Znalezionych wyników: 14

Candida albicans to jeden z tych szczepów które nie są patogenami same w sobie. Nosimy w sobie i na skórze mnóstwo różnych bakterii, grzybów i nawet pasożytów i żyjemy z tym wszystkim w synbiozie, nie mamy żadnych objawów. Osłabienie organizmu (ale nie tylko, są jeszcze inne nie do końca poznane przyczyny) powoduje że te niegroźne organizmy zaczynają wywoływać proces chorobowy. Przykładem takiego procesu jest stopa cukrzycowa: pęcherz, drobne otarcie, skaleczenie (czyli to co u zdrowego człowieka przechodzi samo) u chorego na cukrzycę daje początek ranom które się nie goją i często mimo najlepszej opieki dochodzi do amputacji. Musisz zrozumieć że zagojenie rany to jest proces który może przeprowadzić tylko organizm, lekarz tego nie zrobi. Lekarz może tylko usuwać czynniki przeszkadzające, ale to organizm musi goić. W tym wypadku nie było jaklegoś zakażenia zewnętrznego chorobotwórczą bakterią, candida jest wszędzie i zwykle nie wywołuje żadnych objawów. Mąz wkrótce skończy chemię, będzie mógł sobie pozwolić na różne ziółka czy suplementy i ja bym od tego zaczęła, bo leki przeciwgrzybicze doustne to obciążenie dla wątroby słabej po chemii. A w ogóle to jak mawiają Niemcy: langsam, langsam aber gut.

Takie sprawy się zdarzają i to stosunkowo często. Moim zdaniem są dwa wyjścia i niestety oba nie są 100% pewne. Trzeba zrobić tzw chirurgiczne zaopatrzenie rany. Można to zrobić na onkologii ale równie dobrze w każdym innym szpitalu (no może nie w każdym raczej tam gdzie dobra chirurgia). Mąż nie musi robić awantury, ale dobrze byłoby mieć zalecenia na piśmie (lub opinię) od tego chirurga z zewnątrz (można pójść i wyciągnąć dokumentację z tej wizyty). Trzeba zdawać sobie sprawę że każda operacja to jednak jakieś ryzyko, a w tym wypadku nie wiadomo czy da pozytywny rezultat. Nie można się dziwić chirurgowi że nie pali się do tego. To co mąż powinien zrobić to przekonać chirurga że zdaje sobie sprawę z ryzyka, wie że może się nie udać ale mimo wszystko chce spróbować leczenia chirurgicznego. Jeżeli będzie się upierać to zrobią to, ale jak pisałam nie ma 100% gwarancji że to pomoże. Nie wiem jak bardzo to jest dolegliwe, ale ja bym poczekała przynajmniej 2-3 miesiące po zakończeniu chemii. Chemioterapia obniża zawartość leukocytów a one są odpowiedzialne za odporność. Może jednak organizm sobie z tym poradzi. Sprawdź na wypisach z chemii jakie mąż ma WBC

Musisz mu przetłumaczyć (może naprawdę być trudno) że wszyscy (ale to naprawdę wszyscy) chorzy na raka chodzą prywatnie na dodatkowe konsultacje i robią sobie prywatnie dodatkowe badania. Może się zdecyduje. Lekarze też potrafią być mili i troskliwi,(zwłaszcza w prywatnym gabinecie) potrafią lepiej od Ciebie trafić do męża. Taka wizyta jest potrzebna, bo najwyraźniej mu brakuje takiego klarownego przedstawienia obecnej sytuacji, powiedzenia co dalej i jak teraz żyć. Ten chirurg zrobił co trzeba, dał skierowanie na badania, napisał wniosek, a że nie dopieszczał? - brak czasu, dlatego pacjenci chodzą na prywatne wizyty. Chyba pisałaś że macie jakieś dobre ubezpieczenie, może pójdzie do gastrologa w ramach tego ubezpieczenia, on mu objaśni podstawowe rzeczy. Faceci już tacy są, żona może mówić długo, a liczy się co powiedział doktor. Odpuść na razie psychiatrę, niech najpierw pozna i przetrawi swoją prawdziwą sytuację.
Po wyniki do COI to trzeba pojechać, przez telefon trudno upolować lekarza a nikt inny nie może ich przekazać telefonicznie. Co innego jak pacjent jest osobiście - wtedy nawet sekretarka powie bo wszystko jest wpisane do systemu.

