Znalezionych wyników: 21

Rozumiem, że najczęściej mówi się

Cytat:

zostaje tylko Hospicjum domowe :(

To jest w jakimś stopniu zrozumiałe gdy choroba nowotworowa w momencie wykrycia jest już bardzo zaawansowana, bez szans na wyleczenie. Natomiast chyba jednak częściej hospicjum staje się, albo raczej powinno się stawać, częścią pewnego etapu leczenia. Dobrze jeśli można skorzystać z pomocy hospicjum.

Wiem, że moje słowa niczego nie zmienią, sytuacja nie przestanie być trudna i ciężka. Mogę mieć tylko nadzieję, że Wasze hospicjum działa skutecznie i zapewnia mamie niezbędną pomoc.

Pozdrawiam ciepło, missy.

Tukatynib nie jest na razie objęty refundacją. Dodatkowo stosuje się go w połączeniu z 2 innymi lekami, trastuzumabem oraz kapecytabiną czyli jest to dosyć obciążające leczenie i z pewnością nie w każdej sytuacji można go bezpiecznie zastosować.

Bardzo, bardzo mi przykro, nie jestem w stanie napisać Ci nic o kolejnych metodach leczenia. Niestety, te metody kiedyś się kończą.

Oby radioterapia dała radę i tym razem powstrzymać rozwój choroby.

W 2015 r.zdiagnozowano b.zaawansowanego lokalnie raka - od tego czasu wieloma metodami leczenia udawało się spowalniać rozsiew choć oczywiście zawsze chciałoby się widzieć regresję. Niestety choroba jest agresywna. Mam nadzieję, ze oprócz obecnego leczenia rth macie wsparcie hospicyjne, o którym rozmawiałyśmy/pisałyśmy na jesieni?

Pozdrawiam najserdeczniej, missy.

Niektóre hospicja mają takie „dziwne” wymagania, ale zgodnie z rozporządzeniem MZ prawo do opieki hospicyjnej mają osoby:

Cytat:

chorujących na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące, ograniczające życie choroby. Opieka ta jest ukierunkowana na poprawę jakości życia, ma na celu zapobieganie bólowi i innym objawom somatycznym oraz ich uśmierzanie, łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych.

http://isap.sejm.gov.pl/i...O/D20180742.pdf

Dobrze zaplanowana opieka hospicyjna to bardzo istotne uzupełnienie leczenia onkologicznego.

Witaj,
To dobrze, że radioterapia byla skuteczna. Obecne leczenie ma niestety swoje skutki uboczne - jak każde w zasadzie leczenie przeciwnowotworowe. Nieustajaco trzeba dbać o dobry odpoczynek, odpowiednio dużo picia i smaczne, wzmacniające jedzenie.

Czy rozważałaś/rozważałyście zwrócenie się także po ewentualną pomoc do specjalistów medycyny paliatywnej z hospicjum domowego? Warto być z nimi w kontakcie w razie wystąpienia bardziej nasilonych skutków leczenia oraz pogorszenia się stanu ogólnego w wyniku progresji choroby. Wystarczy mieć tylko skierowanie od lek.rodzinnego.

Pozdrawiam najserdeczniej, m.

Ja rozumiem, że potrzebujesz teraz jasnych odpowiedzi, ale tu nie chodzi o moje myślenie.

Wiem, że objawy, które opisałaś, są po prostu niepokojące. Lepiej po prostu sprawdzić wszystkie opcje.

Pozdrawiam serdecznie.

Masz rację, dzisiaj złapiesz tylko lekarza dyżurnego a on niewiele musi wiedzieć na temat przebiegu choroby u Mamy.

Cytat:

mówi że nie da rady

W jakim sensie? Fizycznie czy psychicznie? Chodzi o problem z poruszaniem się czy stres z powodu samego naświetlania jest zbyt duży?

Przerzuty do mózgu mogą się objawiać na różne sposoby - objawy przez Ciebie opisane są jednymi z możliwych. Czasem są to wyłącznie problemy z poruszaniem się, utrata równowagi, zawroty, czasem tzw.słabość nóg i niemożność ustania albo też kłopoty z rękoma ( słabe, drżące, niewładne).

To jest zadanie dla lekarza - tylko on widząc i badając Mamę może coś bardziej jednoznacznego Wam powiedzieć.

