Znaleziono 1 wynik

Cytat:

Limfadenopatia, czyli o chorobach węzłów chłonnych !

Ponieważ na naszym forum pojawiało się sporo pytań dotyczących powiększonych i/lub bolesnych węzłów chłonnych, postanowiliśmy zgłębić ten temat i szerzej odpowiedzieć na kilka pytań.

Po pierwsze czym są węzły chłonne, gdzie się znajdują i jaka jest ich rola?
Węzły chłonne (zwane też limfatycznymi) są skupiskami tkanki chłonnej i komórek siateczkowo-śródbłonkowych. Leżą na przebiegu naczyń limfatycznych i będąc częścią układu limfatycznego, pełnią głównie funkcję odpornościową, służąc do unieszkodliwiania drobnoustrojów chorobotwórczych, ciał obcych i komórek nowotworowych, ale są też miejscem dojrzewania limfocytów. Największe z nich to węzły podżuchwowe, przyuszne, pachowe i pachwinowe. Wielkość prawidłowych węzłów chłonnych waha się od 2-4 do 10 mm, zwykle są one nie wyczuwalne dotykiem, niebolesne i niewrażliwe na ucisk. Podczas infekcji i w przebiegu wielu różnych schorzeń, węzły chłonne ulegają powiększeniu. Mogą stać się bolesne i wrażliwe na ucisk, czasami grupują się w pakiety.

Co to jest limfadenopatia?
Limfadenopatią określa się nieprawidłowość w obrębie węzłów chłonnych, najczęściej objawiającą się jako powiększenie (czasem z towarzyszącą bolesnością) pojedynczych węzłów lub ich grup. Jak już wyżej wspomniano, struktura i funkcja węzłów chłonnych sprawiają, że biorą one czynny udział w procesach, w których uczestniczy układ odpornościowy, ze szczególnym uwzględnieniem walki z zakażeniem, ale również są one rodzajem "filtra" na którym mogą się zatrzymać i potem rozwijać nowotworowo zmienione komórki. W efekcie reakcji na obecność antygenu (jakim są bakterie, grzyby, wirusy, czy komórki nowotworowe) dochodzi do znacznego zwiększenia przepływu krwi przez zajęte węzły, co równocześnie z toczącą się reakcją zapalną w węźle chłonnym, prowadzi do jego znacznego (nawet 10-krotnego) powiększenia.

Jakie są przyczyny powiększenia węzłów chłonnych?
Powiększenie węzłów chłonnych może być spowodowane wieloma przyczynami. Do najczęstszych należą:
- wzrost liczby komórek odpornościowych: limfocytów i makrofagów w odpowiedzi na pojawienie się antygenu (najczęściej wirusa, bakterii, rzadziej grzybów i innych drobnoustrojów), czyli np. w przebiegu przeziębienia lub infekcji w obrębie zębów, dziąseł, migdałków, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych oraz uszu, w okolicach ran po zranieniu lub ukąszeniu
- bezpośredni naciek zapalny węzła chłonnego - np. w przebiegu mononukleozy lub zakażenia wirusem HIV
- odczynowe powiększenie węzłów towarzyszące kolagenozom lub innym chorobom autoimmunologicznym, rzadziej nadczynności tarczycy, sarkoidozie, czy jako reakcja polekowa
- pierwotne, złośliwe namnażanie limfocytów i makrofagów w węzłach chłonnych w przebiegu takich chorób jak ziarnica złośliwa, chłoniaki i białaczki,
- nacieczenie węzłów przez przerzutowe komórki nowotworowe (np. węzłów chłonnych pachowych w przebiegu raka sutka, szyjnych przez raka krtani)
- nacieczenie węzłów przez zmienione makrofagi w chorobach spichrzeniowych, czyli takich, w których dochodzi do nieprawidłowego nadmiernego gromadzenia lipidów (tzw. lipidozy).

Czy są powody do niepokoju?
Większość z nas wie, że niektóre z wyżej wymienionych przyczyn powiększenia węzłów chłonnych stanowią choroby o bardzo ciężkim przebiegu i złym rokowaniu, dlatego pojawienie się powiększonych węzłów chłonnych, zwykle budzi pewne obawy. U osób młodych, zwłaszcza u dzieci, powiększenie, z reguły przejściowe, węzłów chłonnych w odpowiedzi na niewielką nawet stymulację antygenową, jest stosunkowo częstym zjawiskiem. Stwierdzono, że u osób poniżej 30 roku życia w 80% limfadenopatia ma charakter łagodny, najczęściej o podłożu infekcyjnym i poza leczeniem infekcji nie wymaga szczególnego postępowania. Z kolei u osób starszych, powyżej 50 roku życia przyczyną powiększenia węzłów chłonnych tylko w 40% bywają infekcje, częściej natomiast występują inne przyczyny. Nie znaczy to jednak, że każde powiększenie węzłów chłonnych u osoby po 50 roku życia jest groźne, a każde przed 30 rokiem życia można zbagatelizować. Poza kryterium wieku istnieją bowiem inne cechy, które mogą sugerować charakter choroby, takie jak: konsystencja węzłów chłonnych, ich bolesność, ruchomość, tendencja do tworzenia pakietów czy ropienia. I tak na przykład nieznacznie powiększone węzły chłonne, bolesne, miękkie, w jednej okolicy, na przykład podżuchwowo u osoby po przebytej anginie, przemawiają za ich odczynowym charakterem. Bolesne powiększone węzły chłonne, ze zmienioną nad nimi skóra, a nawet wyciekiem ropnym przemawiają za zakażeniem bakteryjnym. Natomiast pakiet dużych, zbitych, niebolesnych węzłów chłonnych może mieć charakter nowotworowy. Pomocna w różnicowaniu jest obserwacja zachowania się powiększonych węzłów chłonnych w czasie. Węzły, których powiększenie towarzyszy infekcji zwykle zmniejszają się w czasie ustępowania zapalenia, natomiast węzły chłonne powiększone wskutek toczącego się w ich obrębie procesu nowotworowego zwykle nie ulegają inwolucji. W diagnostyce różnicowej ważna jest również obecność lub brak objawów towarzyszących limfadenopatii. I tak na przykład towarzyszące powiększeniu węzłów chłonnych stany gorączkowe, poty nocne czy utrata masy ciała mogą sugerować proces rozrostowy w przebiegu ziarnicy złośliwej, chłoniaków lub białaczki.

I co dalej z tym problemem zrobić?
Jeśli istnieją jakiekolwiek objawy mogące sugerować ciężką chorobę lub wątpliwości co do charakteru powiększonych węzłów chłonnych (praktycznie zawsze warto skorzystać z konsultacji lekarskiej), należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zbierze dokładny wywiad dotyczący chorób przebytych, kontaktów ze zwierzętami (wiele chorób tzw. odzwierzęcych przebiega z powiększeniem węzłów chłonnych), potencjalnych innych przyczyn powiększenia węzłów chłonnych, objawów towarzyszących, czasu trwania objawów, chorób występujących w rodzinie, zbada chorego i w razie konieczności zaleci dalsze badania (np. morfologię, badania mikrobiologiczne, w określonych przypadkach konieczne jest chirurgiczne pobranie całego węzła do badania) i w zależności od uzyskanych wyników zaleci dalsze postępowanie.
Nie ma domowych metod leczenia powiększonych węzłów chłonnych i z pewnością objawu tego nie wolno lekceważyć.

Opracowanie: UT

źródło:http://www.informed.com.pl/main/index.php?showArticle=157