Kochani - witam serdecznie Przepraszam, że tak mało ostatnio pisze, ale zapewniam, że jestem na forum codziennie i zawsze coś podczytuję. Stało się tak za sprawą dziamdziaka, który rozlazł się już po domu na dobre (raczkuje) i szelma w nosie ma jakiekolwiek reguły gry tzn: "co mu wolno, a czego nie". Do tego ząbkuje niemiłosiernie, leci mu z każdej przysłowiowej dziury. Włazi, wspina się, śmieje jak wariat i jednym słowem w nosie ma staruszków. Latam za nim przez cały dzień a w przerwach: gotowanko, zmywanko, pranko itd. Ten na kuprze oczywiście nie usiedzi, więc wszystko w biegu. Na posiedzenie przed telewizorem marne szanse, na kompie tylko chwilkę. Ale nie jest źle bo to słodkie stworzenie z każdym dniem coraz mocniej podbija nasze serducha.
Ewuniu - dzięki za pamięć - tak to u nas w skrócie wygląda jak napisałam. Pogoda do kitu. Marzeniem jest tego lata na wyspach temperatura 20st. Lata zwyczajnie w tym roku...nie ma Pada każdego dnia. Nie powiem co mnie chce trafić, zwłaszcza że nie ma gdzie prania wieszać. Koszmar.
Kruszynko - dzięki wielkie za oferowaną przez Ciebie pomoc. Na dzień dzisiejszy dziamdziak jest pod opieką pediatry, fizjoterapeuty i pani, która zajmuje się dziećmi z autyzmem - na obserwacji. Muszę jednak z zachwytem stwierdzić, że karzełek robi postępy - np. nauczyliśmy go paru nowych sztuczek i cieszy się jak murzyn blaszką jak go chwalimy po ich wykonaniu. Zrobił się też bardziej kontaktowy od kiedy bardziej się przykłdamy do zabaw z nim. Może to wynik mojego zaniedbania. Od kiedy mama zachorowała czyli od marca, raczej nie bawiłam się z nim ani nie uczyłam go niczego nowego, tylko każdą wolną chwilkę spędzałam na kompie. Zobaczymy jak to będzie. We wrześniu przylatujemy na 2 tygodnie do Polski i zabierzemy go także do neurologa dziecięcego. Pozdrawiam gorąco i przesyłamy Wam dużo buziaków
_________________ "Każdy człowiek umiera. Nie każdy żyje naprawdę..."
Kochana,nawet nie wiesz,jak dobrze mi się czytało cały Twój wpis,a szczególnie te słowa
Pozdrawiam i miłego dnia dla Was Pogoda u mnie od dwóch nie nastraja do wychodzenia poza próg domu
Cześć Honoratko Stefcio cały czas daje popalić?Ja też miałam przegwizdane z córką.Mąż za granicą,starszy syn w szkole a ona też była bardzo ruchliwym dzieckiem.Tak ruchliwym,że w wieku 14-tu miesięcy złamała tzw.zieloną gałązkę w rączce.
Dzieciaczki mają różne pomysły Najbardziej podoba im się tam,gdzie jest wysoko,gdzie trudno dojść i gdzie mama ich nie dojrzy
Witaj Honoratko
Pogoda w całej Europie dyskusyjna a wyspy zawsze miały swoją legendę...
Czytam to co piszesz o Stefku... myślę że Angole ze swoim poczuciem humoru nie mają świadomości ile kosztuje traktowanie ich durnego poczucia doskonałości z odpowiednim dystansem, że durna uwaga rzucona na marginesie rozmowy, może doprowadzić do poważnego kryzysu zaufania do autorytetu medycznego.
Cieszę się że Stefek ma w bardzo poważnym miejscu opinie angielskich specjalistów i rozwija się w swoim tempie zgodnie ze swoimi predyspozycjami...
