Znaleziono 1 wynik

Mówią ,że czas goi rany i tak jest ale blizny zostają na zawsze .Najpierw Tato nie wybudził sie po II operacji ..Po śmierci mamy zmobilizowałam się do zrobienia badań żeby mnie dręczyły domysły .Kiedy wyniki okazały sie być dobre uspokoiłam się . Dręczyły mnie myśli dlaczego nie namówiłam mamy na badania ,dlaczego tak sie stało .Każdą śmierć swoich bliskich przeżywałam inaczej .Najtrudniej było mi kiedy odeszła moja chrześniaczka .Byłam przy jej śmierci i czułam sie bezradna .Zarzucałam sobie czy zrobiliśmy wszystko żeby jej pomóż wyzdrowieć .Każda kolejna chemia dawała nadzieję a jednak coraz bardziej wyniszczała . W tym żalu i rozpaczy po jej śmierci starałam sie pomagać jej małej córeczce i matce .To mi pomagało nie wracać myślami wstecz .Póżniej odchodziły następne bliskie mi osoby .Siostra zmaga się z czerniakiem ,jest po operacji i odpukać jest dobrze .Takie myśli ,które nawracają chyba każdy ma , kto stracił bliskich .To mija ale potrzeba czasu .Wraca kiedy odczuwamy u siebie niepokojące objawy .Dlatego lepiej zrobić badania to chociaż to nas uspokoi .O wiele gorzej znosimy odejście bliskich jeżeli byliśmy z nimi na co dzień,opiekowaliśmy się nimi .Przyznam ,że bywało i tak ze musiałam sie wspomagać tabletkami .W moim odczuciu to choć byśmy nie wiem jak sie starali to jak ktoś ma odejść to odejdzie .Dlatego nie warto sobie nic zarzucać ,bo to i tak nic nie da .Musimy żyć dalej wśród żywych .