Znalezionych wyników: 111

Lidziu kochana postaraj się namówić swojego M na wizytę u lekarza choć pierwszego kontaktu albo po prostu jedźcie na SOR bo to takie gdybanie czy nastąpił przerzut i kość pękła w tym miejscu i dlatego noga puchnie i boli czy moze jest inny powód dlatego użyj wszelkich swych metod i spraw by jednak obejrzał Twego M lekarz. Pozdrowienia ,jestem z Tobą.

Bardzo bardzo mi przykro , że cierpisz Lidziu. To takie smutne, że nie mogą znaleźć leku na to dziadostwo. Ile radości sprawiłoby gdyby taki złoty środek w końcu wynaleźli ile cierpień ludzkich nie tylko chorego ale i jego najbliższych w końcu by się skończyło.
Ach pomarzyć choć tylko to nam zostało...

Jestem z Tobą Lidziu serduchem , myślami wiesz sama, że tylko samymi ciepłymi. Jesteś bardzo silną kobietą i wiem , że dasz radę nawet w tych bardzo ciężkich i trudnych chwilach. |przytula|

wiem jak ci ciężko, ale trzeba żyć właśnie nadzieją, że choć na jakiś czas chemia poprawi komfort życia, że może uda się zmniejszyć guza. Ściskam mocno, trzymaj się.

To się nazywa szybkie leczenie czy diagnostyka onkologiczna według ministra Arłukowicza

Nie wiem czy śmiac się czy płakać z tej groteskowej propagandy jaką nam serwują w telewizji. Brak już słów, pozdrawiam i ściskam Cię Lidziu.

Jak u nas zapewne wszystkich i z bezsilności i z długofalowosci tej bezradności w końcu nasza psychika wysiada. Organizm nasz zaczyna w końcu walczyć o siebie. Masz żal do mamy, że nie docenia tego co do tej pory dla niej robiłaś, że byłaś i jesteś na każde zawołanie jak na baczność a ona tego nie dostrzega. Malinko mama zdrowa dostrzegła by wszystko, ale mama chora i cierpiaca niestety nie myśli racjonalnie. przykro, że musisz i ty przez to przechodzić. Modlę się byście obie jak najszybciej odnalazły spokój psychiczny. Wiem że to trudne w tej chorobie. Prawdziwe są słowa, że przy chorym onkologicznie chorują razem z nim jego najbliżsi. Choruje cała rodzina. Ja strasznie kochałam i nadal kocham choć już go nie ma- swojego tatę ze stresu jaki wywolala ta choroba wyrzuciło mi na praktycznie całym moim ciele łuszczyce a wcześniej miałam tylko na łokciach i to małe ślady. Stres i długofalowe napięcie spowodowały u mnie przeciążenie. By nie zwariować i choć na moment nie myśleć o chorobie taty uciekałam w książki. One były dla mnie taką odskocznią i dzięki nim choć przez tą chwilę skupiałam myśli na czymś zupełnie innym. Mój tatus kochał nas, kochał bardzo swoją rodzinę ale też były takie momenty w jego chorowaniu że się nie słuchał nas, że krzyczał że chciał robić swoim bogiem. To wszystko było z bezsilności i postępującej choroby niestety. U was Malinko jest tak samo. Masz chorą mamę, która wie że jest chora ale się nie poddaje, walczy o każdy dzień i z bólu, strachu i bezradności bywa złośliwa, kłótliwa itd. Malinko twoja mama ciebie kocha, ddoceniłaby na pewno twoje poświęcenie gdyby była zdrowa, bądź wiedziała że jej choroba jest uleczalna a nie że niestety niedługo przyjdzie jej pożegnać się z tym światem. Ona tego nie chce, walczy. Tak jak każdy chce żyć a nie umierać, chce być zdrowa a nie cierpieć w chorobie. Dobrze, że przyjeżdża do niej jej syn, mam nadzieję że odciąży trochę ciebie i choć na moment "zrelaksujesz swoją psychikę " jeśli w ogóle można nazwać to w ten sposób przy tej chorobie. Pozdrawiam cieplutko i ściskam z całego serca.

To jest właśnie to, taka huśtawka i nigdy nie wiadomo kiedy się zacznie i jak się zakończy, przykro mi Malinko, że cierpisz i Ty i Twoja mama. Ta bezsilność i niemoc w tej chorobie jest chyba naszym największym dramatem.
Ściskam cieplutko, myślami jestem z Wami .

I oby tych powitan kolejnych lat było jeszcze sporo, sporo, tego wam szczerze życzę

Witaj, mój Tatko również był leczony według schematu Folfox 4. Co mogę powiedzieć o tej chemioterapii to u mojego Tatki niestety nie zadziałała tzn. nie zmniejszyła nowotworu do takiego stanu by móc go usunąć.

Tak jak pisały dziewczyny przede mną, musisz zrozumieć jedno , że na każdy organizm chemioterapia jakakolwiek może zadziałać inaczej.wszystko zależy od organizmu.

Mój Tatko nie wymiotował ale mdłości miał , po wlewach był bardzo pobudzony tak zawsze chciał szybko wracać do domu, ale gdy go przywoziłam do domu to po pierwszym wlewie dochodził do siebie 3 dni taki był słaby, po kolejnych trwało to jeszcze dłużej.
Na pewno nie pozwoliłabym Mu samemu podróżować czy autem czy autobusem.Był za słaby.
Włosy również mu wypadały ale nie tak ze wypadły wszystkie, tylko przerzedzały się. Apetyt miał, tyle , że niestety jeść nie mógł(rak żołądka) bo cokolwiek zjadł kończyło się bólem i w ruch szły leki przeciwbólowe.
Tak to wyglądało u nas.
Jak chcesz możesz poczytać mój wątek ale dotyczy on nowotworu żołądka mojego Tatusia -nie jelita. Pozdrawiam serdecznie.
Pozdrawiam

Witaj, czytam co piszesz i martwi mnie , takie podejście do pacjenta.
Sama mówisz, że mama potrzebuje całodobowej opieki więc skoro tak uważasz to ja osobiście załatwiałabym mamie hospicjum stacjonarne. Może na oddziale paliatywnym lepiejby się zajęli niż tam gdzie jest obecnie ,że mama musi wszczynać awantury wywołane bólem by dopiero wówczas podali jej coś przeciwbólowego.
Ja akurat bardzo dobrze wspominam czas gdzie mojego Tatusia w hospicjum "stawiali na nogi" po różnych przejściach. Trafiał tam 4 razy. I za każdym razem miał cudowną opiekę. Życzę Ci by i Twoja mamusia natrafiła na taką opiekę, by nie musiała cierpieć z bólu. Pozdrawiam.

Nie , nie jest normalny, bardzo dobrze ,że chcesz porozmawiać o leczeniu paliatywnym tyle tylko , że nie wiadomo co jest przyczyną wycieku i czy nie będzie znów konieczna interwencja chirurgiczna . Porozmawiaj jutro z lekarzem prowadzącym mamę. Pozdrawiam