Znalezionych wyników: 2

Liv, choroba, jaka dotknęła Twoją mamę jest nie tylko jej tragedią, ale jak najbardziej Waszą. Dlatego ważne jest, abyście się wspierali i nie wracali do tego: "a co by było gdyby...?" Teraz najważniejsze jest działać aby wybrać najodpowiedniejszy tok leczenia. Jak wspomniał Richelieu, stopień złośliwości nowotworu jest najniższy i ja bym się tego w tej chwili trzymała i szukała nadziei u dr, który jest w stanie mi ją dać. Skonsultujcie to z kimś, kto ma dobre wyniki w leczeniu tego typu nowotworów i co najważniejsze - szerokie doświadczenie. NIe wiem skąd jesteście. Jeśli z jakiejś małej mieściny nie poprzestawajcie na tutejszym specjaliście, ale poszukajcie porady renomowanych ośrodkach specjalistycznych (jak wcześniej również doradzał Richelieu). Stawka jest wysoka.

Ja bym skonsultowała zaproponowany sposób u innego specjalisty. Głowna sprawa jaka nasuwa mi się na myśl i bije po oczach - pyt - jak to możliwe??? Jak to możliwe, ze mama ukrywała ranę na piersi, a w szpitalu na OIOMIE nikt z personelu medycznego TEGO nie zauważył???
Trzymam kciuki i życzę wytrwałości i dobrych myśli dla mamy :-)