Znalezionych wyników: 19

Witaj Martito.
Dziękuję Ci za odwiedziny u mnie i na innych wątkach, cieszę się, że zostałaś na naszym Forum...
Śmierć naszych ukochanych to bardzo trudny moment w życiu każdego z nas, często naprawdę jest przełomem w naszym życiu, powoduje, że chcemy dokonać pewnych korekt, pewnych zmian w naszym dotychczasowym życiu.
Pozostanie na Forum pozwala niekiedy na dokonanie właśnie takiej próby, możliwość przebywania wśród takich samych ludzi, którzy okazali okazują w dalszym ciągu zrozumienie dla naszej tragedii i rozpaczy...może być bardzo pomocne zarówno dla Ciebie jak i dla nas.
Martusiu.
Dziękuję Ci za troskę i wsparcie, za wiarę i nadzieję jaką przesyłasz mi, mają dla mnie ogromne znaczenie i powodują, że nie tracę nadziei, nawet jeśli wiem że nie potrafię uwolnić się od swojego prześladowcy, to wiem, że dzięki Tobie i innym Przyjaciołom jest mi lepiej i łatwiej przeżyć każdy kolejny dzień, dając nadzieję że inni chorzy będą mogli korzystać z wiary na taki sam los, a przecie każdy przeżyty dzień jest sukcesem i zwycięstwem nad naszym wrogiem.
Dzięki za To że jesteś, dzięki za to że nie zostawiasz nas samych

Ciężko czyta się o takich sytuacjach, gdy rozwój choroby jest tak gwałtowny z taką zajadłością i agresją atakuje naszych Najbliższych...a my jesteśmy po prostu bezsilni... dopatrujemy się wszelkich możliwych postaw u naszych opiekunów medycznych oskarżając ich o bezduszność, brak kompetencji, o rezygnację...

Zastanawiam się czy nasza miłość, nasze usilne pragnienie zatrzymania naszych Ukochanych za wszelką cenę nie przekracza granicy egoizmu, czy dążenie do uzdrowienia za wszelką cenę nie powiększa cierpienia naszych Ukochanych...
Martito jesteś wspaniałą oddaną córką, jestem pełen podziwu i uznania dla Ciebie i Twojej walki...myślę, że powinnaś dać szansę sobie i chyba nie krzywdzić siebie... nie mówię o rezygnacji, ale o realnym przeliczeniu szans i możliwości...

Wybacz te słowa, ale nawet nie wyobrażasz sobie jak ciężko przyszło mi to napisać. Pzrepraszam

Mam nadzieję że pamiętasz też o moich gorących uczuciach i wsparciu, nawet nie wyobrażasz sobie jak często gościcie w moich myślach...
Pozdrawiam serdecznie :/pociesza:/

Podpisuję się pod słowaminasturcja,Ściskam serdecznie :flower:

:cmok:Niekiedy brak wiadomości to dobra wiadomość... ale niekiedy to tak wiele kosztuje ten niepokój...

martita44, Dziękuję że odwiedzasz mnie w moim wątku...

Pytasz mnie skąd czerpię siłę do walki ze swoją chorobą... jeśli powiem, że to Ty dajesz mi powód do tego by walczyć i wierzyć...
Może to dziwne, ale gdy widzę, że komuś brakuje sił i wiary... mówię że podzielę się swoją wiarą i nadzieją, i cieszę się że, w momencie gdy uśmiechniesz się z ulgą, lub zupełnie bez powodu.... ja znów mam pełną wiarę i energię w to że zwyczajnie warto żyć, że warto walczyć...
W końcu to nasze życie jest najważniejsze, bo jedyne...

Jeszcze nie wiesz ile siły i wiary jest w Tobie, jeszcze być może o tym nie wiesz...
A to że czujesz się niekiedy zmęczona... każdy ma chwilę zwątpienia, to tylko moment, kiedy znów podniesiesz się i zaczniesz walczyć od nowa ::thnx::

podpisuję się pod słowami nasturcja, i JustynaS1975, sytuacja nie jest wesoła ale myślę że jeszcze nie ma powodów do dramatyzowania.
Neurochirurgia stoi u nas na naprawdę wysokim poziomie, w ubiegłym tygodniu mój kuzyn miał operację kręgosłupa, której nikt w pierwszej fazie nie chciał się podjąć, też czeka na wyniki hist-pat tylko że dzięki operacji może znów chodzić.

Wiem że w wielu wypadkach opinia o naszych lekarzach jest kiepska... tylko... istnienie kiepskiego lekarza nie znaczy że wszyscy są kiepscy...
Nie mówię Ci ze będzie super, że wszystko się uda i Mamusia wróci szczęśliwa do domu... będzie tak dobrze jak tylko jest to możliwe, a my wszyscy na forum jesteśmy z Tobą i tulimy Cię do serca |uscisk|

Marto(?) tak bardzo chciałbym przytulić i powiedzieć Ci że będzie dobrze...
Myślę że Mamusia jest bardzo mądrym i dobrym człowiekiem, jest wspaniałą Mamusi,ą, to nie ulega wątpliwości, bardzo kocha Ciebie i nie chce abyś cierpiała...
Dla niektórych ludzi widok cierpienia bliskich wyzwala niesamowitą siłę i moc, wyzwala chęć do walki i pragnienie powrotu do zdrowia... może taki wypadek będzie miał miejsce w Waszym przypadku, życzę Wam tego z całego serca..

