Znalezionych wyników: 10

Agnieszka2211,

Bardzo mi przykro, przyjmij wyrazy współczucia ::rose::

Agnieszka2211,

Czy Wy jesteście pod opieką hospicjum domowego?

Agnieszko temperatura spadła to już trochę lepiej. Widzisz w tej chorobie to nigdy nie wiadomo co się wydarzy za dzień, dwa. Może pójdzie wszystko w lepszym kierunku.
Teść niech się tak nie broni jak jest słaby, czasami trzeba pomóc dojść/przejść czy pomóc w toalecie, powinniście mu to wytłumaczyć, że to dla Jego dobra.
Chciałabyś, żeby dzieci się zobaczyły to nie odwlekajcie wizyty.

pozdrawiam

Agnieszko musisz się liczyć z najgorszym, sepsa w tym stanie nie wróży dobrze. Bardzo mi przykro. Trzymajcie się dzielnie.

pozdrawiam

Agnieszko nie doczytałam. To na podstawie usg, TK i badań z krwi stwierdzono HCC.? czy było inne badanie?

U mojego męża też po tych badaniach stwierdzili HCC a dopiero operacja guza wyeliminowała HCC.

Pozdrawiam

Agnieszko nie pomogę za dużo, bo sama poznaję dopiero chorobę męża i jego kłopoty z wątrobą. U męża po operacji sprawami wątroby zajmuje się hepatolog i jest oczywiście pod kontrolą onkologa. Wiem też, że w szpitalu z mężem leżeli pacjenci, którzy również czekali na przeszczep wątroby prowadził ich leczenie również hepatolog. Pamiętam również, że właśnie hepatolog sprawdzał u męża jak przechodzą wszystkie żyły w wątrobie, czy jest możliwość operacji i on kierował nas do chirurga i na operację.

Pozdrawiam.

Agnieszko nie wiem czy łatwiej mieszkać z osobą chorą czy być z daleka. Będąc patrzysz i jesteś dzień i noc, noc i dzień.
Widzisz ból, cierpienie i nie wiesz chwilami jak pomóc a chciałabyś. Ja opiekowałam się sama chorą na nowotwór teściową i była jeszcze po wylewie. Bardzo trudny to czas. Wiedziałam, że potrwa to niedługo.
Zabrzmi to dziwnie, ale ja przygotowałam wszystko do ubrania (tak jak prosi to Twoja teściowa). To nie chowanie za życia. Tylko jak to się staje to jesteśmy strasznie przerażeni, bezradni, zagubieni, nerwy. Starałam się być na to przygotowana, choć nigdy człowiek nie jest.

Pozdrawiam Cię i bądź silna to jest Ci tak bardzo teraz potrzebne.

Agnieszko może to skutki chemii. Wiem, że nie napiszę nic mądrego ale spokojnie, Twoje nerwy nic nie pomogą. Mąż jest u taty, zajmie się nim. Kciuki zaciśnięte. Jak coś złego to pogotowie, bo nie wiem czy teść w domu czy w szpitalu, albo telefon do lekarza czy pielęgniarki z hospicjum, jeśli objęci jesteście opieką.
Trzymaj się.

Agnieszko można znaleźć jakiego psychologa/psychoonkologa może teściowa, Wy (mąż i Ty) porozmawiacie z nim jak rozmawiać z teściem. Może sam teść będzie chciał skorzystać z takiej porady, ale nic na siłę.

Nie ma ochoty na tą chwilę teść na rozmowy to nie, róbcie wszystko żeby zapełnić mu czas, żeby miał go jak najmniej na rozmyślania i zagłębiania się w swój stan.

Życzę dużo siły i pozdrawiam.

Ty najlepiej znasz swoją rodzinę (teścia, męża) i powinnaś wiedzieć czy wolą rozmawiać na temat choroby czy raczej unikać tematu. Mój mąż nie chciał rozmawiać za dużo o chorobie swojej mamy (ja opiekowałam się teściową) był tylko moim "pomocnikiem" w działaniu. Teściom możesz zaproponować, że zawsze jesteś do dyspozycji, jak będziesz potrzebna mają prosić o Twoją pomoc, rozmowę a Ty zawsze będziesz. Nie można robić nic na siłę.

Dzieci, jeśli dziadkom sprawia przyjemność, radość jak są z nimi to nie ograniczaj kontaktów. Wytłumacz dzieciom, że dziadek jest chory i żeby dziadka nie męczyły za bardzo.

Każdy jest inny, jeden potrzebuje kontaktów, rozmów, nieustającej pomocy albo chociażby bytności razem. Inni natomiast wolą wiedzieć jak najmniej, nie rozmawiać co im dolega i być w swoim cierpieniu, Ty najlepiej powinnaś wyczuć co od Ciebie oczekują a zapytać i zaoferować swoją pomoc też nie zaszkodzi. Będą wiedzieli, że jesteś chętna i że mogą na Ciebie liczyć.

Pozdrawiam.