Znalezionych wyników: 2

Nie wiem co to za hospicjum, więc ciężko jest cokolwiek komentować. W moim przypadku chory, który nie mówi jest w domu, czeka na operację płuca więc leczenie nie zostało jeszcze całkiem zakończone. Nie jest to osoba z mojej rodziny ale dość dobrze znam sytuację, dlatego próbowałam pomóc.

Natomiast na forum znalazłam się z powodu cioci, która w terminalnym stadium znalazła się na oddziale medycyny paliatywnej - jest to coś zbliżonego do hospicjum, czyli leczenie przyczynowe nie jest prowadzone, jedyne co to leczenie objawowe, bólu i zapewnianie komfortu fizycznego i psychicznego. Na miejscu są wykwalifikowani lekarze, którzy nad nią czuwają, gdyż grozi jej kolejny krwotok z otwartej niegojącej się rany w pachwinie po wycięciu nacieków razem z węzłami chłonnymi - tętnica jest na wierzchu i personel nazywa ją "tykającą bombą".

Leczący ją wcześniej lekarze onkologowie też proponowali nam hospicjum jednak udało się ciocię przewieźć na paliatywny... Ogólnie jest z opieki bardzo zadowolona a i my też jesteśmy pewniejsi o jej życie, niż gdyby była w domu a nagle nastąpiłby krwotok. Wiesz może masz u siebie w mieście placówkę szpitalną z takim oddziałem? Bo w hospicjach bywa różnie, nie zawsze na miejscu jest lekarz (czasami tak potrzebny), rehabilitant czy specjalista psychoonkolog. Choć nie chcę już Ci mącić w głowie... Pojedziesz do wujka osobiście to sama ocenisz warunki i opiekę jaką tam ma. Jeśli dojdziesz do wniosku, że jest ok to myślę, że nie ma co chorego męczyć kolejnymi przewozami.

Trzymajcie się ciepło.

Witaj, nie wiem czy nadal tutaj zaglądasz bo Twój post przez kilka dni pozostał bez odpowiedzi...nie wiem czemu. Jestem tutaj nowa a Ty pewnie liczyłaś na odzew od kogoś bardziej "w temacie" no ale trudno, na razie muszę wystarczyć ja (:

Z komunikacją z chorym, który nie mówi jest duży problem ale z doświadczenia wiem, że jeśli tylko chory ma siłę utrzymać ołówek i kartkę to można próbować tak z nim rozmawiać. Kiwanie głową na "tak" i "nie" to też jest opcja. Natomiast co do Twoich wątpliwości czy mówić, czy go to interesuje to zdecydowanie tak. Zwłaszcza, że jest przytomny i wszystko rozumie. Taka jednostronna rozmowa może być o czymkolwiek, nawet o pogodzie. Możesz opowiadać o znajomych, o tym co się dzieje na świecie, poruszaj tematy którymi wujek się interesował i może zobaczysz błysk ciekawości w oczach (: Ale też nie zmuszaj się do mówienia tylko po to żeby mówić, wspólne milczenie nie jest niczym złym.

Wspierajcie się też wzajemnie z babcią i mamą, bo rak to choroba "rodzinna", wszyscy cierpią.

Trzymajcie się mocno, pozdrawiam.