięcie pęcherza moczowego należy rozważyć również w przypadku braku odpowiedzi na BCG w mnogich i nawrotowych zmianach nieinwazyjnych o dużym stopniu złośliwości — opóźnianie leczenia radykalnego może wtedy niekorzystnie wpływać na przeżycie.

Ponieważ zdania lekarzy co do zasadności usunięcia pęcherza moczowego (cystektomii) są podzielone,
uważam, że warto najpierw rozważyć i podjąć próbę leczenia z zachowaniem pęcherza moczowego (j.w., str. 360-361):

Cytat:

Leczenie raka nieinwazyjnego i w stopniu T1 polega na zastosowaniu TURbt. Każdy chory po tego typu zabiegu wymaga dalszej wieloletniej obserwacji (TAUS, badanie cytologiczne osadu moczu lub popłuczyn z pęcherza moczowego, kontrolna uretrocystoskopia; powtórna biopsja z miejsca po elektroresekcji guza pęcherza jest uzasadniona 1–4 tygodni po TURbt)
[...]
Jednokrotna instylacja epirubicyny lub mitomycyny wykonana w czasie 6 godzin od TURbt stwarza możliwość zmniejszenia odsetka nawrotu choroby o 50% i jest zalecana u wszystkich chorych na raka nieinwazyjnego, poza tymi, u których podejrzewa się perforację ściany pęcherza moczowego. Pojedyncze nowotwory brodawczakowate Ta–T1 o średnicy poniżej 3 cm nie wymagają stosowania dopęcherzowego leczenia podtrzymującego; częstość nawrotów w tej grupie jest bardzo mała: poniżej 0,2/rok po pojedynczej instylacji chemioterapeutyku bezpośrednio po TURbt.
W przypadku nowotworów o dużym ryzyku progresji zaleca się 3-miesięczne kontynuowanie leczenia po pierwszym — indukującym — cyklu chemioterapii (CTH) dopęcherzowej.
Wlewki podaje się co 7 dni, a po 3 miesiącach wykonuje się TURbt. Brak nawrotu pozwala zakończyć leczenie, natomiast progresja jest zwykle wskazaniem do postępowania radykalnego. W przypadku nowotworów z grupy pośredniego ryzyka kontynuacja leczenia podtrzymującego przez ponad 6 miesięcy nie wpływa na zmniejszenie częstości wznów miejscowych, wystąpienie późnych nawrotów i obniżenie ryzyka progresji nowotworu.
W razie nawrotu choroby konieczne jest powtórzenie leczenia dopęcherzowego. W przypadku nowotworów o dużej częstości nawrotów lub w przypadku wznowy wieloogniskowej zaleca się zmianę leczenia dopęcherzowego (terapia BCG zamiast leków cytotoksycznych).
Progresja stopnia zaawansowania klinicznego z T1 na nowotwór naciekający błonę mięśniową pęcherza wymaga zmiany strategii postępowania [kwalifikacja do leczenia radykalnego — cystektomia lub radioterapia (RTH)]

a dopiero w wyniku jego niepowodzenia (brak odpowiedzi na leczenie, nawroty choroby) wykonać leczenie radykalne:
najpierw rozważyć zasadność radioterapii a w ostateczności jeśli będzie trzeba - cystektomię.