Rak niedrobnokomórkowy płaskonabłonkowy-po operacji | DUM SPIRO-SPERO Forum Onkologiczne

martita44 · Dołączyła: 15 Maj 2012 Posty: 96 **Pomogła:** 21 razy

Banialuka!
Łączę się z Tobą i Twoim bratem w bólu!

Anet · Dołączyła: 16 Cze 2012 Posty: 19

bardzo Ci współczuję...

sonia21 · #378 Wysłany: 2012-07-28, 23:55

Bblondi · Dołączyła: 12 Lut 2011 Posty: 232 **Pomogła:** 22 razy

bardzo współczuję, tak od serca... /aga

banialuka · #380 Wysłany: 2012-07-30, 19:59

1 sierpnia o godz. 14:00 nastąpi ostatnie pożegnanie mojej Mamusi :cry:

Nadal to do mnie nie dociera :cry:

nie potrafie nawet płakać i to jest najgorsze bo jak bym sie wypłakała to byłoby mi lżej, a tak serce boli, w gardle dławi a łzy nie chcą lecieć :cry:

okropne uczucie, zawsze się zastanawiałam czemu ludzie nie płaczą po stracie bliskich, czy nie jest im żal a teraz juz wiem-nastepuje totalna blokada i nie można jej w żaden sposób przełamać. Rozpłakałam się totalnie jak zamawiałam wieniec a potem znowu blokada, momentami czuje jakby ktoś deptał mnie po klatce piersiowej. Moze ja sie juz wypłakałam przez ostatanie 3 tygodnie i juz więcej nie moge? Co zrobić zeby sie odblokować i żeby móc się wypłakać, powiedzcie mi bo oszaleje :cry:

Honorata · Dołączyła: 24 Mar 2012 Posty: 279 **Pomogła:** 79 razy

Nic nie rób Marzenko. Te łzy same przyjdą. Na razie trzyma Cię wszystko to co musisz zrobić względem pożegnania mamy. I to co jej obiecałaś. Po pożegnaniu zapewne wszystko z Ciebie zleci i przyjdzie czas na łzy. Potem na pogodzenie się z faktem, że mama jest po drugiej stronie. A potem tęsknota. A potem ... no właśnie. Potem będzie życie, które ona Ci dała i które musisz przeżyć tak by uczynić ją dumną. A potem? Potem znów będziecie razem. Ja w w to mocno wierzę. Trzymaj się skarbie. Dasz radę. Na pewno. :/pociesza:/

Anet · Dołączyła: 16 Cze 2012 Posty: 19

Marzenko, wiem co czujesz... W środę był pogrzeb mojego Taty (też walczyliśmy z rakiem płuc)

Bardzo Ci współczuję...
Ja na swój sposób jestem teraz uspokojona (jeśli można to tak określić) - bo Tata już nie cierpi. Też już teraz płaczę mniej niż w chorobie Taty. Ale sama nie wiem, co będzie jutro, za tydzień, za miesiąc...

ściskam Cię bardzo mocno!

czkawka · #383 Wysłany: 2012-07-30, 21:00

Marzenko teraz to jest szok, trzyma Cię jeszcze ta adrenalina, która napędzała do pomocy Mamusi. Łzy przyjdą w swoim czasie, a wtedy ich nie zatrzymasz...Ja na swoje czekałam dość długo... Potem jak pisze Honorata przyjdzie tęsknota, a potem życie "po"...
Życzę Ci dużo siły, bo wiem jak trudny czas przed Tobą, ale dasz radę najlepiej jak potrafisz.
Trzymaj się :/pociesza:/

Anelia · #384 Wysłany: 2012-07-30, 21:07

czkawka napisał/a:

Marzenko teraz to jest szok, trzyma Cię jeszcze ta adrenalina, która napędzała do pomocy Mamusi. Łzy przyjdą w swoim czasie, a wtedy ich nie zatrzymasz...

Chciałam napisać dokładnie to co napisała czkawka, to prawda, teraz trzyma Cię adrenalina i szok.
Przyjdzie dzień, że po tym wszystkim usiądziesz i łzy same popłyną ...
Marzenko przytulam Cię wirtualnie :/pociesza:/

W każdej modlitwie pamiętam o Twojej mamusi :/pociesza:/

Dużo sił kochana Ci życzę :/pociesza:/

... ech

Gonia · #385 Wysłany: 2012-07-30, 21:29

Marzenko
ja rowniez przytulam...dziewczyny napisaly cala prawde...

banialuka · #386 Wysłany: 2012-07-30, 21:32

Anet napisał/a:

Ja na swój sposób jestem teraz uspokojona (jeśli można to tak określić) - bo Tata już nie cierpi. Też już teraz płaczę mniej niż w chorobie Taty

właśnie ja mam tak samo i mam wyrzuty sumienia z tego powodu okropne :cry:

bo jest mi źle i smutno a z drugiej strony jestem jakby spokojniejsza,mniej płaczę bo wiem że mamusia juz nie cierpi i nie boje się już o moment ze będzie mnie błagała żebym jej pomogła a ja nie będę potrafiła.
Teraz dodatkowo nie umiem zebrać myśli bo nie umiem sobie wyobrazić że mamy nie ma, bo nie mogę iść do szpitala, nie mogę zadzwonić ale jednocześnie nie mogę iść na cmentarz do niej bo jej tam nie ma, więc jestem taka zdezorientowana i nie dociera do mnie nic, dopiero jak pójdę na cmentarz to zacznie docierać.
Ale uspokoiłyście mnie troche bo strasznie mnie dręczy to że nie mogę sie wypłakać a cały tydzień jak jeździłam do szpitala to płakałam jak bóbr całą drogę a potem w szpitalu, a teraz nie mogę i koniec. Ale to pewnie szok który minie tylko ze to męczy wewnetrznie i dusi :cry:

Dziękuję Wam bardzo za wszystko, przede wszystkim za to ze jesteście i tu zaglądacie :littlehs:

agni5 · #387 Wysłany: 2012-07-31, 07:35

Marzenko ja podobnie jak poprzedniczki też nie mogłam płakać... Łzy popłynęły dopiero trzy tygodnie po pogrzebie....Przytulam Cię bardzo mocno, wiem jakie koszmarne chwile teraz przeżywasz....

Katarzynka36 · #388 Wysłany: 2012-07-31, 20:20

Marzenko Kochana,

Wiem... juz wiem, jak jest Ci potwornie ciężko. Jutro pożegnasz Mamunię.
Będę myślami z Tobą. Będę wirtualnie towarzyszyła Wam w tej ostatniej Drodze Mamuni. Pożegnaj Ją ode mnie, proszę. Naszą DZIELNĄ WOJOWNICZKĘ... ::rose::

Tylko tyle mogą zrobić.
Dużo siły Kochana...
[no]

soja · #389 Wysłany: 2012-08-01, 22:27

Marzenko , nic nie powiem, bo brak mi słów...................... :tull:

agakata · #390 Wysłany: 2012-08-02, 07:15

Marzenko, w żalu Twoim Was tulę, współ-czuję...
Towarzyszę Wam myślami w ostatniej drodze Mamy Twojej, Jej i Twoja walka dała mi mnóstwo siły i nadziei.