[aneri]

Drżą mi ręce kiedy to piszę w ubiegły wtorek mój Tata zakończył walkę z chorobą. To stało się tak szybko i niespodziewanie
Bezpośrednią przyczyną zgonu był zator. To takie niesprawiedliwe A czuł się już dużo lepiej, wyniki krwi poprawiły się na tyle, że lekarze zamierzali podać chemię jednak tego już nie doczekał.
Jedynym pocieszeniem jest to, że nie cierpiał w chwili śmierci to stało się w tak krótkim czasie -10 min. wczesniej rozmawiał z mamą przez telefon

[agni5]

Współczuję z całego serca...Przyjmij moje kondolencje...

[Katarzynka36]

Aneri

bardzo mi przykro:(
Współczuję z całego serca...

zator...hmm, a płytki były już od jakiegoś czasu wysokie...

Najważniejsze teraz, że Tato nie cierpiał...

[maxdata26]

Współczuję bardzo..... Bardzo szybko choroba zabrała Ci TATĘ
A jak MAMA? Pisałaś, że ma chore serce.
Bardzo mi przykro.

[kubanetka]

Również bardzo współczuję,

Jak pisałaś, jedyne pocieszenie, ale i duże w tej chorobie, że Tata nie cierpiał, nie musiał się męczyć z tą swiadomością, ze umiera.

Zyczę dużo siły!

[kaija]

Wyrazy współczucia

[momika]

Bardzo Wam wspolczuje:(
jedyne pocieszenie to tak jak piszesz ze nie cierpial

duzo sily Wam zycze !

[Funia]

aneri,

[*]

[agi101]

Przyjmij moje wyrazy współczucia [*]

[awilem]

Bardzo mi przykro.
Przyjmij moje kondolencje.
[*][*][*]

[aneri]

Dziękuję Wszystkim za słowa wsparcia.
Jest bardzo ciężko, nie potrafię poradzić sobie z tą stratą Ciągle mi się wydaje, że to nie zdarzyło się naprawdę i Tata zaraz do nas zadzwoni ze szpitala.
Dzień przed śmiercią był taki pogodny, dobrze się czuł , nawet w rano w dniu śmierci chyba też niczego nie przeczuwał. Rozmawiałam z pacjentami z Jego sali oraz z pielęgniarkami i wszycy mówią to samo, że nic nie wskazywało na to że coś ma się wydarzyć złego. Jak zwykle rano zadzwonił do mamy, poszedł na krótki spacer po korytarzu szpitala a potem usiadł na łóżku, przewrócił się do tyłu i ......

[wronka]

Najszczersze kondolencje.

[aneri]

Jutro mnie miesiąc od śmierci Taty a ja nie mogę sobie z tym poradzić. Cały czas wydaje mi się, że to tylko zły sen i to nie wydarzyło się naprawdę. Zadaję sobie pytania "dlaczego tak szybko, dlaczego nas to spotkało, czy zrobiłam wszystko żeby Tacie pomóc". Staram się być silna na zewnątrz przede wszystkim dla mamy, wspierać ją, tłumię to wszystko w środku - dopiero kiedy jestem sama pozwalam sobie na łzy.
Ta tęsknota tak bardzo boli

Przepraszam, że podbijam ten wątek ale tylko tutaj mogę napisać co naprawdę czuję. Czytam codziennie forum, traktuję to prawie jak narkotyk.

[agni5]

aneri może warto pomyśleć o kimś z kim będziesz mogła o tym porozmawiać.Tłumienie tego w środku nie jest dobre. Może psychoonkolog?
Towarzyszą Ci moje życzliwe myśli.Ściskam.

[emi***]

Aneri, 21 czerwca minęło pół roku od śmierci męża. Uwierz mi, że z czasem będzie Ci lżej. Ja też mam dni lepsze i gorsze, ale tłumaczę sobie, że widocznie tak musiało być. Myślę, że zrobiłam wszystko co było w ludzkiej mocy żeby wyciągnąć go z tej strasznej choroby. Niestety , cuda rzadko się zdarzają i mój mąż się na ten cud ozdrowienia nie załapał.
Ja też tu często zaglądam, szukam podobieństw i analogii do przebiegu międzybłoniaka takiego jaki zabił męża. Po co to robię? Nie wiem, pewnie jeszcze muszę.
Ściskam Cię mocno, myślami i sercem jestem z Tobą. Tylko czas pozwoli Ci ukoić ból.