Znalezionych wyników: 19

Bardzo wszystkim dziękuję za wsparcie i słowa otuchy.
Minął już pierwszy szok związany z odejściem Taty, choć teoretycznie mniej więcej od połowy czerwca człowiek miał czas by się oswoić z tą myślą. Odejście Taty było dla mnie, mimo wszystko ogromnym zaskoczeniem. Nie sądziłem, że wszystko tak szybko się potoczy, przecież od diagnozy minęło niewiele ponad 5 miesięcy. Martwiłem się jak spędzimy najbliższe święta ze świadomością, ze kolejnych wspólnych już nie będzie, jaki prezent pod choinkę będzie dla Taty odpowiedni i stosowny, a tu proszę...
Jedyne pocieszenie w tym wszystkim to to, że nie cierpiał, nie męczył się z chorobą zbyt długo.l

Dzisiaj wczesnym popołudniem mój Tata przegrał...
Nie cierpiał, odszedł w spokoju, szybko, wbrew pozorom niespodziewanie, nagle...

Tata w dalszym ciągu ma ogromne problemy z przyjmowaniem pokarmów. Wymioty nie ustają, nasiliły się i to bardzo dolegliwości bólowe. Od ostatniego cyklu chemioterapii w zasadzie poza wyjściem do toalety nie wstaje z łóżka. Jest bardzo osłabiony, taki coraz bardziej nieobecny i obojętny, widać że bardzo cierpi. Zaczynam mieć złe przeczucia, że zaczyna się to z czym liczyłem się w zasadzie od początku. Nie sądziłem jednak, że tak szybko...
Ja się już chyba poddałem, a jedynym na czym mi zależy jest to by tata nie cierpiał.
Trochę mi z tym głupio, gdy patrzę na mamę, która nadal walczy z całych sił, planuje kolejną wizytę u lekarza celem ustalenia terminu radioterapii itp.

Tata od pięciu dni, czyli od momentu zakończenia ostatniego cyklu chemioterapii w zasadzie w ogóle nie przyjmuje pokarmów. Wiem, że to poniekąd typowa reakcja, ale z drugiej strony trochę długo to już trwa, no a jaki ma to na niego wpływ to pisać chyba nie muszę :-(

Dzisiaj wprawdzie pojawiło się światełko w tunelu, bo niewielkie porcje zaczął przyjmować, a raczej nie zwracać od razu, no ale nie zmienia to faktu że jest bardzo osłabiony, na tyle że musiał korzystać z pomocy mamy aby się wykąpać.
Jest ciężko, ale zakładam że jak dojdzie do siebie po tym ostatnim cyklu chemii, to będzie jeszcze w stanie przez jakiś czas w miarę "normalnie" i samodzielnie funkcjonować. W związku z tym nasuwa mi się pytanie i proszę o odpowiedź - ile trwa okres ew. remisji czy stabilizacji choroby po zakończonej chemioterapii, zanim znów zaatakuje?

No właśnie problem w tym, że na wypisie nie jest określone jakich obszarów ma dotyczyć ta radioterapia. Jest tylko wzmianka o zastosowaniu jej w dalszym leczeniu.

Wczoraj tata zakończył szósty cykl chemioterapii. Na wypisie jest mowa o zakończonej terapii, a jako dalsze leczenie wskazana radioterapia. Szczegółów nie znamy, gdyż o wszystkim tata ma być poinformowany na wizycie kontrolnej u lekarza prowadzącego za 7 dni.
Proszę mi spróbować przybliżyć temat tej radioterapii. Czego się spodziewać, jakich obszarów może ona dotyczyć, ew. ile to trwa itp. Z góry bardzo dziękuję.

Dzisiaj tata wrócił ze szpitala, gdzie dostał 3x po ok. 300 ml krwi.
Wyniki się podobno poprawiły, tak przynajmniej twierdzi mama, bo ja ich osobiście nie widziałem.
Problem pojawił się późnym popołudniem, tzn. wystąpiła gorączka ok. 39 stopni.
Czy ktoś się orientuje co może być przyczyną? Jakaś infekcja, grypa złapana w szpitalu, czy tez należy się doszukiwać czegoś innego?
Poza tym niepokoi mnie brzuch mojego taty. Zawsze był drobnej postury, a przy tym posiadał dość pokaźny brzuszek. No ale teraz po czwartej i piątej chemioterapii w zasadzie ciągle wymiotuje, a brzuszek wcale nie znika. Nawet podczas leżenia wydaje się jakiś taki nienaturalnie spory, rozlany na boki.

Wiem, wiem, ale chodziło mi raczej o jego ewentualną reakcję na odmowę podania kolejnej chemii. Boję się po prostu jego reakcji.
Sam natomiast doskonale zdaję sobie sprawę, że nic na siłę, i doskonale widzę, że po każdym z kolejnych cykli jest gorzej z jego stanem ogólnym. Cały czas się zastanawiam czy w ogóle warto go tak męczyć.

Podczas wczorajszej kontrolnej wizyty (po 5 cyklu chemioterapii), tata ze względu na kiepściutkie wyniki badania krwi dostał skierowanie na przetaczanie krwi.
Z tego co mówił, bo w gabinecie był tylko on i lekarz, 6 chemioterapia stoi pod ogromnym znakiem zapytania.

Walka trwa ! Udało się przez weekend (zasługa mamy) poprawić morfologię taty na tyle, że został dziś przyjęty do szpitala na kolejny już cykl chemioterapii.
Martwi mnie jednak jego stan psychiczny, chyba zaczyna mieć tego powoli dosyć.

Byłem wczoraj z tatą na kontrolnej wizycie u lekarza prowadzącego. Cała podróż samochodem (ok 15 km) była dla niego bardzo dużym wysiłkiem, głównie przez wymioty.
W poniedziałek ma wyznaczony termin na kolejny cykl chemioterapii, ale jest oczywiście problem z morfologią, więc nie wiadomo czy w ogóle zostanie przyjęty do szpitala.
Cały czas się zastanawiam, czy jego ogólny zły stan to skutek choroby czy też samej chemioterapii. Wiem, że jedno wynika z drugiego, ale łudzę się że po zakończeniu 6 cyklu chemioterapii tata przez jakiś czas przynajmniej poczuje się lepiej, mocniej itp.
Czy dobrze sądzę, czy też jestem w błędzie? Proszę o opinię w tej kwestii, bo jeśli jest to już jedynie równia pochyła, to wolałbym wiedzieć.

Witam po przerwie.
Po ostatniej chemioterapii u taty bardzo mocno podskoczył cukier momentami nawet do 500 mg.
Dzisiaj wyszedł po ponad tygodniowym pobycie ze szpitala, którego celem było ustabilizowanie poziomu cukru insuliną. Do tej pory, tzn. przed chorobą, tata chorował wprawdzie na cukrzycę, ale nigdy nie były to aż takie wysokie wskazania i wystarczyły leki.
Proszę o informację czy tak wysoki poziom cukru to efekt samej choroby, czy skutek uboczny chemioterapii? Jakie są tego konsekwencje?
Dodam jeszcze tylko, że tata powoli ma już dosyć szpitali, jest coraz bardziej nerwowy, a do tego jeszcze wspomniane wcześniej problemy głosowe nie ułatwiają funkcjonowania.

Witam.
Dziękuję za wyjaśnienia. Dzisiaj odebrałem ojca z kolejnej chemioterapii, wydaje się być bardzo podbudowany wynikiem TK. Niepokoi mnie natomiast kwestia jego niedyspozycji głosowej, tzn. od trzech dni może mówić jedynie szeptem. Nie towarzyszą temu inne objawy typu ból gardła, podwyższona temperatura itp. Czy ma to jakiś związek z jego chorobą, czy też nie ma się czym zbytnio przejmować i potraktować jako zwykłą kilkudniową chrypkę i leczyć pastylkami typu neo-angin?