W COI panuje przekonanie że oni leczą tylko raka, wszystkie inne sprawy (nawet komplikacje po leczeniu) należy załatwiać gdzie indziej. Chorzy muszą to zaakceptować - bo nie mają innego wyjścia. Doradź mężowi żeby przyjął zasadę że do COI to tylko w sprawach onkologicznych, resztę niech załatwia u swojego lekarza który jak pisałaś daje skierowania na badania i pewnie do specjalistów też da. Np ta zmiana na szwie mogła być oceniona i ewentualnie leczona przez każdego chirurga w przychodni (może byłby grzeczniejszy).

W tym opisie rentgena nie ma nic poza stwierdzeniem że się poprawia. Te zmiany pooperacyjne cofają się powoli ale na szczęście tak po ok roku to już będzie opis że wszystko się cofnęło.

Trzymaj się

To on ma jeszcze nie zdjęte szwy? Czy może myślisz o bliźnie? Nie napisałaś czy to dzieje się na całej długości szwu czy w ograniczonym do kilku cm miejscu. Jeżeli ograniczone to nie ma pożaru, jeżeli nie będzie się powiększać to można jakiś czas czekać.

Jeżeli na całej długości to trzeba do chirurga, teoretycznie chirurg odpowiada za pacjenta do 30 dni, ale jak to zobaczy to się wypowie. Ja bym nigdzie nie dzwoniła (przez telefon spławią), trzeba pójść na oddział tam gdzie był operowany (tak ok 12.30 bo wcześniej to są na bloku), powiedzieć że szew się paprze i czy dr mógłby spojrzeć.

Druga opcja to w przychodni są gabinety pielęgniarskie w których akurat pracują naprawdę kompetentne pielęgniarki, do nich można dostać się z marszu, trzeba wejść, pokazać szew i się zapytać.

Jak chory chory chodzący to chyba tylko problem w tym "że nie chce". Z tym problemem myślę że sobie poradzisz. Jeżeli nie ma gorączki, wycieku ropy, lub bardzo intensywnego zaczerwienienia miejscowo (z wyczuwalnym ciepłem) to poniedziałek jest Ok.

Waga w porządku?

[ Dodano: 2014-12-06, 19:13 ]
Miałam na myśli przychodnię przy COI

Tu gdzieś na forum jest takie powiedzenie lekarza do pacjenta że ma jeść rozumem nie ustami. Najdalej co trzy godziny chory powinien coś zjeść to nie muszą być duże ilości (mówi się o porcjach wielkości 1/2 do 1 garstki danej osoby) ale organizm się przyzwyczai do tego cyklu.

Nie sądzę żeby ktoś poza doświadczonym chirurgiem mógł powiedzieć czy można było zachować fragment żołądka. Takich rzeczy nie wyczyta się w literaturze bo to wszystko zależy od anatomii tego konkretnego człowieka. Jak ma Cię to nurtować przez długi czas to dowiedz się o jakimś dobrym chirurgu specjalizującym się w przewodzie pokarmowym, dowiedz się gdzie przyjmuje prywatnie, umów wizytę (ok 200 zł) i dowiedz się wszystkiego. Jednak przed wizytą zapytaj czy ma możliwość w czasie wizyty obejrzeć TK (chyba masz płytę?), bez tego to tylko gdybanie.

