Znalezionych wyników: 20

Od września potajemnie wchodzę na forum. Dotąd bałem się pisać, nie chciałem zapeszać, miałem wrażenie, że lepiej o chorobie nie mówić, to i ona o nas pamiętać nie będzie.

Napisałem od września, bo we wrześniu u mojej Żony znaleziono kolejny patologiczny węzeł chłonny, mniej więcej 4 cm poniżej węzłów wyciętych w 2012 r., w opisie badania lekarz napisał wznowa(?). Demony przeszłości wróciły, choć tak naprawdę chyba nigdy nie odeszły.
Dalsza diagnostyka wskazała jednak węzeł odczynowy.
Przeczytałem wątek Obertasa, który rozbił mnie w 1000 kawałków. Wstrząsające.

Postanowiłem jednak napisać do Was wszystkich. Moja Żona, u której w dwa lata po wycięciu ogniska pierwotnego, stwierdzono przerzuty do węzłów chłonnych, DZIŚ JEST ZDROWA. Nie traćcie nadziei, sił do walki, optymizmu. Ja jeszcze nie umiem żyć bez strachu. Zawsze, gdy w naszym życiu dzieje się coś fajnego, jakiś typ siedzący mi na ramieniu szepcze mi do ucha - nie ciesz się tak, bo wszystko jeszcze może się zmienić. Jak cień podąża za nami widmo choroby.

Trzeba walczyć, trzeba dbać o siebie i swoich najbliższych. Ale wiara w to, że będzie dobrze i nadzieja, że tyle jeszcze mamy do zrobienia jest najważniejsza. I miłość - nie zapominajcie o niej. Tego wszystkiego życzę tym, którzy są chorzy, wychodzą lub wyszli z choroby - wiary, nadziei i miłości. Patetycznie, ale prawdziwie.

Haha, dzięki!
A co u Ciebie? Jak Twoje sprawy?

Kochani,
Nie było mnie tu wśród Was od ponad pół roku.
Jak pamiętacie, moja Żona miała przerzuty czerniaka do węzłów chłonnych. Wszystkie węzły pachowe zostały usunięte, badanie histopatologiczne wykazało dwa węzły z meta (na 18 wyciętych).
Kolejne dwa miesiące, moja najpiękniejsza z pacjentek, spędziła na rehabilitacji. Szczerze - przeszła ją znakomicie. Teraz po kilku miesiącach, właściwie sporadycznie zdarzy się, że coś ją tam pobolewa. Bierzemy się wtedy za masaż i po 15 minutach jest cacy.
Od kwietnia 2013 regularnie się badamy. Staramy się żyć normalnie, mamy swoje plany, budujemy mały domek nawet

Choć, jak wszyscy tu zebrani wiecie, ciężko pozbyć się siedzącego na ramieniu może nie strachu o przyszłość, bardziej straszka.

Z konkretów:
Wszystkie przeprowadzone dotąd badania USG nie wykazały podejrzanych zmian. W lutym 2014, Żona miała wykonane CT klatki piersiowej (w tym obu dołów pachowych) oraz jamy brzusznej. Badanie wykazało pojedynczą torbiel na wątrobie. W płucach zaś pojedyncze małe zwapnienia, większość w opłucnowej. Wszystko to jednak - nie jest niebezpieczne!
Ogólnie, moja Małżonka czuje się dobrze i codziennie modlę się do Boga, żeby wszystko było ok. Może nie wszyscy to zrozumieją, ale zawsze jak jestem z Żoną w CO w Warszawie, idę do tamtejszej kapliczki i dziękują Bogu za wszystko, co wydarzyło się w ciągu tego roku. W tej kapliczce codziennie prosiłem o zdrowie dla mojej Żony, gdy była w szpitalu... Proszenie opatrzności o opiekę nic nie kosztuje

Podobnie, jak w okresie odkrycia przerzutów, także i teraz spotykamy różnych lekarzy, lepszych i gorszych. Jedno jest tylko pewne i o to do Was wszystkich apeluję!

BADAJCIE SIĘ SAMI! SAMI PROŚCIE O SKIEROWANIA NA BADANIA! MYŚLCIE CZASEM ZA LEKARZY!

Przypominam, że gdyby nie badanie USG piersi, o które poprosiła Żona podczas wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, nie dowiedzielibyśmy się o przerzutach czerniaka na węzłach, choć regularnie chodziliśmy na kontrole do Centrum Onkologii.

Wierzę, że wyjdziemy z tego i wszystko, co najgorsze związane z czerniakiem mamy za sobą.

