Znalezionych wyników: 4

madameschizofrenia, nie miej wyrzutów sumienia. Z jednej strony są to "jedynie" trzy dni, a z drugiej "aż" trzy dni. Pomyśl sobie co cy było, gdybyś w ogóle nie przyjechała... Dzięki temu, że jednak byłaś na te kilka chwil, będziesz mogła pielęgnować je w pamięci. A przecież najważniejsze jest to, jaka Mamusia była przez całe życie. Ona chciała Was chronić, żebyście nie musieli cierpieć.

:tull:

madameschizofrenia, daj sobie trochę czasu. Trzeba swoje odcierpieć, żeby móc zbudować "nowe" na dobrym, stabilnym fundamencie. Cóż z tego, że szybko się pozbierasz, skoro Twój świat będzie mógł runąć w każdej chwili.

Pozwól sobie na płacz, na bunt, na smutek. Zobaczysz, że któregoś dnia poczujesz, że coś zaczyna się zmieniać. Owszem, nigdy nie zapomnisz o tym, co się stało. Ale po prostu to oswoisz. Moja Mama zmarła w listopadzie, Tata 1,5 roku temu. I od tego czasu uczę się jak przyjmować na siebie to, co przynosi mi każdy kolejny dzień.

Poradzisz sobie z tym wszystkim. Na pewno jesteś bardzo silna. Z każdego z nas choroba najbliższych wydobywa nieznane nam dotąd siły. Wierzę, wiem, że tam samo będzie z Tobą.

madameschizofrenia, :/pociesza:/

Nigdy nie jest za późno, mimo iż czasem wydaje się, że tak właśnie jest. Ale nie jest.

Nigdy nie jest za późno. :/pociesza:/