I niech tak zostanie
Pozdrawiam serdecznie
Witam po kilkudniowej przerwie Jej powodem była ... letnia pogoda która wreszcie zawitała do Anglii i do Peterborough. Spowodowała ona u mnie i u Dara zwiększone poczucie obowiązku dostarczania dziamdziakowi nowych atrakcji i bodżców do tego stopnia że udało się Darowi wyłudzić urlop. Spożytkowaliśmy go w bardzo rónorodny sposób, tak by Stefek miał różnych atrakcji pod dostatkiem, spacery, po raz pierwszy w jego życiu basen, odwiedziny u znajomych, park krajobrazowy (raczkowanie po trawie ) odwiedziny znajomych u nas, prace w ogródku. Także jednym słowem, zero siedzenia w domu, bo taka pogoda to w Anglii rzadkość. Dziamdziak był wniebowzięty. Zwłaszcza na basenie. Jak on się tam darł z zachwytu, na całą halę. Wszędzie go było słychać - tak się śmiał jak wariat. W między czasie po prawie 7 miesięcznej walce udało mi się wreszcie uregulować sprawy w pracy - a raczej moje nowe warunki. Pracodawca jak to zwykle bywa próbował się pozbyć z roboty matki która ma małe dziecko. Ale tutaj nie jest to tak łatwe jak w Polsce i ludzie opłacają składki na tzw. Union a Ci ludzie w razie kłopotów w pracy w razie czego bronią ich praw. I udało się. Od 1 pażdziernika wracam do pracy z pełnego etatu na 2 dni pracy w tygodniu, wtedy gdy Daro ma wolne, by mógł się nim opiekować. Cieszę się niezmiernie bo koszty opieki nad dzieckiem w Anglii są duże i zabrałyby w konsekwencji prawie pół moich zarobków a do tego ciężko jest znależć w obcym kraju osobę której można zaufać. Do tego przy pełnym etacje musiałabym dziamdziaka zrywać o 6 rano np. w zimie i wieżć go w wózku po ciemku do jakiejś niani. A tak to sami się nim opiekujemy. Wyślemy go tylko na bezpłatne przedszkolne sesje jak skończy 2,5 latka by mógł się poznać z dziećmi i bawić. Mama póki co czuje się dobrze i ma do nas na początku października przyjechać w gości na czas nieokreślony tzn. w Polsce ma mieć kontrole, ale dobrze wiemy że ta choroba jest nie przewidywalna. Dlatego nie mogę wrócić na cały etat bo gdyby mama zachorowała i musiała wrócić do Polski na leczenie a ja pracowałbym od 7:30-3:30 a Daro na swoje 4 zmiany to nagle zostalibyśmy z dzieckiem na lodzie, bez opieki. Poza tym, uważam, że mama wychowła swoje 3 córki pracując i zajmując się domem i dlatego nie chcę by czuła się zobowizana do wychowywnia mojego dziecka. Jeśli chce niech spędza z nami w Anglii jak najwięcej czasu, ale jeśli poczuje się zmęczona czy będzie musiała się leczyć, wtedy ma w Polsce swoje mieszkanie i może wrócić. Nie mogę jej obarczać swoimi problemami z dzieckiem. Ona jest chora. Pobyt tu ma być dla niej przyjemnością a nie przymusem i obowiązkiem. Ona swoje w życiu zrobiła. Było bardzo ciężko wynegocjować te nowe warunki w pracy dla mnie, ale ja jestem straszny twardziel co do swoich praw w pracy, mam wielką jak to się mówi brzydko "mordę" i jestem strasznie wyczulona na dyskryminację w pracy. I to ostatnie pozwoliło nam wspólnie z moim obrońcą z Unii przyszpilić mojego pracodawcę. Tu rzeczywiście jest tak, że Anglicy boja się czarnych, hindusów i innych nacji, natomiast próbuja za wszelką cenę gwałcić prawa ludzi ze wschodniej Europy. Jak ktoś mięciutki to da się im orobić. Jak ktoś nie daje za wygraną to może dla siębie coś ugrać. No i ja ugrałam - dla dziamdziaka - wszystko Mamcia też już się nie może doczekać kiedy "wydusi" małego. Lecimy do Polski 6 września na całe 2 tygodnie !!! A potem mama do nas, także bardzo się cieszymy. Mamie pozostaje kontrola u torakochirurga w sierpniu no i reszta formalności związanych z przyznaną jej juz rentą. Ewuniu, Romanie, Justynko i Wy wszyscy którzy odwiedzacie mój wątek - dziekuję za to że jesteście. Ja codziennie jestem choć na moment na forum i staram się być na bierząco. Jednak to że dziamdziak się na czworaka rozlazł, wspin się wszędzie i fakt iż wreszcie nadeszło prawdziwe lato z którego głównie Stefcio musi korzystać ogranicza mnie znacznie czasowo, by siedzieć na komputerze. Jestem jednak z Wami - co dnia, choć na chwilkę i wiele razy w ciągu dnia - myślami Miłego dzioneczka dla wszystkich.
_________________ "Każdy człowiek umiera. Nie każdy żyje naprawdę..."
Honorata,
Strasznie cieszę się, że Twoje sprawy w pracy i życiu osobistym układają się zgodnie z Waszymi oczekiwaniami i potrzebami.
