Znaleziono 1 wynik

Kochana Kretko, :tull:

uczucie bezsilności towarzyszy nam Wszystkim tutaj obecnym. Każdy z nas na swój sposób musi nauczyć się z tym żyć, a nie jest to łatwe, na pewno. Nie możecie się poddawać! - nawet przez chwilę nie możecie wątpić. Już 2,5 roku walki za Wami i co? - w próżnie to ma pójść ? - w życiu dziewczyno!!!!!! Każdy z nas się boi, każdy żyje nadzieją. Nie my jedni borykamy się z takimi problemami, każdego z nas to spotka taka jest kolej rzeczy na tym świecie. Poradzę Ci tylko tyle. Przebywaj z Rodziną jak najwięcej, bądź z Tatą, Mamą no i mężem oczywiście

wartość takich chwil docenia się potem ale aby móc doceniać to trzeba mieć co - nie traćcie czasu.
Tata niech trzyma się ciepło i nie przestaje gasić, w sobie, ducha rywalizacji - przecież sportowiec z niego, no nie?!

Pozdrawiam ciepło i głowa do góry,
B.