Znalezionych wyników: 2

Dziękuję za odpowiedzi.

Pozew to dla mnie już ostateczny krok, bo również zdaję sobie sprawę z tego, jak ciężka będzie to sprawa w kwestiach dowodowych.

Czy jednak ktokolwiek z Was słyszał bądź miał styczność z procedurą o stwierdzenie zdarzenia medycznego, którą prowadzi się przed Wojewódzką Komisją? Wydaje się, że jest to prostsze postępowanie, a skoro mówicie, że błędy diagnostyczne są, to warto pociągnąć szpital do odpowiedzialności. Nie chodzi nawet o pieniądze, po prostu serce mi ściska, gdy myślę o lekarzach, którzy nie reagowali na cierpienie mojej mamy pomimo licznych pytań i próśb.

Witam,

jak już pisałam w innym poście, moja mama zmarła na raka odbytnicy na początku kwietnia. Obecnie biję się z myślą, czy powinnam pozwać szpital, który błędnie zdiagnozował chorobę. Nie jestem jednak pewna, czy są ku temu podstawy i chciałabym spytać Was - osoby obyte z tematyką.

Sytuacja wyglądała tak:
Mama trafiła do szpitala w połowie grudnia z potwornymi bólami podbrzusza i biegunką. W szpitalu przetrzymali ją 10 dni, nie stwierdzając NIC pomimo (w mojej ocenie oczywistych) wyników badań. Z badania ginekologicznego wynikało, że nie widać jednego jajnika ze względu na jakiś płyn. W tomografii też było widać płyn i nacieki, prawdopodobnie NPL (tak było napisane). Jedynie markery nowotworowe nie były podwyższone (a czytałam, że one nie są tak naprawdę wyrocznią co do istnienia raka). Plus zajrzano do jej odbytnicy, ale tylko na ok. 10 cm i też nic nie zauważono. Na tej podstawie stwierdzono, że mama najpewniej ma zapalenie uchyłków jelita i nie mogą zrobić teraz kolonoskopii, bo jest ryzyko perforacji jelita. Zapisano więc mamę na kolonoskopię na połowę stycznia.
Przez cały miesiąc mama cierpiała, nie bardzo mogła jeść i chudła. Poszła prywatnie do ordynatora, który tylko stwierdził znowu, że to zapalenie uchyłków.
W połowie stycznia kolonoskopia pokazała oczywiście bardzo zaawansowanego raka odbytnicy. Lekarz onkolog tylko na podstawie wyników z grudnia stwierdził, że rak był już oczywiście widoczny.

Straciliśmy zatem miesiąc... Przez to moja mama była już wycieńczona i nie miała siły do walki, pomimo że bardzo się starała. Przez jeden miesiąc bardzo schudła, bo nie mogła jeść i wiadomo - kompletnie podupadła na siłach.

Stąd moje pytanie do Was - czy lekarze rzeczywiście mogli nie wykryć raka w takim stadium? I czy ten miesiąc coś by zmienił? Czy rak mógł tak bardzo urosnąć w ciągu miesiąca? I czy jest Waszym zdaniem sens walki ze szpitalem?

Bardzo dziękuję za wszelkie odpowiedzi.