[formalina]

hmmm wiecie co ?
Jest bardzo trudny....
a szczególnie wigilia .... ale jak się ma bliskie osoby obok to jest ciutkę lżej...
Wiecie..... Mi odeszła Mama...
Chyba najbliższa osoba pod słońcem...
no bo czy jest ktoś bliższy niż matka ?
Ehhh :( czy czas leczy rany.... Nie , nie leczy, tylko przyzwyczaja do bólu....
po prostu inaczej sobie z nim już radzimy....
hmmm co mogę doradzić osobom które spędzają pierwsze święta bez bliskich ?
Szczerze ? Nie spędzać ich w ogóle....
Zróbcie sobie przerwę, w ogóle nie spędzajcie świąt teraz...
kto ma głowe teraz na świętowanie...
Dla mnie święta były dramatem gdy cały czas w głowie miałam obraz Mamy lepiącej puerogi i nucącą Cichą noc... kiedy miałam się brać za pierogi.... po prostu żal ściskał mi gardło....
łzy zlewały rzeczywistość...... nie to się nie da....
naprawdę.... pierwsze święta bez bliskich radzę sobie odpuścić.....
:( :*

[Jolana]

Wigilia 2012 roku była ostatnią wspólną. Do tamtej pory wszystkie święta spędzaliśmy z moją Mamusią. Zeszłoroczna była pierwszą Wigilią bez Niej.

Opiszę fragment naszej historii z tego wyjątkowego dnia...

Przed południem byliśmy na grobie, zostawiliśmy modlitwy i stroiczek. Serce mało nie pękło mi z bólu. Mąż i synowie byli ze mną. Długo staliśmy nad Jej grobem. Ciężko było mi tego dnia ( wyjątkowego dnia) wrócić do domu....
Wigilię przygotowałam jak zawsze...., chociaż od czau do czasu ukradkiem ocierałam łzy.
Przy dodatkowym nakryciu postawiłam świecę, aby przypominała nam o Mamusi, która podczas poprzedniej Wigilii była z nami przy tym stole.

Tak, ta Wigilia nie była już taka radosna - jak poprzednie... To prawda, że pierwsza po śmierci najukochańszej, najbliższej osoby jest najtrudniejsza i serce mocno boli.

"Puste miejsce przy stole w tym roku w Wigilię będzie.
Tęskno nam za Tobą, bo z nami nie zasiądziesz."
Czas goi rany ale blizny zostają już na zawsze...

Życzę dużo spokoju wewnętrznego tym wszystkim, którzy stracili w tym roku kogoś bliskiego.
Jeszcze z całego serca życzę spokojnych, błogosławionych Świąt.

[formalina]

Jolanko.... Ale zobacz jakie to wszystko jest....
Boleśnie przewrotne :(
Wigili powinna być radosnym dniem, wesołym, pogodnym, pełnym nadziei ....
a tu co ? Wyprawa na cmentarz do Mamy....
Dla mnie wigilia w tamtym roku była podobna....
Hmmm może to głupie co teraz napiszę ale....
najgorszy był dla mnie fakt że nie mogę Mamy przytulić,
dotknąć.... Mogę co najwyżej sobie pomnik dotknąć :(
Straszne to jest.....
No także co.....
Siły, siły i jeszcze raz siły

[Jolana]

Tak, Formalinko - siły i jeszcze raz siły duchowej...

[formalina]

damy radę mm nadzieję

[jolapol]

A mnie nie dane było nawet przeżyć ostatnich Świąt BN z mamą... Na 2 dni przed lekarka stwierdziła, ze to zapalenie płuc i mama nie przyjechała, żeby nie zarazić moich młodych. Niestety, to już były przerzuty do płuc. Zmarła 25 dni od diagnozy. Następne święta- Wielkanoc - urządziłam wbrew sobie , ale z myślą o rodzinie. I tak jest do teraz- a minęły 3 lata. Tyle, że teraz pozwalam sobie na płacz. Najbliższe święta tez diabelnie ciężkie- w maju zmarła teściowa. Mieszkaliśmy razem. teraz jeszcze musimy podtrzymywać na duchu Teścia.
nie jest lekko , ale urządzamy święta, dla dzieci. Zapraszamy też gości, żeby był gwar. Inaczej byłby jeden wielki płacz