Znalezionych wyników: 4

fajczarz, czekamy na Twoje wpisy, wszystko co daje sporą dawkę optymizmu, pogody ducha jest ważne.
Pozdrawiam

Związki a moja choroba. Różne aspekty, moje przemyślenia.
Pamiętam, że przed chorobą miałam jakiś rodzaj parcia na ‘bycie z kimś’. Oczywiście ciotki, pociotki, wujki itp. to parcie podtrzymywali, co było bardzo wnerwiające. Po diagnozie stwierdziłam, że ja nie muszę kogoś mieć, nic na siłę. Okazało się (uzmysłowiłam sobie), że to ‘być z kimś’ nie jest tyle moim parciem, co parciem otoczenia, ciotek, pociotek itd. Owszem, fajnie jest mieć kogoś fajnego, ale mieć tylko aby mieć, bo tak chce otoczenie, to nie jest to.
I przede wszystkim to ja już nie muszę. Teraz, gdy już mnie ciotki, pociotki itd. przekreślili, to i z tym głowy mi nie suszą. A to akurat plus mojej sytuacji

I oczywiście wykluczenie siebie tkwi w głowie w związku z chorobą. Jakby nie patrzeć średnio rokuję na „długo i szczęśliwie”, a przede wszystkim na ‘długo’.

Komentarz dodany przez Moderatora: poli: 2011-08-30, 11:40

harpiatoja, ale się uśmiałam :lol:

marjanno, choroba nauczyła mnie nie planować dalekosiężnie, ale brać garściami co się teraz ma, co teraz życie daje. Mieć marzenia, ale się nie zamartwiać na zapas. Bądź taka jaka jesteś, to chyba najlepszy 'przepis' dla Ciebie na znalezienie męża.