Zawsze twierdziłem, że nasze Polskie przyjazne rodzinie państwo można spokojnie umieścić pomiędzy Etiopią i Zimbabwe tak tutaj dzieje się z pomocą pracującym Mamusiom...
Okazuje się że za płacone w Polsce podatki można liczyć jedynie na to że podatki będziemy płacić dalej, natomiast o opiece możemy poczytać w kolorowych gazetach.
Honoratko, doskonale rozumiem Twoje podejście do roli Mamusi w wychowaniu Stefcia... wiem, że chcesz aby Babcia cieszyła się swoim wnuczkiem, bez obciążania Jej poczuciem obowiązku...
Pamiętaj jednak, że dla podniesienia morale, dla podniesienia własnej oceny, poczucia przydatności, im więcej OBOWIĄZKÓW włożysz na Mamusię, tym lepszy stworzysz bodziec do tego aby czuła się niezbędna i ważna, co dla Jej zdrowia jest niezmiernie ważne i potrzebne.
Nie pozwól, aby sądziła, że to ty się Nią zajmujesz... zrób wszystko aby wiedziała, że bez Jej pomocy będziecie mieli z Darkiem konkretne problemy, zaoferuj jej wynagrodzenie za Jej pracę aby podkreślić wagę tego co będzie robiła i tak z największą wdzięcznością i miłością.
Honoratko myślę że wiele osób przyzna mi rację, dlatego już dziś zastanówcie się z Mężem nad tą strategią.
Pozdrawiam serdecznie
Kochany Romanie - jestem, jestem...Codziennie Mały włazi dosłownie wszędzie, na kanapę, oblizuje telewizor wspina się na fotele, zadziera kuper na sofę a sam oczywiście zejść nie umie Leci na tik-taka :evil:Mieszkamy dość daleko od sklepów i centrum, więc do tego dochodą prawie codzienne podróże do miasta z małym w wózku by przywieżć zakupy, coś tam upichcic, uprać. Ja już od 1go października wracam do pracy w dni wolne Darka. Wytoczyłam angielskim potworkom wojnę w sądzie pracy i wygrałam Wracam do pracy na moich warunkach. Mama dochodzi do siebie, jest u serdecznej przyjaciółki w Górze k. Leszna. Po 20tym ma kontrolę u torakochirurga. Ja już nie mogę się doczekac kiedy przylecimy do Polski czyli 6tego września. Żyje już tylko tym ...
_________________ "Każdy człowiek umiera. Nie każdy żyje naprawdę..."
Honoratko, cieszę się że u Mamusi wszystko jest w porządku, to bardzo dobra wiadomość i mam nadzieję że w poniedziałek potwierdzi to lekarz.
Cieszę się również że Stefcio daje Ci popalić, to jednak jest radość i szczęście obserwować takiego bombowca, który cudem tylko unika kantów stołu, schodów, nie zabija się 10000 razy w ciągu dnia...
Honoratko takie wiadomości na naszym Forum są jak źródlana woda na pustyni, fajnie się czyta właśnie takie wieści, pisz ich jak najwięcej...
Pozdrawiam Waszą Całą Rodzinę
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
Przepraszam, że tak mało ostatnio pisze, ale zapewniam, że jestem na forum codziennie i zawsze coś podczytuję. Stało się tak za sprawą dziamdziaka, który rozlazł się już po domu na dobre (raczkuje) i szelma w nosie ma jakiekolwiek reguły gry tzn: "co mu wolno, a czego nie". Do tego ząbkuje niemiłosiernie, leci mu z każdej przysłowiowej dziury. Włazi, wspina się, śmieje jak wariat i jednym słowem w nosie ma staruszków. Latam za nim przez cały dzień a w przerwach: gotowanko, zmywanko, pranko itd. Ten na kuprze oczywiście nie usiedzi, więc wszystko w biegu. Na posiedzenie przed telewizorem marne szanse, na kompie tylko chwilkę. Ale nie jest źle bo to słodkie stworzenie z każdym dniem coraz mocniej podbija nasze serducha.
Pada każdego dnia. Nie powiem co mnie chce trafić, zwłaszcza że nie ma gdzie prania wieszać. Koszmar.
