Znaleziono 1 wynik

Mateo,

trzymam kciuki za Twojego Tatę i za Was, żebyście mieli siłę i cierpliwość w towarzyszeniu. to bardzo zaskakująca i nieprzewidywalna choroba. ja codziennie przekonuje się, jak bardzo.
Przeczytałam początek Twojego wątku - doskonale rozumiem Twoje zniecierpliwienie, bo w sytuacji diagnozy oraz "dostępności" lekarzy i form terapii człowiek rzeczywiście się gubi. i wtedy do głosu dochodzą nasze demony :(
jesteście na początku drogi i pewnie, jak piszą dziewczyny, niejedno Was zaskoczy i wyprowadzi z równowagi. w tej chorobie bardzo ważne jest zachowanie dystansu mimo wszystko. trudny czas się zapowiada.

Pisz tutaj, czytaj wątki innych osób. to bardzo pomaga nabrać pokory, cierpliwości i uczy wdzięczności za każdy dzień spędzony razem. mimo wszystko... Za każdym razem czuję wdzięczność,że mogę tu byc ze wszystkimi, pisać i dostaję ogromne wsparcie. otoczenie często nie rozumie. ludzie tutaj tak.

Myślę o Was ciepło i pozdrawiam serdecznie. dawaj znać co i jak