Każdego dnia zaglądam Do Was i każdego dnia myślę w jaki sposób pomóc Tobie a przede wszystkim Mamusi...
To co piszesz o braku apetytu, jest bardzo niepokojące, wymioty to bardzo częsty efekt leczenia chemicznego, można je powstrzymać za pomocą leków.

Jeśli będziesz miała chwilkę czasu poczytaj trochę ten wątek:
http://www.forum-onkologi...y-vt4679,15.htm

Wędrując po naszym forum znajdziesz mnóstwo informacji, ale pamiętaj aby nigdy samodzielnie nie decydować o zastosowaniu żadnego z doradzanych leków czy sposobów, zawsze skonsultuj je z lekarzem, można bardzo łatwo zaszkodzić, bo to naprawdę trudne leczenie, zwłaszcza w takim wypadku, gdy do końca nie jest przeprowadzona diagnostyka...

Oprócz nutri drinków jest "apetizer" dla dorosłych...
Myślę, że to dobry objaw, jeśli to Mamusia zaczęła Ciepie pocieszać, jest to sygnał że chce walczyć, że ma świadomość powagi sytuacji...

Martito pamiętaj że Ty też jesteś tylko człowiekiem, i ze masz prawo do zwykłej słabości, pamiętaj że niekiedy nasza słabość staje się naszą siłą...

Pozdrawiam Was serdecznie... :/pociesza:/

martita44, Jest mi niezmiernie przykro że rak atakuje...jeżeli lekarze stwierdzili, że są to przeżuty to nie jest to pocieszająca wiadomość :-(

Nie wiem jak Cię pocieszyć. bo mam świadomość, że widok cierpiącej Mamusi będzie dla Ciebie tak samo bolesny jak i dla niej samej.

Pozdrawiam Ciebie i Twoją Mamusię, życzę naprawdę dużo siły :flower:

Kolejny raz wychodzi, że kontakt z lekarzem jest naprawdę niezbędny, liczenie że samo przejdzie lub że zastosujemy lek który sąsiadce pomógł jest jedną z przyczyn dla której nasi lekarze mają taką a nie inną renomę.
Cieszę się, że zastosowany lek pomaga.
Życzę powodzenia

martita44, To co napisała Madzia70 w wątku merytorycznym potwierdza jeszcze raz zasadę że każdym chorym musi opiekować się lekarz z krwi i kości, wirtualna pomoc jest zbyt ryzykowna, niesie zbyt wielką szansę na wyciągnięcie fałszywych wniosków...

martita44, to co napisałaś o swoich siostrach... są tacy ludzie, nie potrafię znaleźć dla nich żadnego określenia, mają w sobie coś z modliszek... nieważne

Myślę że opinia jednego lekarza nie może być do końca miarodajna, zwłaszcza gdy opiera się o niepełną diagnostykę, dla mnie taki zadufany w sobie lekarz robi więcej szkody niżeli dobrego, jest zwyczajnie nieodpowiedzialny, bez względu na swoje dotychczasowe osiągnięcia zawodowe tytuły naukowe i zawodowe jest zwyczajnie zadufanym w sobie durniem.
Możesz mu przekazać moje słowa wraz z pełnymi danymi adresowymi, gdyby poczuł się urażony moją opinią,
Dlatego tym bardziej naciskałbym na Mamusię aby dokończyła diagnostykę, to naprawdę może zadecydować o dalszym życiu... lub rezygnacji z niego...

Pozdrawiam serdecznie :flower:

martita44, Zaglądam co dzień czekając na informacje o samopoczuciu Mamusi i Twoim.
Pamiętaj, że oprócz Teresy, która pomaga Ci wspaniale swoimi doświadczeniami jest dużo więcej osób wspierających Was i pamiętających o Waszych problemach :flower:

martita44,
Nie odzywam się, ale chcę abyś wiedziała że każdego dnia wielu z forumowiczów zagląda i wysyła do Was swoje emocje i wsparcie...
Pamiętaj że nie jesteście same... :flower:

martita44, Przykre jest to, że nasze służby medyczne często ignorują lub bezczelnie odmawiają wprost pomocy, lub co gorsza błędnie rozpoznają i leczą...
Dlatego ogromne znaczenie ma nasza czujność i uwaga, dlatego ogromne znaczenie ma zgłaszanie wszelkich uwag i wątpliwości lekarzowi prowadzącemu, a jeśli reakcja lekarza jest niezadowalająca innemu lekarzowi.
Leczenie onkologiczne jest trudne z uwagi na pojawianie się mnóstwa dolegliwości, które mogą równie szybko pojawić się i zniknąć, ale powinny być zgłoszone, możliwe że utrudniając lekarzom życie, ale... dla lekarzy jest to praca, na pewno trudna i odpowiedzialna, ale dla nas i naszych bliskich jest to życie i cierpienie, którego można często uniknąć.

martita44, przed Tobą niewdzięczne zadanie, upór i świadomość, że jeśli wyrzucą Cię drzwiami... musisz wrócić oknem, ale musisz osiągnąć swój cel.
Dlatego pytaj zawsze gdy masz wątpliwości lub coś Cię niepokoi.
Nie przejmuj się jeśli ktoś okaże zniecierpliwienie, stawka jest zbyt wysoka abyś miała patrzeć na drobnostki.
pozdrawiam serdecznie :flower: