Znalezionych wyników: 9

Nie ma innej opcji

Takie wiadomości, po prawie roku najbardziej cieszą. Trzymaj się i odzywaj trochę częściej niż raz do roku

Bardzo cieszą dobre wiadomości od Ciebie. I niech ten stan u Ciebie już pozostanie na zawsze. Pozdrawiam

bajkaa, bajkaa, cieszę się, że się odezwałaś, a przede wszystkim, że wszystko u Ciebie w porządku

. Bardzo lubię czytać Twoje posty,są takie rzeczowe, merytoryczne a czasami wręcz surowe ale konkretne. Widzę natomiast, że zmieniłaś podejście w kwestii potencjalnych przerzutów (bardzo mnie to cieszy), podejrzewam, że to na skutek przebytej immunoterapii - i trzymamy się tego co napisałaś - przerzutów nie będzie

Mi również było ciężko, zarówno po śmierci mf45, jak i syli127 i ccc11 - trudno w sumie nawet coś konstruktywnego napisać na temat osób, których się nigdy nie spotkało a jednak były tak bliskie. Pozdrawiam Cię serdecznie, trzymaj tak dalej

bajkaa, cieszą dobre wieści od Ciebie

bajkaa, co u Ciebie, jak się czujesz?

Twoje drugie ognisko czerniaka nie jest duże. Trzymam kciuki za dalsze leczenie i dawaj znać nam na forum, jak się czujesz , jak przebieg leczenie i w ogóle

Ej no bajkaa, aż tak pesymistycznie nie myśl. Jeszcze trochę pociągniesz, zwłaszcza, że masz plan odnośniemf54, a myślę, że nie będzie łatwo

Więc długa droga przed Tobą

DulceAmargo, nie pamiętam już w czyim wątku ale DSS napisała, ze w przypadku mikroprzerzutów (bodajże do 1 mm) odstępuje się już od limfadenektomii, bo nie wpływa to na przeżywalność a może pogarszać jakość życia chorego. Jak znajdę, to wkleję. Nie wiem jak to u bajkaa, będzie wyglądac ze względu na wynik pierwotny. Ze swojej strony mogę powiedzieć, że bardziej "okaleczyło" mnie wycięcie wartownika, niż sama limfadenektomia.

[ Dodano: 2017-06-27, 20:43 ]
Znalazłam u angela01 "Dlaczego nie było limfadenektomii? Obecnie odstępuje się od jej wykonania jeśli zostanie stwierdzony mikroprzerzut w węźle wartowniczym. Limfadenektomia w takim przypadku najprawdopodobniej nie zmienia rokowania, za to pogarsza jakość życia.
W celu potwierdzenia w/w tezy prowadzone jest badanie kliniczne Minimal SN Tumor Burden (Minitub), w którym wzięłaś udział. "
Do tj pory nie nauczyłam się jeszcze cytowania selektywnego na forum dlatego tak kopiuję i wklejam

bajkaa, niestety na większość nas ta diagnoza spadła jak grom z jasnego nieba. Doskonale pamiętam jak było jak ja odebrałam wynik. Siedziałam u lekarza jakbym była w innym świecie a jak wyszłam na zewnątrz, to w ogóle nie wiedziałam co z sobą począć. Na początku jest szok, później bunt "dlaczego akurat ja" i straszne poczucie niesprawiedliwości. Z czasem człowiek sie z tym dziadostwem mniej lub bardziej oswaja, choć strach na pewno do końca życia zostaje. Bardzo dobrze, że wróciłaś do pracy, siedzenie w domu i zadręczanie się nie dość, że nic nie wnosi, to jeszcze może powodować większego doła. Nie bardzo mi się podoba, to co napisałaś, że ludzie nie wychodzą z II, III i stadium klasyfikacji klinicznej, bo nie dość, że mogą wyjść, to jeszcze mogą np. (kobiety oczywiście

) mieć dzieci - są takie przypadki na forum. U Ciebie dopóki nie ma wyników wartownika, mamy stadium II i życzę Ci, żeby tak już zostało. Pozdrawiam