Życzę Wam wszystkim zdrowia, bo nikt, jak Wy, nie wie lepiej, że zdrowie jest jednak najważniejsze. Jak jest zdrowie, wszystko inne jest w zasięgu ręki

Trzymajcie się dzielnie. Myślimy o Was ciepło.

Jak po wizycie?
Szwy zdjęte, wszystko w sumie ładnie się goi, choć Żona odczuwa obolałą pierś. Teraz codziennie chodzi na rehabilitację, uczy masażu limfatycznego, co by chłonka się nie zbierała. Generalnie okey.

Czekamy teraz na wyniki ewentualnej obecności mutacji BRAF i być może Żona załapie się na badania eksperymentalne. Zobaczymy.

W zależności od tego, czy mutacja jest, czy nie ma, podjęta będzie decyzja odnośnie dalszych działań. Jeśli jej nie ma, pozostają nam naświetlania i modlitwy.

Dobrze jednak, że Żona ma humor i jakoś tak staramy się zadbać o siebie nawzajem. Na przykład teraz pracujemy nad zmianą nawyków żywieniowych. Byliśmy u lekarza dietetyka i wiemy duuuużo więcej o tym, co codziennie robiliśmy źle i jak koszmarnie się odżywialiśmy. Wszystkim polecam!

[ Dodano: 2013-05-13, 20:56 ]
A Ty myszka jak?

Jesli ktos z Was tu zajrzy, to stoje z kaskiem motocyklowym :-)
Troche niezrecznie krzyczec mi, czy jest tu Obertas albo myszka...

Czyli będzie również spotkanie towarzyskie

O to fajnie - jak zobaczysz najśliczniejszą kobietę w poczekalni - to będzie moja Żona

Moi mili,
Dziś odebraliśmy wyniki po wycięciu węzłów chłonnych.

Cytuję:
Wynik makroskopowy:
Fragment tkanki tłuszczowej 9x7x2 cm pokryty skórą o wym. 6x2 cm. W jej obrębie przerzutowo zmienione węzły chłonne o średnicy do 2 cm. W(2), WA(4), WB(4), WC(3).

Wynik mikroskopowy:
Melanoma malignum metastaticum in lymphonodulis (2/16).
Przerzuty czerniaka w 2 węzłach chłonnych, rozlane, śródmiąższowe, bez przekraczania torebki.

Okazało się zatem, że w 2 z 16 węzłów chłonnych były komórki czerniaka. Nie skonsultowaliśmy tych wyników jeszcze - wizytę mamy na 6 maja. Chciałbym Was jednak zapytać, co sądzicie o tym wyniku. To, że przerzuty nie przekroczyły torebki to, o ile się nie mylę, dobrze. Nie mam za to pojęcia co oznacza określenie rozlane, śródmiąższowe - nie umiem stwierdzić, czy to dobrze, czy to źle i czy w ogóle ma to jakieś znaczenie...

I co oznaczają W(2), WA(4), itp...

Mądrzejszych ode mnie proszę o pomoc w wyjaśnieniu tych wątpliwości.

Z góry wielkie dzięki!
Trzymajcie się dzielnie!

Jesteśmy z Warszawy. Życzenia właśnie przekazałem i Żona bardzo dziękuje

Witajcie,
Jak wspominałem, jesteśmy już po operacji wycięcia pachowych węzłów chłonnych i czekamy na wyniki badań histopatologicznych. Po zabiegu, prof. Rutkowski stwierdził, że widoczna zmiana była tylko w jednym węźle chłonnym, usytuowanym w samym środku skupiska. Trzymamy się zatem tej informacji i wierzymy, że udało nam się w porę interweniować. Teraz Żona jest słaba, choć uparta w rehabilitacji

Chciałem jednak przede wszystkim podzielić się z Wami odczuciami na temat samej Kliniki Nowotworów Tkanek Miękkich i Czerniaków.

W zdecydowanej większości personel jest zadziwiający! Empatia i szacunek dla chorych, niewymuszany uśmiech zaraża pacjentów i dodaje im otuchy. Do wszystkich chorych pielęgniarki zwracają się po imieniu przełamując wszelkie bariery i budując wrażenie, że jest się wśród swoich. Bardzo im za to dziękuję, bo to niezwykle istotne.

W poniedziałek idziemy do prof. Rutkowskiego. Zapewne wyników histo jeszcze nie będzie, ale chcę sobie przygotować listę wszystkich pytań, żeby niczego nie zapomnieć. No i być może zaplanujemy jakieś dalsze kroki.

Dam Wam oczywiście znać. Tymczasem wszystkich bardzo serdecznie pozdrawiam i dziękuję za wsparcie i modlitwy. Proszę jednak o więcej, bo to nie koniec naszej walki.

