[kretka83]

Kochani! Mój Tata wszedł dziś na ostatnią chemię. Jak ten czas leci! Po niej kontrolna tomografia klatki, brzucha i miednicy, i zobaczy się, co będzie dalej.

Tata bardzo dba o siebie, praktycznie odstawił mięso i cukier, spożywa mnóstwo składników przeciwzapalnych, jak czosnek czy kurkuma, medytuje... Walczy. Nie traci humoru. Nie zaniedbuje zwyczajnego życia (choć jest na urlopie zdrowotnym, ale w domu ostro działa - robi zakupy, gotuje - to jego pasja od zawsze - no i ogólnie wciąż stara się być czymś konstruktywnym zajęty).
Nie tracę wiary, że może się udało. Że może jeszcze tym razem udało się przechytrzyć najgorsze i wyniki będą... No, może nie idealne, ale naprawdę dobre. Że ta chemia coś jednak dała.
Jeśli się modlicie, proszę pomódlcie się za zdrowie mojego Taty.
Dziękuję

[Iga]

Tak milo przeczytac ze twoj tato jest tak wspanialy; to na pewno dzieki twojemu wsparciu!
Oczywiscie, wspieram was duchowo i zycze wszystkiego najlepszego! Daj znac jakie sa resultaty po zakonczeniu terapii. Seredecznie pozdrawiam

[kretka83]

Dzięki
Ja mam odwrotne poczucie... Że wszystko co dobre we mnie, zawdzięczam wsparciu moich Rodziców

[harieta]

kretka83 napisał/a:

Jeśli się modlicie, proszę pomódlcie się za zdrowie mojego Taty. Dziękuję

masz to u mnie zaklepane... jak Tata ma na imie?

[kretka83]

Andrzej
Dziękuję

[harieta]

kretka83,
hej, puk, puk
czy brak wiadomosci od Was, to dobre wiadomosci?
Daj znac co u Taty

[eska]

Hej kretka. Gratuluję taty i rozumiem jego postępowanie . Sama walczę od 17 lat z nowotworem i jego przerzutami (3 przerzuty ) zwalczone z sukcesem.Podobnie jak Twój tata od początku choroby starałam się walczyć a jednocześnie żyć w miarę normalnie. Nie neguj poczynań taty w jego mniemaniu to może jedyna metoda by nie dać sie zwariowac.A wierz mi niełatwa ani nierówna to walka.Myśle,że Twój tata jest bardzo dzielnym człowiekiem a nade wszystko silnym psychicznie co pomaga mu w walce.Nieodzowne jest jednak Twoje wsparcie .Mam prośbę nie uszczęśliwiej taty na siłe ,jeśli coś sobie zaplanuje i zechce zrobić nie ma siły takiej która go od tego odwiedzie.Znam to z autopsji .Zycze Wam wiele siły i cierpliwości ,bo ta choroba potrzebuje czasu i spokoju,pozdrawiam Was serdecznie

[kretka83]

Kochani, bardzo dziękuję, że o mnie pamiętacie.
Sporo się u mnie dzieje, dlatego nie pisałam.
Eska absolutnie nie neguję Taty poczynań, ani nie staram się go uszczęśliwiać na siłę Widzę, że jego nastawienie, jego metody, dają mu dużo dobrego, więc nie zamierzam go odwodzić od różnych pomysłów, choć nie ze wszystkimi się zgadzam
Tato jest w szpitalu, bo na poniedziałek ma zaplanowaną operację na drugim płucu, gdzie ognisko nowotworowe się uparło i nie poddało się chemii. Jest w dobrej kondycji, ostatnie badania były niezłe, markery były w normie, więc może ten guzek, który będzie wycinany w poniedziałek,. to ostatni bastion choroby Oby!
A ja... jestem w ciąży! Wreszcie Kończę już I trymestr, wszystko idzie dobrze, a Tata jest szczęśliwy, że zostanie dziadkiem
Mam nadzieję, że nie tylko doczeka się by poznać wnuka/wnuczkę, ale że spędzi z nim jeszcze sporo czasu i moje dziecko dobrze zapamięta tak świetnego dziadka. A jak Bóg da - może nawet dziadek zatańczy jeszcze na jego/jej weselu Nigdy nie wiadomo. A że ostatnio jest raczej dobrze, jestem pełna wiary i optymistycznego nastawienia.
Mimo to, trzymajcie dalej kciuki, proszę, w szczególności za poniedziałkową operację. Oczywiście dam znać, jak poszło.
Ściskam wszystkich i dziękuję za zainteresowanie.

[harieta]

fantastyczne wiesci z frontu! No i gratuluje ciazy
bedzie dobrze!

[kretka83]

Dziękuję.
Właśnie czekam na jakieś wieści, jak tam operacja, ale Tata był zapisany dopiero jako trzeci, więc może nawet jeszcze nie zaczęli...

[kretka83]

Kurde, zapomniała napisać, przepraszam
Operacja poszła OK, wycięli dwa guzki, choć na tomografii było widać tylko jeden... Może jeden za drugim się schował? Czy to możliwe w ogóle?
Tato jest już w domu i czuje się nieźle, tak że póki co wszystko idzie dobrze...

[kretka83]

Kochani...
Tata szybko doszedł do siebie po operacji, jest na urlopie w swoich ukochanych górach. W październiku planuje wrócić do pracy...
Tak jak za pierwszym razem, po usunięciu guza z jelita i po chemii, gdy wydawało się, że wszystko jest w jak najlepszym porządku, że pokonaliśmy bestię...
Boję się ucieszyć...
Wiem, że nielicznym udaje się pokonać to dziadostwo na zawsze, nawet po nawrocie/przerzucie... Ale jak wierzyć, że to mój Tata jest tym szczęśliwcem? Jak nie bać się każdego kolejnego badania? Oczywiście cieszę się, ale nie umiem w pełni przyjąć do wiadomości, że mogło się udać. No bo jaka jest na to szansa?...
W zeszłym roku szykowałam się do Bożego Narodzenia z obawami, że mogą to być ostatnie święta z Tatą. Dziś wszystko wskazuje na to, że się - na szczęście! - pomyliłam. Ale ja nie umiem jeszcze się rozluźnić i powiedzieć sobie - teraz już będzie dobrze...
Czy potrzeba na to czasu, czy już zawsze będę się bać?...

[k2196]

Myślę, że trzeba uwierzyć w szczęście. Pomyśleć: "A dlaczego niby tatę miałoby spotkać to najgorsze rozwiązanie?". Oczywiście, że badania będą wywoływać nutkę niepokoju, ale dopóki wszystko wygląda na ułożone pomyślnie, najlepiej próbować docenić ten czas i czerpać z życia pełnymi garściami, pamiętając jedynie, że ono bywa kruche...
Podsumowując: trzeba uzbroić się w dystans i pokorę, ale poza tym - po staremu!

[kretka83]

Dziękuję za mądre słowa.

[Nadzieja]

kretka- wstyd się przyznac ale troszkę Ci zazdroszczę tego że możecie odetchnąć i szczerze życze aby na baaaaaaaaaaaaaaardzo długo

Gratuluję ciąży ja przy pierwszym dziecku leżałam na pierwszym piętrze na podtrzymaniu, a mamcia moja piętro wyzej czekając na wyciecie macicy, jajników... A przy Karolci, mama miała już przerzut na otrzewną, miedniczkę małą... Więc moje ciąże obie nie należały do spokojnych. Z całego serducha życzę Ci aby ten piękny czas minoł Ci w spokoju i radości <uscisk>

Miło czytać ze wreszcie u kogoś zaświeciło słoneczko