Natomiast znacznie ważniejsze na teraz jest zatrzymanie spadku wagi, to bardzo źle że tak leci w dół. Przeczytaj wątek Gabi30, ona pisze dużo o odżywkach które stosuje (też ma usunięty cały żołądek), bo chyba na tradycyjnym jedzeniu nie dasz rady utrzymać męża w dobrej kondycji).
Nie rozumiem tego określenia "pooperacyjne zapalenie płuc", przecież Twój mąż chodził? Czy to było zapalenie płuc potwierdzone rtg? Po ciężkiej operacji w ciągu miesiąca lub dwóch zdarzają się takie stany gorączkowe spowodowane najczęściej przez sforsowanie się chorego. Pacjent czuje się dobrze więc idzie na dłuższy spacer, zakupy, wizytę lub do kina czy kościoła, wraca, czuje się zmęczony a następnego dnia gorączka która trwa 3-4 dni. Po takiej operacji to trzeba chodzić ale 15-20 min jednorazowo, później poleżeć ok godz i powtarzać te cykle cały dzień.

Generalnie wszystko wygląda lepiej niż przed operacją. To jest I stopień (rak ograniczony tylko do guza bez zajęcia węzłów), a w badaniach CT te węzły wychodziły na zajęte. Dla tego typu i tego stopnia zaawansowania statystyki wskazują 40% przeżycie 5 i więcej lat.

Dużo będzie zależało od ogólnej kondycji chorego po tak szerokiej operacji.

Jedyny powód do niepokoju to obecność ognisk raka w naczyniach krwionośnych, dobrze że chirurg ciął szeroko, jest nadzieja że wyciął cały obszar z tymi ogniskami. Teraz czeka Was niestety kilkuletni okres niepokoju, badań i oczekiwania: pojawi się wznowa czy nie. Nie wolno zbyt emocjonalnie do tego podchodzić, zgryzota i martwienie się nic tu nie pomogą. Należy dbać o ogólną sprawność i cieszyć się życiem.

Może poproś kogoś z dobrym telefonem żeby zrobił zdjęcie. W takim wyniku nie ma rzeczy nieważnych. Nawet opis co przebadano jest istotny.
R0 oznacza że wg tego wyniku wycięcie guza było całkowite i nic nie zostało

Sączki zakłada się w miejscach które mają naturalną sklonność (to chyba mało po polsku) do szybkiego gojenia się, chodzi o to żeby umożliwić odpływ płynów które tworzą się w każdej ranie. Ta dziura zasklepi się sama (oby nie za szybko, bo jeszcze mogą otworzyć jeżeli będzie się coś zbierać).

Z tego opisu widać że idzie ku dobremu, ale rozstrzygający będzie pooperacyjny wynik od patologa.

Mąż prawdopodobnie miał płyn w płucach (lekarz to może stwierdzić zwyczajnie osłuchując i jest to z reguły pierwsza czynnosć jaką robią przy wybudzeniu). Robili rentgen żeby sprawdzić ile tego jest. Niech to Cię nie przeraża bo to jest tak częste powikłanie przy operacjach klatki piersiowej i długiej intubacji że właściwie można powiedzieć norma.

COI jest specyficzną placówką i specyficznie traktuje pacjentów. Ale we wszystkich szpitalach w jakich byłam (oj było tego) lekarz prowadzący miał obowiązek codziennie (nie w weekend) wizytować pacjenta. Informacje zawsze można otrzymać ale trzeba dostatecznie dobitnie to wyartykułować. Podejrzewam że Twój mąż jak jest lekarz to ogranicza się do "tak jest dr" "w porządku" itp a później Tobie się wypłakuje że lekarz nie ma czasu z nim porozmawiać. To on musi być stanowczy w kontaktach z personelem, nie Ty. Nie może liczyć na całościowe omówienie sytuacji - czegoś takiego obecnie się nie praktykuje. Musi mieć każdorazowo przygotowane 2 krótkie pytania i nie pozwolić się spławić jakimiś okólnikami. Może potrenować na pielęgniarce jeżeli ma jeszcze cewnik (tak napisałaś?) zarządać stanowczo wyjęcia, albo dokładnego wyjaśnienia dlaczego jeszcze nie zdjęto (na "lekarz kazał" - odpowiedź jest jedna: "to niech przyjdzie i powie dlaczego", bo pójdę do ordynatora). Lekarzowi też trzeba ciągle przypominać: "Mam prawo wiedzieć" i dalej pytanie.