Czytam teraz dużo o psychoonkologii i o tym, jak bardzo "głowa" jest ważna w leczeniu.
Śmiejemy się, że Pan Bóg chce nas po równo podzielić chorobami, bo ja zaczynam leczenie w poniedziałek. Ale sobą się w ogóle nie martwię - Żona jest najważniejszą dla mnie istotą na ziemi.

Trzymajcie się i życzę Wam cudownego weekendu i żeby opatrzność zdjęła Wam ciężar z barków przynajmniej na dwa dni. Żróbcie coś specjalnie tylko dla siebie, spędźcie czas po swojemu - EGOISTCZNIE - jeśli macie taką zachciankę

Dziękuję za pamięć. Operacja odbędzie się jutro o 11.00, zatem trzymajcie kciuki, żeby wszystko się udało. Potem histo i czekamy na wyniki. Jestem zbudowany personelem na oddziale szpitalnym - to są wspaniałe osoby, wesołe i nadające blasku temu w sumie ponuremu miejscu...

Wiem, że zajmą się tam moją ukochaną Żoną najlepiej jak tylko potrafią - a to naprawdę dużo.

Za każdym razem, jak jestem w Centrum Onkologii uderza mnie ogrom pacjentów... Później się zastanawiam jak to jest, że możemy badać marsa, klonować owce i korzystać z różnych cudów techniki, a nie umiemy pomóc tak wielu chorym na nowotwory...

Na oddziale była dziś dziewczyna z czerniakiem 4,5 cm. Wstrząsające...

To nie ja jestem dobrym człowiekiem, to moja Żona jest nadzwyczajna. Ja jestem tylko do niej dodatkiem. Ona jest niezwykle silną kobietą i bardzo w nas wierzy.

Udało mi się dziś skontaktować z prof. Rutkowskim

Tak sobie myślę, że opatrzność nad nami czuwa. Rozmawiałem z prof. telefonicznie i przedstawiłem całą historię. Godzinę później zadzwoniła miła Pani z CO i zaprosiła moją Żonę na operację już w poniedziałek!

Bez Waszego wsparcia i modlitw wszystkich przyjaciół, może by się to nie udało.
Dziękuję Wam bardzo za wszystko i trzymajcie kciuki za moją ukochaną Żonę w poniedziałek, wtorek i środę, ale najbardziej we wtorek, gdy przejdzie operację usunięcia węzłów pachowych.

Będę z Wami w kontakcie.
Jeszcze raz dzięki.

Czerniak wcześniej był pieprzykiem i Żona poszła do dermatologa, jak tylko zauważyła, że coś z nim jest nie tak. Prof. Rutkowski stwierdził, że bardzo szybko został wykryty.
Dziś się okazało, że moja Żona jest w 8% przypadków, że tak mały czerniak daje po wycięciu przerzut do węzłów...

Cóż, będziemy walczyć. Wspólnie. Bo jej choroba jest również i moją i nie ma mnie bez mojej Żony. We dwoje chcemy pokonać tę chorobę i marzymy o spokojnej starości. Takie przygody wywalają świat do góry nogami, weryfikują to, co w życiu jest najważniejsze...

Za wszystkich chorych na ten nowotwór modlę się o zdrowie do Boga. To przecież nie zaszkodzi. O to samo proszę i Was.

Obiecuję na bieżąco Was o wszystkim informować. Skoro jesteśmy tu na tym forum, to we wszystkim jesteśmy razem.

Trzymajcie się!

Tak, wczoraj byliśmy odebrać wyniki biopsji węzła chłonnego, dziś natomiast mieliśmy konsultację w CO.

Niestety jest to przerzut.

W ciągu dwóch, może trzech tygodni moja Żona będzie miała wycięte wszystkie pachowe węzły chłonne po lewej stronie. Na razie nic więcej nie wiemy, może prócz tego, że wątroba jest w porządku.

Sczerze - jestem zdruzgotany tą wiadomością. Boję się o przyszłość, choć staram się tego nie okazywać. Teraz modlę się do Boga, żeby czerniak nie był już rozsiany dalej.

Podświadomie, 2,5 roku temu czułem, że to nie koniec tej walki, ale gdy nadszedł ten dzień i tak okazało się, że nie byliśmy na to przygotowani.

Cóż, teraz pozostaje nam czekać na operację. W międzyczasie dowiemy się, czy kwalifikujemy się na szczepionkę i jakie są szanse w naszym przypadku.

Staram się wierzyć, że po wycięciu węzłów pokonamy tę okrutną chorobę raz na zawsze. Bądźcie z nami swoimi myślami proszę.

Chryste... Bardzo dziękuję!