Znalezionych wyników: 20

Według wszelkich znaków na niebie i na ziemi takie silne zmęczenie może być spowodowane przez anemię z niedoboru żelaza. Występują wtedy też mroczki przed oczami i skłonność do omdleń.

Drugą przyczyną zmęczenia może być zbyt mała dawka hormonów tarczycowych. Tarczyca przyzwyczaja się do określonej dawki i wtedy woła o jeszcze.

Witam serdecznie.

Ten post kieruję do wszystkich którzy śledzili wątek śp. JaInki, a szczególnie do Richelieu.

Tym razem napiszę nie na temat swojej choroby.

Jestem pod wrażeniem świeżo przeczytanego wątku o śp. JaInce. Czytałam do 3.30 w nocy. Bardzo pouczająca i wzruszająca historia.

Poruszyła mnie wypowiedź Richelieu:

"a potem pozostajemy ..." i boli to nas ... tak bardzo ! ta okropna pustka, nie do zapełnienia.
Przychodzi mi na myśl takie powiedzenie, że nie ma ludzi niezastąpionych. Tak, to prawda, o ile myślimy o tzw. życiu codziennym. W pracy, na ulicy - jeśli nie ten, to będzie inny.
Ale dla swoich najbliższych, dla naszych rodzin, jesteśmy niezastąpieni ! Nie będzie drugiej Mamy, Taty, ukochanego dziecka ... nie będzie już nigdy więcej ! To chyba jedno z najtrudniejszych życiowych doświadczeń, jakie są nam, niestety, dane. "

Cóż owijać w bawełnę: poryczałam się.

Znam ten temat z autopsji. W grudniu 2010 na moich rękach odszedł mój ukochany brat. Zmarł dwa i pół tygodnia po bypassach, które miały mu uratować życie. Chorował na serce 11 lat. Przeszedł siedem zawałów serca. Miał zaledwie 63 lata.
Byliśmy razem 30 lat, na dobre i na złe. Był dla mnie dużym wsparciem. Pomagał mi w wychowywaniu syna (jestem samotna). Ja wspomagałam Jego w chorobie a On mnie.
Po Jego śmierci zawalił się mój świat.

Długo nie mogłam dojść do siebie. I może dlatego w wyniku stresu pourazowego zachorowałam na raka piersi w rok po Jego odejściu. I tak sobie teraz myślę, że gdyby On żył, byłby w tej chorobie ze mną ... Ja zostałam SAMA z tą straszną chorobą. Jest mi bardzo ciężko. Nie mam wsparcia znikąd. Mam wprawdzie 27-letniego syna, ale jest on typowym introwertykiem, nie umie okazywać uczuć.
W pracy też temat raka jest tematem tabu. Koleżanki boją się/nie umią o tym rozmawiać.

Dzięki Bogu znalazłam to świetne forum. Spotkałam tylu przyjaznych ludzi, którzy z autopsji rozumieją co znaczy ta straszna choroba i zawsze dadzą wsparcie.

Dziękuję

Witam wszystkich i pozdrawiam

Czy może ktoś mi odpowiedzieć?

Jestem z ZUS.

Jestem na zwolnieniu od początku maja. Chcę we wrzesniu wrócić do pracy. Nie będę miała dalszego leczenia.

Ale ten papierek z orzecznictwa zawsze może się przydać.

Bardzo dziękuję.

I jeszcze jedno. Jak sądzisz: mam jakieś szanse na uzyskanie stopnia niepełnosprawności?

pozdrawiam

Witam

Jestem miesiąc po oszczędzającej operacji nieinwazyjnego raka piersi i wycięciu węzła wartowniczego.
Mam jeszcze oprócz tego depresję, ciągłe migreny, przewlekłe choroby gardła.

Czy i jak mogę się starać o oznaczenie stopnia niepełnosprawności? Od czego mam zacząć?

Proszę o pomoc.

pozdrawiam

Nina

Witam

Dzisiaj umówiłam się na wizytę u onkologa. Warunkiem wizyty były wyniki oznaczenia receptorów. Do dzisiaj ( 14 czerwca była operacja) wyników nie było. Zawiadomiłam o tym panią onkolog. Ta, po konsultacji z laboratorium powiedziała mi, że w DCIS comedo receptorów nie oznacza się.
Czy to znaczy, że ten rak nie jest hormonozależny?

proszę o odpowiedź i pozdrawiam

Wielkie dzięki Richelieu i Uranii za zainteresowanie i poważne potraktowanie mojej skromnej osoby.

Nie pamiętam już o kim, ale czytałam na tym forum o przypadku podobnym jak mój (też DCIS). Lekarz onkolog nie widział konieczności radioterapii, ponieważ w materiale pooperacyjnym nie było śladów nowotworu (tak jak u mnie). Określił to jak strzelanie z armaty do wróbla.

Wydaje mi się, że w moim przypadku radioterapia przyniesie więcej szkody niż pożytku. Chodzi głównie o to,że radioterapia m.in. obniża odporność. Ja od ponad roku, po śmierci bardzo bliskiej mi osoby choruję przewlekle na gardło, uszy, infekcje intymne. Mam znikomą odporność. A te leczenie obniżyło by mi odporność do zera.
Chcę dać szanse mojemu organizmowi by sam walczył.

