Znaleziono 1 wynik

przykro, że kolejna osoba musiała pożegnać swojego ojca w wyniku tej okropnej choroby
czytając pomyślałam sobie, że i tak jesteście szczęściarzami - (u nas to trwało niecałe
2 miesiące od chwili diagnozy)

Co do wyrzutów, to chyba każdy z nas myśli, że może mógł zrobić coś więcej, inaczej pokierować, naciskać na lekarzy itp. - a przecież zrobiliśmy wszystko co było możliwe.

My z mamą przez ostatnie 18 dni życia taty czuwałyśmy na zmianę w szpitalu, byłyśmy przy nim gdy umierał. Pielęgniarka powiedziała, że podziwia nas, bo wielu jest takich, którzy przywiozą chorego, umierającego rodzica i "od oka" wpadają w odwiedziny na 10 minut.

Ci, którzy się na tym forum znaleźli walczyli i walczą o życie swoich bliskich, szukają pomocy, robią co tylko jest możliwe.

Mój ukochany tatuś nie żyje już miesiąc i 13 dni, a ja codziennie wchodzę na to forum.
Mam dzięki temu złudne uczucie, że wciąż walczę o mojego tatę, bo i tak nie pogodziłam się z jego odejściem.

Pozdrawiam Cię gorąco i uwierz, że zrobiłeś WSZYSTKO