) odwiedziny znajomych u nas, prace w ogródku. Także jednym słowem, zero siedzenia w domu, bo taka pogoda to w Anglii rzadkość. Dziamdziak był wniebowzięty. Zwłaszcza na basenie. Jak on się tam darł z zachwytu, na całą halę. Wszędzie go było słychać - tak się śmiał jak wariat. W między czasie po prawie 7 miesięcznej walce udało mi się wreszcie uregulować sprawy w pracy - a raczej moje nowe warunki. Pracodawca jak to zwykle bywa próbował się pozbyć z roboty matki która ma małe dziecko. Ale tutaj nie jest to tak łatwe jak w Polsce i ludzie opłacają składki na tzw. Union a Ci ludzie w razie kłopotów w pracy w razie czego bronią ich praw. I udało się. Od 1 pażdziernika wracam do pracy z pełnego etatu na 2 dni pracy w tygodniu, wtedy gdy Daro ma wolne, by mógł się nim opiekować. Cieszę się niezmiernie bo koszty opieki nad dzieckiem w Anglii są duże i zabrałyby w konsekwencji prawie pół moich zarobków a do tego ciężko jest znależć w obcym kraju osobę której można zaufać. Do tego przy pełnym etacje musiałabym dziamdziaka zrywać o 6 rano np. w zimie i wieżć go w wózku po ciemku do jakiejś niani. A tak to sami się nim opiekujemy. Wyślemy go tylko na bezpłatne przedszkolne sesje jak skończy 2,5 latka by mógł się poznać z dziećmi i bawić. Mama póki co czuje się dobrze i ma do nas na początku października przyjechać w gości na czas nieokreślony tzn. w Polsce ma mieć kontrole, ale dobrze wiemy że ta choroba jest nie przewidywalna. Dlatego nie mogę wrócić na cały etat bo gdyby mama zachorowała i musiała wrócić do Polski na leczenie a ja pracowałbym od 7:30-3:30 a Daro na swoje 4 zmiany to nagle zostalibyśmy z dzieckiem na lodzie, bez opieki. Poza tym, uważam, że mama wychowła swoje 3 córki pracując i zajmując się domem i dlatego nie chcę by czuła się zobowizana do wychowywnia mojego dziecka. Jeśli chce niech spędza z nami w Anglii jak najwięcej czasu, ale jeśli poczuje się zmęczona czy będzie musiała się leczyć, wtedy ma w Polsce swoje mieszkanie i może wrócić. Nie mogę jej obarczać swoimi problemami z dzieckiem. Ona jest chora. Pobyt tu ma być dla niej przyjemnością a nie przymusem i obowiązkiem. Ona swoje w życiu zrobiła. Było bardzo ciężko wynegocjować te nowe warunki w pracy dla mnie, ale ja jestem straszny twardziel co do swoich praw w pracy, mam wielką jak to się mówi brzydko "mordę" i jestem strasznie wyczulona na dyskryminację w pracy. I to ostatnie pozwoliło nam wspólnie z moim obrońcą z Unii przyszpilić mojego pracodawcę. Tu rzeczywiście jest tak, że Anglicy boja się czarnych, hindusów i innych nacji, natomiast próbuja za wszelką cenę gwałcić prawa ludzi ze wschodniej Europy. Jak ktoś mięciutki to da się im orobić. Jak ktoś nie daje za wygraną to może dla siębie coś ugrać. No i ja ugrałam - dla dziamdziaka - wszystko 
Mamcia też już się nie może doczekać kiedy "wydusi" małego. Lecimy do Polski 6 września na całe 2 tygodnie !!! A potem mama do nas, także bardzo się cieszymy. Mamie pozostaje kontrola u torakochirurga w sierpniu no i reszta formalności związanych z przyznaną jej juz rentą. Ewuniu, Romanie, Justynko i Wy wszyscy którzy odwiedzacie mój wątek - dziekuję za to że jesteście. Ja codziennie jestem choć na moment na forum i staram się być na bierząco. Jednak to że dziamdziak się na czworaka rozlazł, wspin się wszędzie i fakt iż wreszcie nadeszło prawdziwe lato z którego głównie Stefcio musi korzystać ogranicza mnie znacznie czasowo, by siedzieć na komputerze. Jestem jednak z Wami - co dnia, choć na chwilkę i wiele razy w ciągu dnia - myślami 
Miłego dzioneczka dla wszystkich.
Mały włazi dosłownie wszędzie, na kanapę, oblizuje telewizor 
wspina się na fotele, zadziera kuper na sofę a sam oczywiście zejść nie umie 
Mama dochodzi do siebie, jest u serdecznej przyjaciółki w Górze k. Leszna. Po 20tym ma kontrolę u torakochirurga. Ja już nie mogę się doczekac kiedy przylecimy do Polski czyli 6tego września. Żyje już tylko tym ...