Może Ci się nie podobać taka praktyka, ale tak w Polsce jest i co gorsza rośnie młode pokolenie lekarzy uczone przez "mistrzów" takiego podejścia. Ja nie umiem powiedzieć czy to się kiedykolwiek zmieni.

Na razie nie rozmawiaj, przeczekaj do pełnego wypisu (będą podane marginesy), potem możesz skonsultować to z innym chirurgiem. Ale pamiętaj o podstawach:
- Przy stole stoi jeden chirurg i on po otwarciu decyduje co może zrobić dla pacjenta. Inny może po fakcie wskazywać 5 innych rozwiązań, ale łatwo coś mówić po fakcie.
- Przy raku dosyć często jeżeli zasięg nowotworu jest większy od spodziewanego lub nacieka inne organy chirurg decyduje się zaszyć nie ruszając nowotworu.
- Klatkę piersiową od jamy brzusznej oddziela przepona, ma otwór przez który przechodzi przełyk, ale żołądek to już niekoniecznie. Spróbuj to sobie wyobrazić, czy można żoładek wepchnąć do klatki piersiowej (rozpychając płuca)?

Wszystkie takie trudne sprawy należy zawsze omawiać z chłodną głową.

Nie wiem co to jest, ale powiedz mężowi że rozsiew nie boli!!! Guz musi urosnąć i naciskać jakiś nerw żeby zaczęło boleć. TK było robione nie tak dawno, nic tam nie było i w tak krótkim czasie nie mogło urosnąć. A poza tym nowotwory jak zaczną boleć to już bolą, a z Twojego postu że samo z siebie przeszło. Jest taka ładna nazwa na tego typu bóle: "zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego". Ale jednocześnie musisz być cierpliwa i "wykazywać zrozumienie" bo inaczej się zamknie w sobie.

Nie ma sensu i nie przypuszczam żeby lekarz to planował, trzeba mieć refleks i pytać o wszystko od razu. W tym wypadku lekarz prawdopodobnie chciał wyjaśnić jak dalece będzie okaleczony układ pokarmowy i o tym opowiadał, wycięcie węzłów na układ pokarmowy nie wpływa więc nic nie mówił - podobnie jak i o innych szczegółach operacji.

Z tym TK to jest tak że optymalnie to chirurg powinien wiedzieć jak najwięcej o operowanej okolicy, ale 20 lat temu nie było TK a te operacje były robione.

Właściwie nie ma jeszcze klasyfikacji, będzie pełna dopiero po ocenie patologa. To co masz w dokumentacji to jest wstępna klasyfikacja prawdopodobnie głównie na podstawie TK. Wg mnie (zaznaczam nie jestem specjalistą a jedynie usiłuję zgadnąć co lekarze mieli na myśli) to jest: T2/T3 N+ M0. T w tym wypadku oznacza głębokość na jaką nacieka nowotwór ścianę żołądka; na podstawie badania obrazowego nie można tego dokładnie określić więc napisano T2/3 lub T2/T3, po operacji okaże się czy T2 czy T3. N+ oznacza że są zajęte węzły chłonne ale nie można określić dokładnie ich ilości więc po N jest + zamiast cyfry. M0 oznacza brak przerzutów odległych. Reasumując wg mnie oba zapisy oznaczają to samo i oba są tylko wstępnym szacunkiem. Dokładnie będzie wiadomo po zbadaniu usuniętych tkanek.

Dostarczaj mężowi dużo białka w diecie - będzie miał zapas na trudne dni.

Taka rada osoby doświadczonej na Ursynowie: zrób ten tomograf prywatnie bo czasu mało (ok tygodnia trzeba czekać na opis). Nic nie poradzisz i niewiele poza pilnowaniem terminów i standardów możesz zrobić. Tam już tak jest, wszyscy o tym wiedzą i tylko kiwają głowami. Może w Medicover też pokiwają głowami i dadzą skierowanie, ale też nie wiadomo czy znajdą taki krótki termin.