[nikka]

Właściwie nie wiedziałam jak zatytuować ten watek... juz od jakiegoś czasu tu zaglądam (od czerwca) ale bałam sie założyć własny temat...
JakKołysanka zastanawiam się kazdego dnia czy spędzę z mamą jeszcze te świeta..
Źle dzieje się od roku... wtedy ostatni raz normalnie wychodziła jeszcze z domu... Na poczatku lutego zaczeła brać 3 chemię, wzieła 2 kursy, trzeciego już nie podano bo stawiła się na wlew z niedrożnością jelit i wylądowała na cito na chirurgii. Z oddziału chirurgicznego z wyłonioną ileostomią udało nam się mamę umieścić w oddziale paliatywnym (mama już od lutego była pod opieką poradni paliatywnej). Była połowa maja. Pierwszy kryzys przyszeł jakoś w czerwcu... po tygodniu mamcia "wróciła do żywych". Od tamtego czasu jej stan wybitnie sie poprawiał. Uczyla się żyć z woreczkiem, była chodzącą pacjentką hospicjum. Za jej bytności na oddziale zmarły bodajże 4 współlokatorki. W lipcu na 2 dni wróciła do domu na przepustkę ale powróciła potem do hospicjum. We wrześniu (12) Wróciła mamcia do domu... jest pod opieką poradni paliatywnej, pani doktór przyjeżdża w tej chwili co 2 tyg. W pździerniku zaczęły mamie okropnie puchnąć nogi (od palców do pół łydki). Są z reguły sino czerwone jakby tam był jeden wielki krwiak. Furosemid i spironol nie pomagają , Obrzeknie schodzi. Wyniki badań krwi wskazują uszkodzenie nerek i watroby. Dziś zawieźliśmy mamę na pilneUSG. Owszem problem z nerkami jakiś jest, sa jakby zmniejszone, ale reszta organów jest w porzadku.
Mama niknie w oczach... Miewa co jakiś czas zrywy... sprząta, układa ciuchy w szafkach,porzadkuje gazety... Potem przychodzi jakby kryzys... osłabienie i ogólna niemoc...
O rokowania to ja nawet już lekarzy nie pytam bo moja mama to jest moja mama...
Raka jajnika wykryto u niej we wrześniu 2010roku (operacja) Wtedy lekarze dawali jej 3 m-ce życia. Teraz jak trafiła do hospicjum w maju pani doktor mówiła o kilku tygodniach... Od października słysze że tojuż niedługo, coraz bliżej...
Mama od soboty znów zo zje , wypije to wymiotuje... Jak je to jak wróbelek. Ma smaczki czasem, ostatnio to są śledziki na raz Lisnera, ale zubnie 2 razy i ma dość. A i tak to wszystko prawie zwraca a reszta przelatuje przez stomię i mam wrazenie że z tego jedzienia to nic się nie wchłania. Mama z osobki warzacej przed chorobą ok.65 kg waży w tej chwili 45. Z czego kilka kilo stanowi woda nazbierana w organiźmie.
Mama , takmi sie wydaje, panicznie boi sie zalegnąć w łóżku... Nie ma siły, chodzi opierając się o ściany ale chodzi, bo ona twarda sztuka jest.
Pani doktór chce mamę wziąć na " przepłukanie nerek" na oddział. Ja myślę że ona chce mamę po prostu tam do siebie ściągnąć bo robi sie naprawdę źle i stąd moje czarne myśli dotyczace świąt. Mama czesto na nas wybucha.... Ja coś próbuję obracać w żart to mi mówi że się z niej śmieję... Ma żal do wszystkich że jest w domu sama... No ale wiedziała że ja pracuję a jej najwspanialsza sasiadka-przyjaciółka również jest jeszcze aktywna zawodowo. Potem jak przemyśli to dzwoni i przeprasza. Ja mam najgorzej bo ja w zaden sposób nie potrafię jej się "postawić" wiec chodzę i ryczę po kątach...

No nic na razie tyle tych moich przemyśleń...

[ Dodano: 2015-12-15, 00:58 ]
Tu link do skróconej historii mojej mamci
http://www.forum-onkologi...iczy-vt2494.htm

[Wiosna]

nikka,

[tęcza]

nikka

[Albatros]

[nikka]

A mnie jakoś nie chce się wierzyć że to czas ostatni... Moja mama to bardzo twarda sztuka... Wcale by mnie nie zdziwiło gdyby znów się kostusze wywinęła....

[Małgosia81]

nikka, u nas było to samo. Mama chodziła do końca, o lasce ale położyć się nie dała i w końcu zasłabła w łazience i zawieźliśmy ją do szpitala gdzie żyła dwa dni i zmarła. Też była twarda od 2011 po wykryciu raka jelita z przerzutami do wątroby przeżyła 4 lata z różnymi przejściami (w kwietniu tego roku też się "wywinęła" z doła) . Nie chciałabym wyrokować ale lepiej umieścić mamę w szpitalu, HD lub coś, żeby nie było tak jak u mnie w piątek wieczorem o laseczce mnie żegnała a przywitała następnego dnia rano na podłodze w łazience półprzytomna. Też nie mogłam uwierzyć że to tak szybko.....

