Znalezionych wyników: 2

Beato, (Piękne imię, od razu przypomniała mi się "Beata z albatrosa"

) po raz kolejny przeczytałem Twój wątek.
Najpierw chciałem napisać coś innego. Później coś innego. Później się wylogowałem, że niby nie napiszę nic. To stwierdziłem, że coś napiszę :shock:

Chciałem napisać to o Twoim mężu, ale węzmę to na siebie. Przy moim 4 stadium czerniaka, nieźle się trzymam :-D

Wracając do tematu, tak jak Marzena już pisała, ludzie chorzy różnie dziwnie się zachowują. Wydaje mi się, że to mąż powinien być może brać jakieś leki uspokajające.
Nie znam tematu opieki nad ciężko chorym bliskim z autopsji, ale już się do tego przygotowywałem. Moja mama po drugim ciężkim udarze leżała w szpitalu i orientowałem się jak wygląda taka opieka, gdyby przeżyła. Relacje osób którzy się opiekowali takimi przypadkami są straszne.
Nie będę opisywał, bo sama wiesz...

Cytat:

Nie jestem człowiekiem przed chorobą mojego męża. Już chyba nigdy nie będę, idę na ulicy i nie zauważam ludzi , chodzę zamyślona gdzieś myślami daleko nawet tak naprawdę nie wiem o czym myślę.

Będziesz. Masz 4 letnią, (już 5 letnią?) córkę. Trochę to potrwa...

[ Dodano: 2017-10-21, 15:39 ]
Jeszcze dorzucę ogarek.
Rodzina, pewnie męża, ma pretensje.
Z rodziną, to najlepiej wychodzi zdjęcie :-D

Tym postem dałaś mi dobrą lekcję i dużo do przemyślenia.
Mam zamiar opisać tą (tę ?) lekcję w swoim wątku.
Niech moc będzie z Tobą