Znalezionych wyników: 8

Moja córki mają obecnie 8 i 6 lat. Zachorowałam 3 lata temu. Wczoraj ze starszą córką odbyłam rozmowę. W sumie zaczęło się od tego, że córka od miesiąca słucha non stop piosenki Ola- "Jej ostatni rok". Jak pierwszy raz usłyszałam ją w pokoju córki to nogi mi się ugięły , gardło ścisnęło. Wczoraj jakoś tak wyszło, że kolejny raz puściła piosenkę jak sprzątałyśmy pokój. Zapytała czy wiem o czym jest ta piosenka. Powiedziałam, że nie słyszałam całej i żeby mi powiedziała. Oliwia powiedziała, że ta piosenka jest o miłości. Zapytałam więc czy ta miłość jest szczęśliwa. Odpowiedziała, że trochę nie bo ta dziewczyna jest chora i umiera. Zapytałam na co jest chora.odpowiedziała że na raka. I dodała, że dzieci w klasie powiedziały że jak się ma raka to się umiera. <szlag mnie trafił> Wyjaśniłam więc na spokojnie, że są lekarstwa itd. Nurtowało mnie jednak ile moje dziecko wie, pamięta, kojarzy z tamtego okresu. Więc zapytałam czy zna kogoś kto chorował na raka. Po krótkiej chwili powiedziała, że NIE. Pomimo tego, że pamięta że nosiłam perukę itd nie ma świadomości, że jej mama zachorowała na raka. Z jednej strony dobrze, bo jakby wiedziała i usłyszała od dzieci to co usłyszała lekko by nie było...

u mnie po takich tekstach zazwyczaj jest "to drugie"...łzy w oczach i ściśnięte gardło...
Jedno wiem na pewno...aby dziecko czuło się bezpiecznie nie można go okłamywać...Jeśli o coś pyta , nie można go zbywać..

ja też mam pięciolatkę. Mojej choroby nie nazywamy "rakiem". Po prostu mama jest chora. Jak szłam na operację też niewiele wiedziała. tylko tyle, że muszę iść żeby być zdrową. Do braku włosów przyzwyczaiła się bardzo szybko. Pierwszego dnia nawet się zaśmiała, ze mama ma włosy króciutkie jak tatuś

Jak szłam na chemię to mówiłam że idę bo pan doktor da mi lekarstwo, i że mogę się troszkę źle czuć. Ona wtedy pytała czy jak się znowu dobrze poczuję to pójdziemy na spacer.
Po powrocie ze szpitala też bacznie mi się przyglądała. Jak zobaczyła kawałek opatrunku to pytała czy Pan doktor mnie pociął i czy mnie bolało...
Ale pomimo tego, że wydawało mi się, że moje dziecko żyje w "lekkiej nieświadomości" ona swoje wie... Jeśli pyta to odpowiadam. Raz np przyniosła mi poskubane kwiatki i roślinki i mówi że to jest mikstura dla mnie i mam wąchać to będę zdrowa. Ostatnio do mojej teściowej mówi: Babciu a wiesz że mama jest bardzo chora? i bardzo ją rączka boli. Musimy o mamę dbać.
:roll:

ja otrzymałam taką książkę dla dzieci "moja mama ma raka". Na jej podstawie powiedziałam swoim maluchom 3 i 5 lat o mojej chorobie. Tzn głównie o leczeniu. Moje szkraby wiedzą niewiele, tylko to co konieczne. Żyjemy normalnie tak jak do tej pory- żeby dzieci miały spokój wewnętrzny... Wiedzą że mama jest chora, że jeszcze długo będzie. Wiedzą że raz na jakiś czas dostaję lekarstwo po którym źle się czuje, że po tym lekarstwie wypadły mamie włosy,które po leczeniu odrosną. i to chyba w skrócie na tyle. O operacji jeszcze nie rozmawialiśmy bo to dopiero w maju więc jest jeszcze trochę czasu...
Patrzę jak rozwija się sytuacja...a moje maluchy już nawet nie pytają o chorobę. Przyjęły do wiadomości obecny stan. I bardzo mi pomagają...

Ale tu się zgodzę z Tobą że chorych rodziców jest dużo a odpowiednich pomocnych książek jest niewiele. I to dla dzieci w różnym wieku. Bo przecież co innego powiemy dziecku 3 letniemu a co innego 13 latkowi...
także napisz i namaluj :-D

powodzenie w leczeniu