Z Waszych postów wynika, że i sami lekarze mają różne zdania na temat radioterapii w DCIS.

[ Dodano: 2012-07-01, 13:58 ]
A i jeszcze mi się przypomniało: ponieważ miałam poszerzony margines docięcia, więc wskaźnik VNPI się obniżył z 8 do 6, prawda? Czy dobrze myślę?

Dzisiaj odebrałam wynik histopatologiczny po operacji "docięcia" marginesu i wycięcia węzła wartowniczego. Lekarz orzekł, że jest dobry i kazał się zgłosić do onkologa.

A oto wynik:

Do badania otrzymano:
I. 6427-28 - margines górny
II. 6429 - brzeg boczny
6430 - brzeg przyśrodkowy
6431 - brzeg górny
6432 - brzeg dolny
6433 - 35 - blizna
6436 - brzeg tylny
III. 6437 - węzeł wartowniczy

W badaniu mikroskopowym rozpoznano:
ad. I - II. Granuloma resorbtivum (wokół ciał obcych), ponadto zmiany o typie: laesio fibroso-cystica
UDH
inflammmatio chronica
ad. III. Węzeł wartowniczy bez cech nowotworowych złośliwych.

Chciałam prosić o wyjaśnienie a ponadto mam jeszcze pytanie: w jakim czasie od operacji należy rozpocząć radioterapię i czy muszę się na nią zgodzić.

pozdrawiam

Witam ponownie.

14 czerwca miałam operację tzw. 'docięcia' i wycięcia węzła wartowniczego. Na razie mam tylko wypis ze szpitala, wynik hist.-pat. będzie za kilka dni.
Na tym wypisie jest wpis:
"zaawansowanie choroby - cT1bN0Mx"

Bardzo proszę o wyjaśnienie.

pozdrawiam

Bardzo proszę Richelieu o odpowiedź :cry:

[ Komentarz dodany przez Moderatora: Richelieu: 2012-05-22, 11:24 ]
Jest w komentarzu do posta #12.

[ Dodano: 2012-05-22, 13:48 ]
Do Richelieu.

No tak, jest odpowiedź.
Przepraszam, ale wczoraj byłam zbyt podenerwowana

Witam ponownie.

Dzisiaj byłam u chirurga onkologa na konsultacji z lekarzem radiologiem. Chodziło o odległość wyciętego guza od brodawki. U mnie było to 6 cm i lekarz zalecił dodatkowo oprócz "docięcia" biopsję węzła wartowniczego. Decyzję swoją tłumaczył szczególnym przypadkiem DCIS: duża odległość od brodawki i położenie w prawym górnym kwadrancie, blisko pachy, na godzinie 2.
Podobno w takim przypadku lepiej wykonać tę biopsję.

Czy muszę zgodzić się na tę biopsję, a raczej czy powinnam? Lekarz zostawił mi wybór.
Jakie mogą być skutki pozostawienia tego węzła?
Poza tym interesują mnie dolegliwości po usunięciu węzła.

Bardzo proszę o pomoc w podjęciu decyzji. Jestem w rozterce.

Byłam wczoraj u chirurga który mnie operował.
Poprosiłam o dokładne wyjaśnienie wyniku hist.-pat. i decyzji tzw. docięcia.

Lekarz powiedział mi co znaczy DCIS (o czym już wiedziałam), a na moje pytanie co oznacza VNPI, to odparł, że: to nie jest dla pacjenta. Co do docięcia, to powiedział, że takie są w Polsce zalecenia dotyczące leczenia DCIS, że margines nie może być mniejszy niż 1 cm. Dodał jeszcze, że był ostatnio na konferencji medycznej w Niemczech. Tam podobno wystarczy 2 mm margines.
Aha, na moje powiedzenie, że koleżanka miała większego guza - 2cm - i nie było potrzeby docięcia, powiedział, że mniejsze guzy trudniej zlokalizować.

Trudno się dziwić, bo ten lekarz przed operacją najpierw zrobił mi usg, a potem poszedł ze mną do drugiego pokoju i tam z pamięci rysował na mnie linie cięcia. Czy to nie mogło wpłynąć na ten nieszczęsny wąski margines? I teraz lekarz będzie po plasterku odcinał mi pierś, jakby to był kawałek wędliny. To jest MOJE ciało i MÓJ ból.

Wracając do meritum:

W trakcie rozmowy zaczął się zastanawiać nad biopsją węzła wartowniczego. Pytał się mnie o wielkość wykrytego guza w mammografii i usg i o jego usytuowanie w stosunku do brodawki.
Kazał mi przyjść w poniedziałek ze wszystkimi wynikami badań począwszy od mammografii, to wtedy podejmie decyzję.

Mój guz był heterogeniczny (litotorbielowaty) wielkości 1 cm i oceniony w skali Bi-Rads na 4a.

Czy w takim przypadku rzeczywiście zachodzi potrzeba biopsji węzła wartowniczego?

I pytanie czysto merytoryczne: co by było, gdybym przyszła do szpitala w terminie drugiej operacji, bez tej piątkowej rozmowy? Czy lekarz też by się zastanawiał nad biopsją węzła wartowniczego? Dlaczego tak ważne dla pacjenta decyzje podejmuje się w pośpiechu?