[nikka]

Dziś po południu mama pojechała do hospicjum stacjonarnego. "Na płukanie nerek" jak jej to p.doktór powiedziała. Nam powiedziała że chciałaby żeby mam została już do końca bo to niedługo...
Ja osobiście nie mialam nigdy w zyciu doczynieniaze śmiercią ani umieraniem. Ale lekarze już sie 2 razy pomylili... Więc może być i tak że jak jej te obrzeki zejdą, dożywią ją tam kroplówkami to stanie znów na nogi i zapragnie do domu...
Zresztą mama wcale nie chce tam być... planuje powrót do domu na święta...

[BEATASO]

Trzymaj się jakoś, jedyne co Ci mogę doradzić to przyjmuj każdy dzień jaki jest, najważniejsze , żeby mama nie cierpiała. Cokolwiek przyniesie los trzeba będzie to przyjąć, innego wyjścia nie ma.

[tola1983]

nikka napisał/a:

Dziś po południu mama pojechała do hospicjum stacjonarnego. "Na płukanie nerek" jak jej to p.doktór powiedziała. Nam powiedziała że chciałaby żeby mam została już do końca bo to niedługo... Ja osobiście nie mialam nigdy w zyciu doczynieniaze śmiercią ani umieraniem. Ale lekarze już sie 2 razy pomylili... Więc może być i tak że jak jej te obrzeki zejdą, dożywią ją tam kroplówkami to stanie znów na nogi i zapragnie do domu... Zresztą mama wcale nie chce tam być... planuje powrót do domu na święta...

Dobrze ,że planuje ,gdyby straciła nadzieję przestała by walczyć i na pewno było by dużo gorzej .
Nasza lekarka ostatni raz widziała mojego tatę na dzień przed śmiercią . Przyszła do domu i mimo dobrej miny dla mojego taty nam powiedziała że to ostatnie chwile , że czas się pożegnać bo śmierć jest naprawdę blisko. Sama zauważyła zmiany w nim od poprzedniej wizyty 3 dni wcześniej ...nie pomyliła się niestety ...to naprawdę było ostatnie 24 godziny :(

[ Dodano: 2015-12-17, 11:43 ]

nikka napisał/a:

Ja osobiście nie mialam nigdy w zyciu doczynieniaze śmiercią ani umieraniem. Ale lekarze już sie 2 razy pomylili... Więc może być i tak że jak jej te obrzeki zejdą, dożywią ją tam kroplówkami to stanie znów na nogi i zapragnie do domu...

Cytat:

Jeśli Ci to w jakiś sposób pomoże możesz zajrzeć w mój wątek , też nigdy nie miałam styczności z umieraniem i śmiercią ,być może znajdziesz tu jakieś odpowiedzi
http://www.forum-onkologi...opic.php?t=9080

[jussti]

Nikka to dobrze, że mama się nie poddaje.
Oby i tym razem oszukała śmierć na jeszcze jak najdłuższy czas.
Trzymaj się dzielnie

[nikka]

Obrzeki mimo wlewania w mamę kolejnych butelek nie ustępują... Dzis rano mama się przewróciła w łazience i strasznie poobijała...
Bardzo chce być samodzielna i niezależna. Wszystko chce robić sama. Nas rozstawia po kątach. Ja mam nakazane sprząttanie u niej w domy a Sąsiadka ma upiec ciasto na świeta bo mama sie wybiera do domu Teraz to chyba wolę by nie przyjeżdżała na święta do domu... Po prostu sie o nią boję...

[jussti]

Nikka a co w mamę wlewają?

[koralina]

Nikka, trzymam za Was kciuki!

[nikka]

jussti napisał/a:

Nikka a co w mamę wlewają?

Na pewno sól fizjologiczną i na pewno dodają wapń, dzięki temu drżenia ustąpiły (nie mogła doniesć łyżki do buzi).A czy coś jeszcze to nie wiem... Jest tak skłuta że głowa mała, kolejne żyły odmawiają przyjmowania kroplówek.
W niedzielę jeszcze chodziła, ale co chwilę odpływała w niebyt jakby usypiała np. jedząc... dziś już leży plackiem, nie wstaje. Salowe obsługują jej stomię i wciąż są z nią problemy i wciąż mama jest zalana odchodami... Już powoli nie mam siły tego prać pomijając że nie bardzo chce sie to spierać...
Wiem że powinnam przy mamie siedzieć plackiem ale nie jestem w stanie... Raz że praca, dwa dziecko którego nie można zostawić samopas, trzy ze mam jakąś blokadę , nie chcę tam jeździć... Boję sie czegoś panicznie... To taki irracjonalny strach, niczym nie uzasadniony...
Może to wszystko przezto że odkąd 21 lat temu mama mnie wyrzuciła z domu nie miałyśmy dobrego kontaktu. Staram się wykonywać swoje córczyne obowiazki przy mamie ale o uczucie jest mi strasznie trudno... Wpędza mnie to w jakieś poczucie winy ale nie moge się tego wyzbyć...

[marzena66]

nikka napisał/a:

ale o uczucie jest mi strasznie trudno... Wpędza mnie to w jakieś poczucie winy

Droga Nikko oczywiście zrobisz co uważasz za słuszne ale może dla własnego sumienia warto być teraz częściej przy mamie. Wygląda z Twojego opisu, że choroba bardzo postępuje i chyba zbliża się do końca. Ludzie mają różne swoje historie ale w obliczu śmierci może łatwiej wybaczyć, żeby później łatwiej się żyło.

Rób to co serce i rozum Ci podpowiada i ile możesz zrobić dla mamy.
Trzymaj się dzielnie, pozdrawiam.