Znalezionych wyników: 4

Witaj bieluśka,
moja mama miała propozycję udziału w badaniach klinicznych tego leku. W efekcie nie odważyła się na to z różnych przyczyn. Nie mniej jestem w posiadaniu programu klinicznego, gdzie jest szczegółowy opis m.in. skutków ubocznych tego leku.

Bardzo szczegółową informację na temat działania Tivozanibu zamiescił tutaj wojtas. Był tak uprzejmy, ze przetłumaczył z angielskiego wyniki badań kinicznych "Informacje ze strony ADKC (Action to Cure Kidney Cancer - organizacja pacjentów chorych na raka nerki i ich rodzin/opiekunów) dotycząca wyników drugiej fazy badań tivozanibu". Tam znajdziesz wiele istotnych danych na ten temat, w tym działania uboczne. Gdyby to było dla ciebie niewystarczające, mogę przesłać tobie opis badania klinicznego, który otrzymała moja mama.

Przejrzyj proszę cały wątek i zapoznaj się z tym co napisał wojtas (nawiasem mówiąc jestem mu ogromnie wdzięczna za czas jaki poświęcił, żeby przygotować to tłumaczenie).
Trzymaj się cieplutko:)

Pixi, zaglądam tu w miarę regularnie, żeby sprawdzić, czy jesteś, co u ciebie. Śledziłam Twój watek od momentu jak zalogowałam się na forum, w zasadzie był to pierwszy wątek od którego zaczęłam swoją obecność na forum. Przeżyłam ogromny wstrząs kiedy odczytałam twój post z 1 marca. Płakałam ukradkiem przy biurku. Zadzwoniłam nawet do mojego męża, któremu na bieżąco relacjonowałam co u was. On też rozpłakał się jak dziecko. Wasza historia mimo, że przepełniona takim bólem i cierpieniem to jednak coś wyjątkowego. Bardzo Wam kibicowałam. Teraz kiedy znowu pojawiasz się na forum robi się tak miło.
Pixi jesteś naprawdę wyjątkowa. Ludzie Cię tutaj pokochali. Ja też do nich należę. Kiedy czytam Twoje ostatnie posty popłakuję sobie razem z Tobą.

DSS wspaniale to napisała. Jej obecność na forum jest nieoceniona, potrafi tak mądrze doradzić. ::thnx::

Nikt nie oczekuje od ciebie, że będziesz dzielna, że się nie złamiesz. To naturalne reakcje na taką tragedię. Pisz co czujesz, wyrzucaj to z siebie, wciąż wokół ciebie mnóstwo przyjaciół.

Ja jestem chyba na początku tej drogi, którą przeszliście z Tomkiem. Tylko, że moja mama nie ma takiego ducha walki jak wy oboje. To moje główne zmartwienie.
Pozdrawiam cię cieplutko i ściskam.
::thnx::

Po prostu mnie zamurowało, jak tu weszłam. Brak mi słów żeby opisać jak bardzo mi przykro.
Pixi kochana z serca współczuję....
Przutulam cię mocno.....

Tak bardzo bym chciała, żeby pixi pojawiła się tutaj z uśmiechem, chociaż takim delikatnym, ale jednak. Dla nas wszystkich to również jakaś nadzieja.
Z serca im tego życzę.
pozdrawiam elin