Znaleziono 1 wynik

Hej kretka. Gratuluję taty i rozumiem jego postępowanie . Sama walczę od 17 lat z nowotworem i jego przerzutami (3 przerzuty ) zwalczone z sukcesem.Podobnie jak Twój tata od początku choroby starałam się walczyć a jednocześnie żyć w miarę normalnie. Nie neguj poczynań taty w jego mniemaniu to może jedyna metoda by nie dać sie zwariowac.A wierz mi niełatwa ani nierówna to walka.Myśle,że Twój tata jest bardzo dzielnym człowiekiem a nade wszystko silnym psychicznie co pomaga mu w walce.Nieodzowne jest jednak Twoje wsparcie .Mam prośbę nie uszczęśliwiej taty na siłe ,jeśli coś sobie zaplanuje i zechce zrobić nie ma siły takiej która go od tego odwiedzie.Znam to z autopsji .Zycze Wam wiele siły i cierpliwości ,bo ta choroba potrzebuje czasu i spokoju,pozdrawiam Was serdecznie