Znaleziono 1 wynik

Carabis, Twoje rozgoryczenie jest zrozumiałe. Przede wszystkim straciłaś Mamę, a masz poczucie, że można było zrobić więcej. Takie emocje często pojawiają się u osób, które doświadczają wyczerpującej walki z chorobą i odejścia bliskiej osoby.

Dodatkowo sprawę komplikuje fakt, że zdecydowanie długo trwało samo postawienie diagnozy, a ani Ty ani Mama nie czułyście się zaproszone przez lekarzy do współuczestniczenia w procesie diagnostycznym.

Oczywiście, nie można mieć pewności, że ta sama zmiana 4 lata przed śmiercią Mamy była zmianą nowotworową (to długi czas jak dla raka płuca a nikt wówczas nie zrobił dodatkowych badan by postawić dokładna diagnozę). Nie można też być pewnym, że Mama żyłaby dłużej, gdyby wcześniej rozpoczęła leczenie, choć patrząc na medycynę statystycznie, masz pełne prawo by tak myśleć.

Teraz nic już nie zmieni faktu, że przeżyłaś wielką stratę. Ty jednak zrobiłaś wszystko, co mogłaś. Działałaś, gdy miałaś jasne sygnały, że jest to konieczne. Wraz z Mamą wyrwałyście od losu tyle czasu, ile mogłyście. Zawsze byłoby go jednak za mało...

Pozdrawiam Cię ciepło,
MP