My na forum możemy tylko wskazywać na konieczność takiej szybkiej konsultacji. Być może są to przedłużające się skutki uboczne Lorafenu, ale może nie jedynie.
Tak czy inaczej onkolog musi dowiedzieć się o dolegliwościach pacjentki a Lorafen chyba jednak nie jest dobrym lekiem w tej sytuacji.
No i psychiatra nie jest jedynie dla osób, które mają ciężkie zaburzenia osobowości - psychiatrzy leczą przeróżne formy nerwic, ataków paniki, lęku napadowego. Lekarz rodzinny nie zawsze jest w stanie wymyśleć i dopasować odpowiedni lek, to nie jego specjalność.

Lorafen jest przeznaczony do krótkotrwałego stosowania i w ściśle określonych przez lekarza dawkach. Czy to psychiatra przepisał Mamie ten lek? Jeśli tak to z nim skonsultujcie sens podawania tego leku. Są też inne, skuteczne leki przeciwlękowe do długotrwałego stosowania. Psychiatra powinien dopasować Mamie coś innego.

Piszesz, że 2 dni przerwy powodują całkowite ustąpienie objawów - czyli ile razy już takie przerwy Mama miała? A teraz jednak jest inaczej i problemy się utrzymują?

Ja zdecydowanie doradzałabym szybką konsultację zarówno z onkologiem jak i z psychiatrą ( chyba, że Lorafen przepisał ktoś inny).

Witaj,

Objawy są zdecydowanie niepokojące. Czy wiesz może kiedy, jeśli w ogóle, było robione tk ( tomografia) głowy?

Z całą pewnością obecny stan trzeba szybko zgłosić onkologowi Mamy. W świetle opisanych przez Ciebie objawów lekarz powinien od razu zlecić wykonanie tk głowy.

Czy coś jeszcze innego niepokojącego się dzieje? Problemy z piciem, jedzeniem?

jo.aszka,
To leki z dwóch zupełnie różnych grup. Lorafen jest do stosowania doraźnego a escitalopram do dłuższej terapii.

Myślę, że gaba zadała ważne pytanie - czy problemem jest przedłużający się smutek i lęk czy napadowy strach przed konkretnym etapem leczenia.
To jest kwestia do ustalenia z psychiatrą - pamiętaj Kinga0903, że jest możliwe takie leczenie aby nie męczyło Cię dygotanie, strach i jednocześnie splątanie i uczucie zamętu w głowie. Ale do tego potrzebny jest dobry fachowiec.

Zapytam tylko jeszcze o sen - czy śpisz dobrze, w miarę dobrze, zasypiasz normalnie, budzisz się w nocy?

Kinga0903,
Czy Pramolan w konkretnej dawce przepisał Ci specjalista? Czy „ratowałaś sie” sama?
Jeśli potrzebujesz czegoś do opanowania lęku i stresu to z pewnością powinnaś poszukać pomocy psychiatry, on będzie wiedział czy lepsze u Ciebie będą leki do stosowania doraźnego czy raczej ustalona, dłuższa terapia.
Niestety często sam początek stosowania niektórych leków wiąże się z pewnymi skutkami ubocznymi - istotne jest dobrze dobrane dawkowanie.

Czy te drżenia, ruchy dokuczają Ci jedynie podczas naświetlań?

Czy możesz napisać jaki lek wzięłaś? Rozumiem, że to coś przepisanego przez lekarza?

Oczywiście nie namawiam za wszelką cenę do dodatkowych konsultacji lekarskich - podrzuciłam tylko pewną opcję gdybyś miała więcej wątpliwości dotyczących swojego samopoczucia.

Kinga0903,
Jak duży obszar jest naświetlany? Która strona klatki piersiowej?

Radioterapia niestety może mocno osłabiać.

Czy oprócz onkologa masz innego lekarza, z którym mogłabys konsultować wszystkie niepokojące sprawy? Mam na myśli specjalistę medycyny paliatywnej, oni świetnie rozumieją problemy wynikające z rozwijającej się choroby nowotworowej i potrafią im dobrze zaradzić. My na forum niestety nie jesteśmy w stanie, choć byśmy bardzo chcieli, pomóc w każdej sprawie.
Niemniej jeśli cokolwiek Cię nurtuje to pisz, będę się starała jakkolwiek tłumaczyć ewentualne możliwości.

Pozdrawiam Cię najserdeczniej.

Samodzielna chemioterapia może sobie nieźle radzić z tymi mniejszymi zmianami - pewnie dlatego są opisane jako stabilne. Ale tę większą chyba warto potraktować leczeniem skojarzonym, tak jak proponuje Ci lekarz. Stereotaksja celuje dokładnie w guzek nowotworowy, to jak skalpel tylko bez całej otoczki operacyjnej.

Jakie masz leukocyty? Czy obok chemii dostajesz jakieś inne leki?